Weer aan het werk!

Jaja, mama is weer een dag aan het werk geweest. Dit betekende dat ons kleine vriendje een hele dag naar oma mocht.
Hier had hij al een keer geoefend dus dat zou best wel goed gaan. Het betekende ook dat papa en mama de ochtend even moesten zien hoe alles moest gaan aangezien ze dus beiden op tijd weg moesten. Mama kolven, papa ons vriendje de fles en aankleden. Ging prima! Wekker ging natuurlijk wel eerder en toen ik in het donker rijdend naar oma "op een grote paddenstoel" aan het zingen was bedacht ik dat mijn leven toch echt wel veranderd was.
Eenmaal bij oma is het de auto uitpakken; luiertas met extra kleertjes, voedingen en een bijtring, voor de zekerheid ook nog een pot kunstvoeding en dan de wagen; wieltjes er aan, bak er op en dan ons vriendje uit de auto en hop naar binnen. Daar jasje uit en over in oma's armen. Flesjes in de koelkast... En dan vraagt oma; hoe komt het dat hij nat is op zijn rug? Heeft hij het zo warm in de auto? Hmm nee dat denk ik niet... Even kijken... Ja hoor; alles groen! Tot op zijn rug.. Shit... Oma ging met jas en al nog aan naar boven om alles schoon te maken en mama ging toch maar weg om te gaan werken. Sorry!!

Vervolgens naar het werk en daar reed ik om 08:30u de parkeerplaats op. Oké ik moest om 08:30u achter de pc zitten dus eigenlijk was ik net te laat maar ik vond het voor de eerste keer niet slecht!
Mijn eerste werkdag bestond voornamelijk uit het legen van een mailbox van bijna 5 maanden en alvast het maken van nieuwe afspraken voor de komende weken. Beetje saai maar wel rustig om zo te beginnen. Gelukkig 's middags ook nog twee collegaatjes gezien.
Na de werkdag weer naar oma om ons vriendje op te halen. Oma schrijft elke keer een heel leuk stukje in je oppasboekje:

 

Normaal zou het nu opvang-dag zijn maar dit gaat volgende week pas in dus ik ben nog een dagje vrij. Wel mocht ons kleine vriendje vandaag voor de tweede keer oefenen; anderhalf uur naar de opvang om te zien hoe dat gaat. De eerste keer kreeg ik zijn mapje zo terug:

Vandaag dus weer. Ik bracht je weg (de vorige keer waren papa en mama samen) en kon thuis mooi even opruimen, de was draaien en alle flesjes reinigen. Daarna was het al weer tijd om ons kleine vriendje op te halen. En ook deze keer was het heel goed gegaan en stond er een leuk verhaaltje in je map:



Dat zal allemaal best goed komen bij oma en de opvang komende week! Donderdag mag ons vriendje weer naar oma en volgende week ga ik weer mijn "volledige" (lees: 3 dagen) weken werken. Gek om met iets anders bezig te zijn dan met ons kleine vriendje maar ook weer heerlijk!

Vanavond eerst oudejaarsavond. Ik ben benieuwd of ons mannetje door het vuurwerk heen slaapt of dat hij er misschien heel erg van schrikt.
Onze kat ging vanmorgen heel vroeg nog even naar buiten maar is vanaf 8u al binnen en heeft zich helemaal op zolder achter de wasmachine verstopt. Ik heb zo'n vermoeden dat hij daar morgen pas weer achterweg komt... T arme beestje..
Buiten waren de kippetjes ook even allemaal in het hok gevlucht maar die lijken er toch minder problemen mee te hebben dan de kat want Piri, Nugget, Jambalaya en Kebab lopen alle vier al weer gewoon buiten te scharrelen inmiddels.

Morgen een dagje nieuwjaarwensen. Donderdag dus werken en ons mannetje naar oma en dan vrijdagochtend vol met leuke dingen! Maar daar kom ik later op terug...

Fijne jaarwisseling iedereen!!!

Eerste kerst & slapen...?

Ons kleine vriendje heeft zijn eerste kerst meegemaakt! Ik had twee leuke shirts geshopt; één met stropdas er op gedrukt en één met vlinderdas dus meneer was helemaal het heertje. Supercute! Eerste kerstdag hebben we ook een foto gemaakt van ons vriendje met papa en een foto van ons vriendje met mama. Leuk om elk jaar te doen!

Verder gaat het goed met ons mannetje. Hij geniet zichtbaar van het in bad gaan elke keer en heeft ontdekt dat hij kan schoppen in bad en daarmee de hele badkamer onder water kan zetten. Dat is leuk! Misschien wordt het tijd hem te verhuizen van het kleine badje naar het grote bad (maar dan weer met inzet)? Hoe dan ook; wel leuk om te zien dat hij het water zo fijn vindt. Ik wil namelijk ook met ons mannetje gaan babyzwemmen na de babymassage. Gezellig toch om samen bezig te zijn?

Ons vriendje heeft een week lang geen nachtvoeding gehad. Hij sliep gewoon door. Soms brachten we een speentje en dan sliep hij gewoon door. Helaas is dat nu over. Hij komt weer. Stipt om 04:00u. En als je er dan een speentje in stopt dan komt hij om 04:15u weer. En om 04:30u, 04:45u enz. Ja dat houden we niet lang vol hoor. Dus heeft hij nu al weer 2 of 3x wel een nachtvoeding gehad nadat we een aantal maal geprobeerd hadden te troosten/ een speen te geven. En manlief heeft besloten; vannacht geven we gewoon om 04:00u als hij komt een fles. Gewenning? Ja geen idee... Sommigen zeggen dat het niet kan bij een baby. Anderen zeggen van wel. Ik heb geen flauw idee. Ik heb wel eens gehoord van baby's die het "gezellig vinden aan mama's borst" nou dat heeft ons vriendje in ieder geval niet met een fles haha. En van mama's die kindjes hebben die dan 's nachts wel komen maar die eigenlijk geen honger blijken te hebben en maar heel weinig drinken. Ook dat is niet het geval want meneertje tankt zo een fles weg. Toch honger dus denk ik...
En ja dan kun je wel zeggen dat hij het niet meer nodig heeft, maar blijkbaar denkt hij daar anders over...

Sowieso; de laatste tijd lijkt het alsof alle voedingen minder voedzaam zijn want meneertje heeft vaker honger dan we gewend zijn. Groeispurtje? Toe aan hapjes (bijna 4 mnd)? Ja het sabbelen op knuistjes, aan de oortjes trekken, snel weer honger hebben en de smakgeluidjes maken doet hij al. Ook vindt hij het reuze-interssant als wij aan het eten zijn om te kijken en regelmatig zit hij dan breeduit te grijnzen.
Nou ja ik heb geen idee. 9 januari is meneer 4 mnd en ik heb begrepen dat de JGZ tegenwoordig dat de leeftijd vindt dat je met een klein beetje hapjes mag beginnen. 13 januari mag ons vriendje weer naar het CB. Samen met papa. Dan zullen ze het wel horen.

En tot die tijd? Krijgt hij nog lekker de fles. Meestal BV, soms aangevuld met KV en als hij echt heel veel trek heeft op een dag ook wel eens een fles KV. Het maakt hem niet zo veel uit; hij drinkt het wel. En doorslapen? Dat komt vanzelf! :-)

KDV & babymassage

Vandaag was de eerste dag dat ons kleine vriendje mocht gaan wennen bij het KDV. Tijdens mijn zwangerschap kocht ik een aapjesrugzak voor ons aapie en die ging mee. Gevuld met map van het KDV (gepimpt door mama zie eerder bericht), een fles (want ja etenstijd valt net binnen het wennen vandaag) en reservekleertjes. Papa en mama waren allebei vrij dus gingen we jou samen weg brengen. We hebben een foto gemaakt bij de ingang (erg ben je als ouders meteen he?).

Eenmaal binnen begon ons vriendje meteen te sjansen met de juffies. Lachen en kletsen haha. Lekker ding. We lieten hem daar met een gerust hart achter. En het was ook maar anderhalf uur dus dat is te doen. Bij ophalen was meneertje een heel verhaal aan het vertellen aan de juf. Volgens zijn papa valt hij op blond. Hoe dan ook; het was heel goed gegaan. Goed gedronken en gezellig aanwezig. Top dus! Volgende week dinsdag mag hij weer anderhalf uur oefenen. 

 Daarna hadden we een half uurtje babymassage. Tenminste; dat was de planning. Ik was ZO benieuwd wat hij er van zou vinden. Er was vertelt dat kindjes vaak wel moeten wennen en soms de eerste keer maar een kwartier volhouden. Ons mannetje vond het heeeeeeeeeeeerlijk! Hij was totaloss van het wennen op het KDV; was aan het slapen in de auto, sliep tegen mij aan in de wachtkamer maar eenmaal begonnen was hij breeduit aan het grijnzen, lachen en kletsen. We hebben zo'n heerlijk mannetje!

Mama leert in 5 keer de technieken zodat we het thuis ook kunnen. Officieel in groepjes maar omdat er geen groepje was is het één op één. De fysiotherapeute met een pop naast ons en jij bij mama op schoot. Lekker smeren met zwitsal :-)

Beentjes...

 Voetjes en teentjes...

 Buik en schouders...

 Armpjes en handjes; het kwam allemaal aan de beurt!

Eenmaal buiten bleken we een uur gewerkt te hebben! Niets van gemerkt...
Ik heb al weer zin in de volgende keer! :-)

Speentje er in...

Afgelopen nacht waren we benieuwd wat ons mannetje ging doen. Hij heeft namelijk daarvoor al 3 nachten op rij niet om een nachtvoeding gevraagd. Nog steeds krijgt hij om 23u een late voeding en dan komt hij rond 07u weer. Hartstikke prima! Vannacht besloten we dus geen nachtvoeding boven te zetten (normaal zetten we die vast boven neer als we gaan slapen zodat we met ons slaaphoofd niet de trap af hoeven haha). Ik zei nog tegen manlief; je zult zien dat ons vriendje dan vannacht ineens weer komt.

04:00u meldde hij zich. Manlief zei; "ik ga het er wel op gokken" en stopte ons kleine vriendje een speentje toe. Toen werd het 05:30u en meldde hij zich weer. Manlief vond dit geen handige tijd en stopte er daarom wederom een speentje in. Toen werd het keurig 07:00u.

We zijn benieuwd of dit het nieuwe ritme is van onze kleine man... Dat zou wel ERG fijn zijn!

Woensdag hadden we kerstborrel van het werk van manlief en dus ging ons kleine vriendje naar oma V. Gezellig voor oma en voor ons vriendje want die sliep daarna als een roosje dus had zich vast vermaakt! :-)

Verder hebben mijn mannen gisteren hun eerste dag helemaal samen gehad. Manlief heeft al vaker zijn "papadag" gehad maar tot nu toe was ik nog vrij dus dat was niet echt helemaal papadag. Gisteren dus wel. Volgens papa was het erg gezellig en ging het helemaal goed. Natuurlijk. Had ik ook niet aan getwijfeld.
Ondertussen was ik een dagje op mijn werk. Een dag met HEEL veel mensen, HEEL veel luisteren en praten en dat allemaal met zo'n 160 man in één ruimte. Ofwel; kippenhok, veel informatie, veel geluiden, weinig frisse lucht en ja je raadt het al; met hoofdpijn tot gevolg haha. Maar goed; wel erg leuk om alle collegaatjes weer even te zien. Komend jaar wordt een uitdaging op t werk en ik heb er zin in. Laat maar komen 2014!

Vandaag is ons kleine mannetje een dagje bij opa G. en oma E. spelen. Soort "oefendag" voor oma E. voor straks als ze wekelijks gaat oppassen. En ik? Ik ben vrij. En dus heb ik boodschappen gedaan, mijn hobbyhok uitgemest, mijn werkplek (die zich daar ook bevindt) weer klaar gemaakt voor gebruik (nog anderhalve week tot eerste werkdag tenslotte), was opgevouwen, keuken uitgesopt, enzovoorts. Gaat allemaal veel sneller zonder kind haha. Vanmiddag haal ik hem weer op.

14 weken

Jaja 14 weken is ons mannetje al weer.

14 weken en aangezien hij bij het CB de vorige keer bijna 7kg woog (en ze bij het CB zeiden dat je met 7 kg of met 4 mnd de late fles van 23u wel kon gaan vervroegen) zeggen wij elke avond bij de late fles van 23u dat hij groot genoeg is om de nacht over te slaan en dat hij gewoon mag blijven slapen tot morgenochtend. Helaas trapt hij daar tot nu toe nog niet in :-)

Meneertje krijgt nu om 23u half BV, half KV en de rest van de dag nog BV. Nou moet ik zeggen dat het ook om die reden wel goed is als hij de nachten door gaat halen want dan kunnen we dit nog wel een tijdje uitzingen (anders raakt de vriezer leeg haha).

Meneertje doet het goed. Over het algemeen is het een ontzettend vrolijk en gezellig mannetje. Hij sjanst er flink op los en kletst en lacht de hele dag. Oké je verstaat er natuurlijk nog helemaal niets van maar gezellig is het wel!

Wel is hij nog op zoek naar zijn nieuwe ritme. Al vanaf dat hij ongeveer 1,5 maand is had hij een vrij duidelijk ritme en toen hij 's avonds naar bed ging, deden we dit vanaf de avondfles van 19u. Geen probleem. De laatste dagen is meneer echter eerder moe. Eerst om 19u, toen om 18:30u, daarna 18u en laatste dagen zelfs 16:30/ 17:00u. Op zich geen punt; van mij mag hij naar bed maar jeetje dat is wel vroeg hoor! Dit betekent ook dat als ik weer aan het werk ben hij gewoon direct naar bed gaat als ik thuis kom. Ja en dat vind ik dan weer niet gezellig... Maar ja; moe is moe...

Gisteren bijvoorbeeld; half vijf was het drama. En dan is meneer ZO moe dat hij niet in slaap valt maar enorm blijft huilen. Eigenlijk te moe is om gewoon te drinken (tot 4x toe tijdens de fles ineens HEEL hard huilen) en in bed eerst ook nog huilen om daarna in slaap te vallen (ja tot de volgende voeding dus). Handig is anders zullen we maar zeggen... En hoe het nou komt dat hij elke keer vroeger moe is? Geen idee... Meneer had zich gisteren ZO overstuur gehuild dat ik heel veel moeite heb moeten doen om hem rustig te krijgen. Daarna was hij dus kapot en viel hij in zijn bedje in slaap. Dat soort avonden maakt je best radeloos als ouders (wat te doen?!) en zijn we ontzettend blij dat we geen huilbaby hebben...

Overdag doe ik niet anders dan eerst. Hij slaapt zo'n 3 a 4x en dan niet heel lang.
Nou ja; wie weet vindt hij weer een nieuw ritme...
Ik ben nu nog lekker thuis en vanmorgen heeft hij eerst in zijn bed en later nog bij mama geslapen. Normaal spuugt hij zijn speen uit vlak voordat hij echt in slaap valt. Soms vergeet hij dat en dat eindigt dan in een heel charmant (NOT) gezicht:

hahaha lekker ding...

Hoe dan ook; deze week is het wennen voor mij want ik ga twee dagen zonder mijn kleine vriendje beleven. Wel gek hoor om na al die tijd ALTIJD bij hem te zijn ineens twee hele dagen zonder hem te zijn. Maar ja; ik ga straks weer aan het werk he dus ja het is goed zo. De eerste dag is ons vriendje lekker bij papa en ben ik aan het werk. De tweede dag gaat hij een dagje proefdraaien bij oma. Hartstikke gezellig! Ik geloof dat ik dan mn hobbyhok maar eens door ga. En naar de kapper :-) Alle tijd voor dan tenslotte.

Verder gaan deze week de kerstkaarten de deur uit. Inmiddels zijn ze af.

Gisterenavond hebben we (onder het mom "beter te laat dan nooit") de adventster opgehangen en de kerstboom neergezet. Ons kleine vriendje weet nog niet zo goed wat hij er van vindt. Hij heeft heel goed door dat die boom er eerst niet stond en moet er elke keer naar kijken. Maar of hij het nou leuk vindt of gewoon heel druk om te zien...? Dat weet ik niet..

3 maanden

3 maanden oud is ons kleine vriendje alweer... T gaat toch wel hard hoor!

3 maanden oud en ik heb als "overbezorgde moeder" voor het eerst het CB gebeld. Meneer had vanaf ongeveer anderhalve maand leeftijd al behoorlijk een drinkschema; elke 3,5 a 4u kwam hij voor een voeding. En vorige week was dat ineens weg. Hij maakte de tussentijden korter. Veel korter. En dronk minder. Veel minder. Hij was vooral bezig met alles om hem heen wat veel interessanter was. Of kauwde op de speen van de fles in plaats van te drinken. Of eh... Nou ja; eigenlijk alles behalve drinken. Ook in het (bijna) donker op zijn kamertje ging het lastig. En ja ik weet het; het is een fase. Ja het gaat over. Ja hij was op zich nog vrolijk en alert. Maar toch het CB maar even gebeld. En we gingen het een paar dagen bijhouden. En dan toch maar vaker een fles aanbieden zodat hij in ieder geval aan zijn aantal ml's per etmaal kwam. Dit ging goed. Waarschijnlijk is hij voor zichzelf op zoek naar een ander, nieuw ritme maar dit is wel even lastig als hij straks naar de opvang gaat want moet ik dan 4 voedingen meegeven in plaats van 2? Maar even zien wat hij over twee weken doet. Nog maar niet druk om maken.

3 maanden oud en dat betekende gisteren terug naar zijn geboorteplaats; het ziekenhuis. Het zusje van manlief heeft namelijk vroeger een spreidbroek gehad en dat is schijnbaar dichtbij genoeg om een echo te laten maken van de heupjes om te zien of alles oké is. Ons vriendje vond het allemaal prima en liet alles gewoon gebeuren. Toen hij omgedraaid werd voor de andere kant kon hij het scherm zien en werd het helemaal reuze-interessant. Zonder luier moest de hele echo en dan alleen twee scheetjes laten en verder alles schoon en netjes en dus zonder huilen; het lijkt bijna een voorbeeldig kindje he? De heupjes zagen er helemaal goed uit.

3 maanden oud was vandaag een controle bij het CB én een prik. Papa ging mee want die wilde ook wel eens weten hoe zoiets gaat dus plande tussendoor eventjes vrij. Inmiddels zit ons kleine vriendje op 63,5cm en op 6940 gram. Bijna 7kg dus! Mama's voeding zorgt er nog steeds voor dat je goed groeit :-) Ja; want mama is nu 6 dagen 3x per dag aan het kolven maar dit is elke keer nog net genoeg om ons vriendje 6x te kunnen voeden. Nog geen bijvoeding nodig dus! Nou ja; we hebben ook nog één en ander in de vriezer liggen dus we zullen wel merken wanneer we daar aan moeten starten. Tot nu toe gaat het nog goed. Deze keer ook wel gehuild bij de prik maar niet zo hard als de vorige keer en ook minder overstuur. Een peuter zei met een zielig stemmetje 'ik ga wel oma vertellen dat ik een prik moest'. Groot gelijk natuurlijk. Misschien krijg je nog wat van oma als troost. Ons mannetje was achteraf ook nog wat aan het jammeren en dacht misschien wel hetzelfde... We hebben zelfs een pleister deze keer! (bijna echt zo he?)

Verder hebben we zondag ons tweede sinterklaasfeest gehad; deze keer bij de andere opa en oma. Dit vond ons vriendje wel heel druk dus hij heeft nog wel boven geslapen en was daarna helemaal kapot maar ach; hij heeft het supergoed gedaan.

Vrijdag komt mijn leidinggevende om alvast over t werk te praten. Donderdag over een week ga ik een losse dag werken. Het gaat nu wel snel!
Maar: het is goed zo.

BV/ kolven/ KV

Technische titel he? Het valt mee:

Toen ik zwanger was van onze gup had ik een plaatje in mijn hoofd; ik wist dat borstvoeding (BV) goed is voor de kleine; je geeft weerstand mee en de kans op allergieën verkleint behoorlijk. Buiten dat is het natuurlijk hartstikke gratis EN ook wel heerlijk gezellig zo kneuterig samen. Een intiem moment samen wat alleen mama kan. Ik had dan ook in het ziekenhuis hele duidelijke instructies: ondanks mijn keizersnede en dat ik dus later op zaal kom; GEEN fles geven want ik wil dat mijn kindje BV krijgt! En het liefst zo lang mogelijk!

Helaas verliep dit allemaal anders...
Door de keizersnede duurde het even voordat de BV bij mij op gang kwam. Normaal; want dat is vaker zo bij een keizersnede. Om de boel wel te stimuleren werd er meteen een elektrische kolf op gezet. Bah... Ineens was het geen gezellig intiem en kneuterig momentje samen maar werd ik officieel een melkkoe. Ja sorry dat ik het zeg maar zo voelt een kolf wel voor mij... Ondertussen werd ons kleine vriendje regelmatig aangelegd. Helaas ging ook dit niet zoals het hoorde; het mannetje hapte niet goed en om een lang verhaal (kinderarts, lactatiekundige, kraamzorg, enz.) kort te maken: het "live voeden" is nooit gelukt. In het begin dacht ik nog; doorzetten! Alle begin is moeilijk kom op; je weet wat je wilt... Wie weet lukt het op een later moment wel...

Ik weigerde dus een fles. Van alles hebben we geprobeerd; met tepelhoedje, zonder tepelhoedje, Maria-houding, rugby-houding (ik heb creatieve hulp gehad haha), eerst kolven dan drinken en niets werkte. Omdat het mannetje toch echt voeding nodig had kreeg hij kunstvoeding met de paar drupjes die ik had door het kolven. Nog steeds weigerde ik een fles en dus ging dat met een slangetje langs mijn tepel zodat het leek alsof hij bij mij dronk. Wat een gedoe en wat een karwei zeg! Helaas bleek ook dit niet heel lekker te gaan en dus gingen we ook aan het "fingerfeeden". Manman wat heb ik een hoop bijgeleerd in anderhalve week tijd zeg!

Na twee weken constant vechten met de voedingen en alle tips en trucs van deskundigen en niet-deskundigen te hebben geprobeerd was ik zó moe (en ons vriendje en daardoor ook manlief er bij) en waren we alle drie zo gefrustreerd dat ik toch de stap zette naar een fles. Gevuld met BV. Dat dan weer wel. Want; mijn BV kwam gelukkig en liep behoorlijk goed. En zo kreeg ons mannetje tenminste de voeding die ik wilde. Ook al was het dan niet op de manier waarop ik gehoopt had.

Flessen gevuld met BV betekende; 6 voedingen in een etmaal dus 6 keer in een etmaal aan de kolf. Ongeveer een half uur kolven en daarna een half uur voeden. Al snel kwam ik er achter dat dit niet werkte omdat kolven soms te lang duurde voor ons kleine mannetje om op te wachten en dus liep ik al snel een voeding voor (echt mijn BV liep super!). Eerst voeden en daarna kolven dus.
Wat ik mij echter nooit gerealiseerd had was dat dit allemaal veel, héél veel energie zou kosten. Wist ik veel... Ik dacht (nogmaals); heeeeerlijk momentje dat borstvoeding geven. Even een rustmoment voor moeder en kind. Mispoes!

In overleg met een lactatiekundige en gezien hoeveel BV ik had ben ik toen gestopt met de nacht te kolven. Ik had alle andere kolfbeurten meer dan genoeg om dan wel de fles te kunnen geven maar niet dat apparaat aan te hoeven sluiten. Dat gaf iets meer rust behalve dat ik door de dag heen nog steeds geen werkend "schema" wist te vinden. Ik was elke dag 5x 30 minuten bezig met kolven en 6x 30 minuten met het geven van een voeding. Dat is dus 5,5 uur per dag met alleen maar voeding en daar komt de rest dan natuurlijk bij. Oh ja en dan moet je ook nog zelf eten...?

Hoe dan ook; wederom overleg met een lactatiekundige en die zei; maar als jij zo makkelijk kolft waarom laat je dan die voedingen niet los en ga je voor jezelf op logische momenten kolven?
Zo gezegd, zo gedaan en dus kolf ik nu al die tijd al 's ochtends vroeg, tussen de middag, aan het einde van de dag en vlak voor het slapen gaan. Dit gaf al een stuk meer rust.

De BV liep goed maar toch heeft het mij nog wel twee blaren en veel pijn gekost om op deze manier mijn mannetje de zo gewilde BV te geven. Sinds een tijdje merk ik dat ik 's ochtends en 's avonds laat nog steeds zo veel kolf als eerder maar dat ik overdag een stuk minder kolf.
Wederom ben ik in overleg met de lactatiekundige en zijn we aan het bedenken of het niet beter is om terug te gaan naar 3 kolfmomenten op een dag en op den duur zelfs naar twee; 's ochtends en 's avonds laat. Ons mannetje krijgt dan nog steeds de BV uit een fles, en zo nodig aangevuld met KV.

Ik heb al gelezen en gehoord dat hier ontzettend veel verschillende meningen over zijn maar de belangrijkste eerste 3 maanden heeft mijn mannetje maar mooi 100% BV gehad! Ondanks de blaren, pijn, gevechten en frustraties en de vele keren melkkoe spelen.

Om nog even positief te eindigen: ik denk dat ondanks dat dit heel gek voelt (deels BV deels KV) ik meer rust ga krijgen met 2x kolven per etmaal.

Gek dat je het zo vanzelfsprekend kan vinden; (als je het hebt) "gewoon BV geven". En dan toch... Nooit gedacht dat ik fulltime moest gaan kolven. Ook nooit geweten dat dit zoveel energie zou vragen (en dat ik er zo veel last mee zou hebben!)...

12 weken

Toen ik 12 weken zwanger was gingen we voor een echo en kwamen we er achter dat je hartje klopte. Inmiddels ben je al weer 12 weken buiten mijn buik op deze grote wereld jezelf en je omgeving aan het ontdekken.

Wat gaat de tijd snel! Hoe cliché het ook klinkt; het is echt waar... Als ik terug kijk naar foto's van 12 weken terug ben je echt nog een kleine baby (alhoewel; zo klein was je niet!) en nu lijkt het echte baby er al weer af.

12 weken en wat doe je het goed! Volgende week gaan we bij het CB weer horen hoe veel je bent gegroeid in lengte en gewicht maar ik weet zeker dat het goed zit want je bent nog steeds elke keer zo'n ontzettend tevreden mannetje.

Gisteren heb je voor het eerst van je leven een sinterklaasfeest meegemaakt. Nee je hebt er helemaal niets van meegekregen want je hebt eerst heerlijk geslapen in je bedje bij opa en oma thuis. Daarna drinken van mama en oma (half om half) en vervolgens nog weer even een tukkie gedaan in de wipstoel van oma. Terwijl je sliep kreeg je je eerste sinterklaaskadootje; een DVD van Brum! Hartstikke leuk! Nadat je wakker werd ging je knuffelen met oom M. waar je je tweede kadootje kreeg (duplo) en later bij tante B. zelfs nog een derde kadootje; hele leuke houten voertuigen! Wat ben je verwend zeg met je 12 weken leeftijd... Drie kadootjes en twee gedichten en uiteraard heeeerlijk knuffelen met iedereen! Wat een gekke sinterklaas. Bijna alle gedichten kwam je wel in voor! Kun je na gaan hoe belangrijk je bent voor ons allemaal...

Zoals het hoort op sinterklaasavond mocht je zelfs opblijven en dat deed je met plezier; vlak voordat we weer naar huis gingen moest je ook nog even kletsen tegen je voetbaloom. Thuis hebben we je maar niet wakker gemaakt maar even laten slapen in je box tot je late voeding; toe hebben we je pyjama aan gedaan en je naar bed gebracht waar je van 23 tot 05:30u geslapen hebt. Zo onder de indruk van alles?

Je verkoudheid gaat ook langzaamaan iets beter; het lijkt wat los te komen allemaal en gelukkig werd je vanmorgen niet in paniek wakker van een dichte neus (dit heb je een paar keer gehad van de week). Elke verkoudheid gaat gelukkig ook gewoon weer over.

Papa heeft vandaag voor het eerst zijn vaste vrije maandag maar is helaas nu nog eventjes weg voor een vergadering waar hij niet onder uit kwam. Ach; je ligt nu toch even je dutje te doen. Als je wakker wordt is hij weer terug!

We zijn er weer klaar voor: een nieuwe week :-)

Nieuw tijdperk komt er aan...

Ja ik heb nog even hoor; want officieel heb ik nog vakantie en ben ik heerlijk thuis met onze kleine gup.

Maar een nieuw tijdperk komt er wel aan.
Volgende week vrijdag komt mijn teamleider alvast voor een gesprekje want; we gaan straks weer aan het werk!

Donderdag 19 december ga ik een los dagje werken (dan heb ik nog officieel vakantie) omdat het eindejaarsdag is en meteen de kick-off van de plannen voor 2014 en dat is natuurlijk wel belangrijk. Manlief is dan thuis dus ons vriendje hoeft dan niet naar de oppas.

Verder in december gaat ons kleine vriendje een dagje wennen bij oma, en twee ochtenden bij het KDV en dan vanaf 30 december "moet" mama weer aan het werk. Moet? Nee; mag!

Ondanks dat het wel heel raar zal zijn om niet meer de hele tijd bij ons vriendje te zijn en met ons vriendje bezig te zijn en hem elke keer tussendoor te kunnen knuffelen en kusjes te kunnen geven, heb ik ook wel weer zin om weer te gaan werken en iets voor mijzelf te hebben. Om weer écht wat te kunnen vertellen in plaats van "vriendje heeft deze voeding maar 110ml gedronken" of "ik had drie poepluiers vanmorgen". Want; hoe heerlijk het ook allemaal is, je wereldje is wel erg klein hoor zo vlak voor de bevalling, en de weken er na. Alles draait om dat kleine wondertje. Nieuw in deze wereld, nieuw in ons leven. En terecht natuurlijk. Wat ontzettend fijn dat er verlof bestaat. En ook dat ik er nog vakantie achteraan kon plakken want zoals ik net al zei; het is ook héérlijk de tijd met ons kleine mannetje.

Maar ja, ik kan er niets aan doen... Ik heb nou eenmaal ontzettend leuk werk en daardoor ook wel weer zin om straks te gaan beginnen. Na het wennen gaat het bij oma en het KDV vast goed komen met ons vriendje. De derde werkdag in de week is hij gewoon lekker bij papa thuis. Wat een luxe!

Laat maar komen hoor het nieuwe tijdperk... Ik ben er klaar voor!
(maar nu ga ik nog even genieten van alle tijd die ik heb met ons kleine mannetje)

Heerlijk mannetje

Vandaag is de laatste dag van mijn zwangerschapsverlof. Morgen beginnen echter mijn 4 weken vakantie dus ik hoef nog even niet aan het werk. Van te voren had ik niet gedacht dat het verlof voldoende zou zijn voor mij om te herstellen maar zoals ik er nu bij zit had ik best kunnen werken morgen. Theoretisch gezien dan he? Want ik blijf gewoon nog even gezellig wat langer thuis met mijn mannetje :-)

Onze kleine gup is ondertussen volop aan het ontwikkelen wat echt heerlijk is om te zien en mee te maken. Naast het lachen, volgen en het door hebben van zijn hand komen er ook regelmatig nieuwe geluidjes bij. Hij combineert ook "letters" met elkaar nu. Soms lukt het wat speelgoed vast te pakken maar daar moet hij nog veel mee oefenen.

Verder is meneertje al 3 avonden op rij nu na de avondfles naar bed gegaan en daarbij ook echt gaan slapen (nou ja, tot de late fles en dan 's nachts nog een keer)! Het lijkt alsof hij het begint te leren met zijn 11 weken...

Het blijft bovenal een heeeeeeeerlijk mannetje :-)

Zomaar een doordeweekse dag...

Donderdagochtend. Zomaar een doordeweekse dag..

Ik word wakker door een aanzwellende sirene uit de kamer naast mij. Waar is toch de tijd gebleven dat je wakker werd van een wekker of, beter nog, wakker werd omdat je uitgeslapen was? Hoe dan ook; uit ervaring (en kijkend op de klok) weet ik dat ik maar beter mijn bed uit kan stappen om naar ons vriendje toe te gaan als ik niet wil dat het geluid nog harder wordt en de hele wijk denkt dat er een ramp is gebeurd omdat het luchtalarm af gaat terwijl het niet de eerste maandag van de maand is, laat staan 12:00u...

Ik draai mijzelf op mijn zij om mijn benen uit bed te zwaaien en voel meteen dat dit geen fijn gevoel is... Probeer maar eens op je zij te liggen terwijl je de hele nacht niet gekolfd hebt en dus op springen staat. In ieder geval is eerst kolven geen optie vanwege het eerder omschreven naderende luchtalarm en dus ga ik mijn bed uit en op het geluid af. Flesje in de warmer (beiden al boven; ik ben niet gek) en ondertussen kijk ik wat de schade is in de luier. Ondertussen is de sirene gestopt; blijkbaar is het oké wat ik doe. De schade valt mee; het is maar een plasluier. Ondertussen is de fles warm en verhuizen we naar de schommelstoel om de fles leeg te drinken.

Eenmaal leeg beiden nog in pyjama, gaan we eerst naar beneden om toch eerst te kolven want nog langer wachten is echt geen optie. Ondertussen zit ons kleine mannetje in de wipstoel tegenover mij hele verhalen te houden. Ja je verstaat er nog geen bal van maar goed; hij doet zijn best. Ondertussen probeert hij aan zijn vinger en duim te likken maar neemt daarbij af en toe zijn slab mee zijn mond in waarna hij héél vies kijkt. Dat was duidelijk niet de bedoeling! Aangezien het mannetje het best gezellig lijkt te vinden in de stoel besluit ik ook mijn ontbijt maar meteen weg te werken.

Na deze volgende stap in ons ochtendritueel is het toch echt tijd weer terug naar boven te gaan en de dag fris en fruitig te kunnen beginnen. Ons mannetje in het grote bed tussen onze kussens in (ooooooh het rood met wit gestreepte dekbed ligt er op en dat is HEEL interessant om naar te kijken mama!) en ik naar de badkamer om het badje vol te laten lopen en ons wastafelmeubel om te bouwen tot commode. Zodra het badje vol is (verwarming stond al aan) haal ik ons vriendje op en kleed hem in de douche uit. Oh ja ik was vergeten dat ik tijdens het kolven al een "blubb" had gehoord. Niet handig! Blubb betekent namelijk; "óf je gaat nu héél hard rennen, óf je hebt pech en ALLES zit onder de kerrie". Nou dat hard rennen had ik niet gedaan dus was ik bang dat het de laatste optie werd.... Had ik hem niet net in ons bed gelegd? Ik moet echt beter nadenken...

Gelukkig viel het op zich mee; luier vol, klein beetje in de pyjamabroek en beetje in de slaapzak maar daar was het niet doorheen gekomen. Hoera! Ik had de slaapzak nog aan gelaten! Luier weg, billen schoon en hop in bad. Met zwitsal. Natuurlijk. Baby's mogen naar zwitsal ruiken. Heerlijk. Lekker spelen, "zwemmen" en zingen in bad en ondertussen overal wassen. Ons mannetje vindt het heerlijk en lacht er lekker op los. Voor het water koud wordt toch het badje weer uit en over naar de omgebouwde commode. Daar afdrogen en eerst een luier aan (ja ik laat me niet onder plassen hoor; ik heb tenslotte een zoon...) en daarna uitgebreid insmeren met bodylotion (wederom uiteraard zwitsal) terwijl ik hem vertel wat ik insmeer; kijk dit is je buik, hier een arm en hé je hebt er twee! Een hand met 5 vingertjes; 1... 2... 3... 4... 5..! Enzovoorts. Ik heb echt niet de illusie dat hij me begrijpt maar grappig lijkt hij het wel te vinden en gezellig is het ook wel. Omdat ik de badkamer warm heb gemaakt voor ons kleine vriendje zodat hij niet hoeft te bibberen heb ik het ondertussen bloedheet gekregen. We zingen nog een liedje en doen de kleertjes aan die ik ook al klaar had liggen in de badkamer. Ondertussen heb ik het idee dat ik er het tegenovergestelde aan toe ben; hij lekker schoon en fris, ik warm en stinkend van het zweet. Bah.

Ons schone, frisse, lekker ruikende vriendje leg ik terug in het grote bed tussen onze kussens in waar hij al snel in slaap valt. Ja vermoeiend he zo'n ochtend... Tijd voor mama om zich op te frissen! (Toch handig dat hij dan nog even in slaap valt; dat is ook niet altijd zo.) Iets later slaapt ons kleine mannetje nog steeds en besluit ik er een was in te stoppen en de pyjama en de slaapzak voor te behandelen met vanish en in de week te zetten voor de tweede wasronde van vandaag. Ik wandel met de vorige was (echt waar; het is bijna een nieuwe hobby geworden al die wasjes) naar beneden met het plan deze daar op te vouwen. Eerst nog even naar het toilet. Zodra ik de deur weer open doe van het toilet hoor ik boven iemand ontzettend hard lachen. Ik besluit te gaan kijken en naarmate ik de trap op loop wordt het steeds mistiger... Ik had het kunnen weten... Ja hoor het aroma komt je tegemoet wanneer je de slaapkamer in loopt. Van de zwitsalgeur is niets meer over. Meneer heeft zijn broek weer vol en dus verhuis ik hem naar de commode in zijn kamer om hem wederom schone billen te geven en een schone luier. Trots kijkt hij mij aan en schenkt hij mij een glimlach. Alsof hij wil zeggen; goed he mama? Ach ja het is en blijft een lekker ding. Met schone broek neem ik ons vriendje mee naar beneden.

Goedemorgen! :-)

Oppas, verjaardag, opvang en Woezel & Pip

Een ontzettend vol en druk weekend hadden we. Ja; WE en dus ook ons kleine vriendje. Op vrijdagavond was zijn tante jarig (nee dat is niet waar; maar ze vierde het wel die dag) en op zaterdag zijn papa. Op zaterdag zouden de vrienden komen van papa en op zondag de familie ofwel; drie dagen drukte achter elkaar. En dat leken papa en mama niet zo'n goed plan. En dus kreeg ons kleine vriendje voor het eerst een hele avond oppas aan huis. Wat een luxe!
Ons vriendje heeft heeeeeeeerlijk liggen knuffelen de hele avond (we kregen twee slaapfoto's over de app) en lag net te slapen in zijn bedje toen wij thuis kwamen. Perfect!
Natuurlijk wisten we dat we een vertrouwde oppas hadden en dat alles goed zou komen maar toch voor de zekerheid zet je dan je telefoon iets harder (huis vol visite) en leg je hem voor je op tafel. Wel leuk is dat manlief vaker de telefoon checkte dan ik maar (natuurlijk) ging alles hartstikke goed!

Zaterdag was manlief jarig en zoals ik net al schreef zouden we de vrienden over de vloer krijgen. Wonder boven wonder ging ons kleine vriendje die avond rond 19:15u naar bed en heeft hij nadat we twee keer terug zijn geweest gewoon geslapen tot de late fles en daarna tot 's morgens vroeg. En dat in zijn eigen bedje! Meestal wil dit 's avonds niet. Ik heb me daar wel enigszins druk om gemaakt maar daar zijn we vanaf. Het bleek dat heel veel ouders dit herkenden van het begin (fijn!)! Nu kijken we of het lukt, lukt het niet dan slaapt ons kleine vriendje de avond gewoon gezellig beneden en na de late fles in bed. Lukt het wel is dat alleen maar mooi meegenomen. Iets met loslaten...? (zal ik nog wel vaker tegen komen...)
Hoe dan ook; dit werkt prima nu! Hij heeft een paar losse avonden in zijn bed geslapen. Soms lukt het gewoon wel. Soms vanaf 19u, soms vanaf 21u en soms pas na de late fles.

Gisteren was de familie hier en heeft ons kleine mannetje bijna de hele middag bij zijn tante geslapen. Heerlijk toch?! De momenten dat hij wakker was 's morgens, 's middags en s' avonds merkte ik dat hij veel meer de speen nodig had dan normaal. Toch wel last gehad van de drukte misschien? Wel heeft hij gewoon gedronken en geslapen dus op zich niets te klagen!

Vanmorgen hadden we intake-gesprek bij de kinderopvang. Ik heb nog een week verlof en daarna nog wat vakantie maar dan begint echt het "gewone" leven weer en ga ik ook weer aan het werk. En ja daar hoort ook één dag opvang bij voor ons vriendje. We hadden een gesprek met de locatiemanager en de mentor die ons vriendje krijgt. Fijn om die vast te ontmoeten. Ons kleine mannetje heeft zijn ogen uitgekeken daar en eenmaal thuis (we gingen lopend heen en lopend terug) was hij helemaal uitgeput hahaha. Hij werd nog even wakker voor zijn fles en wordt nu pas echt weer wat wakker. Ach ja druk weekend en dan ook nog een uurtje indrukken opdoen op de groep van het kinderdagverblijf! Het is toch ook vermoeiend allemaal...

Nu ligt meneertje nog iets uit te rusten in zijn box. Net zette ik, toen hij iets onrustiger werd, de muziekmobiel even aan. Dan draaien Woezel & Pip (gekregen bij de box) rondjes boven zijn hoofd en hoor je ons kleine vriendje ineens lachen naar zo'n figuurtje :-) Dan smelt je toch?!

We hebben zo'n heerlijk mannetje....!

Eerste prikken

Vandaag is Thijs precies 9 weken en dat betekende dat we weer naar het CB (consultatiebureau) mochten. Meten, wegen, praten maar deze keer ook voor het eerst prikken. Aangezien Thijs bij de hielprik de hele wijk bij elkaar had geschreeuwd was ik benieuwd hoe hij dit zou gaan vinden dus ging ik voorbereid (koud washandje in een bakje en een warme fles mee) naar het CB.

Van te voren was Thijs al wat aan het knetteren (alsof hij door had wat er ging gebeuren) en bij het CB binnen werd dat niet heel veel beter. Af en toe wat kleine huiltjes. Een kennisje kwam naar buiten met een hard huilend kindje "ja; net prikken gehad" zei ze waarop Thijs weer ging huilen. Ik zei; sssst hij moet straks ook!

Het bleek dat we een afspraak hadden bij een collegaatje van mij (dat was wel even leuk!). Nadat Thijs gemeten (60cm lang) en gewogen (6250gr) was, mochten we met haar mee. Of alles goed ging met Thijs en mama? Ja hoor; prima! Of Thijs kon volgen? Ja hoor dat deed hij keurig. En ook liet hij even zien dat hij kon lachen ("Hé hij heeft kuiltjes in zijn wangen! Wat schattig..") en dat hij kon kletsen (op zijn manier uiteraard). Dat Thijs zulke mooie, heldere, wakkere oogjes had en dat hij zo sterk was kregen we weer te horen maar dat wisten we al :-)

Daarna werd het toch echt tijd voor de prikken. In beide bovenbenen één. En zoals verwacht zette Thijs het op een brullen. Mama had de handen vast en gaf kusjes op zijn hoofd maar dat maakte niets meer uit. Het feest was voorbij en de prikken waren erg gemeen vond hij. Of er een pleister op moest? Nou nee doe maar twee kleine vlekjes in de doek (die kan wel weer in de was) want ach zo'n pleistertje moet er ook weer af... Na de prikken was het gelukkig meteen klaar en konden we terug naar de kleren. Even aankleden en dan een fles en meneer viel daarbij meteen in slaap. Totaal knock-out was hij. In de jas, in de wagen, bij de auto (eindje verderop en mama is niet heel goed in het sjouwen van de maxicosi) uit de wagen en in de autostoel; alles was prima. Thuis uit de autostoel zo in de box en daar had meneer ineens door dat hij alleen lag en dat hij HEEL zielig was dus begon Thijs direct HEEL hard te huilen (normaal is het vrij tactisch).

Ach en ja je bent vandaag best wel een beetje zielig...
Dus vandaag mag je uitgebreid knuffelen...

Het allerliefste bij mama: en dan net zo lang wurmen tot je met je wang tegen een blote huid aan ligt en je knuistje stop je tussen borsten in (dat shirtje wurmen we ook gewoon omlaag):

 Maar; ook bij papa knuffen is prima vandaag...

Het drinkritme wat je normaal gesproken wel hebt is totaal kwijt vandaag maar ach.. Dat is dan maar een dagje zo. Hopelijk heb je verder geen last van je prikken! Een paar uur na de prikken kun je er last van krijgen maar nu (3u na de prik) had je in ieder geval nog geen verhoging. Houden zo!

We zijn weer goedgekeurd. De volgende keer is 10 december.

Controle gynaecoloog

8 weken (en twee dagen) na de keizersnede mocht ik me vandaag melden bij het ziekenhuis voor een controle bij de gynaecoloog. "Voor jou; niet voor je kind die hoeft niet mee" werd mij gezegd. En ik dacht; ja leuk maar ik ga daar echt geen oppas voor regelen ik neem hem gewoon in de wagen mee dat kan prima. Alleen moest ik om 11u in het ziekenhuis zijn en zat ik dan net met zijn fles. Ik kon dat wel gaan schuiven met flestijden maar oom M. zag het wel zitten om eventjes op zijn neefje te passen en dus bleef Thijs thuis en ging ik naar het ziekenhuis. Zonder kind.

Ik had verwacht dat de gynaecoloog mijn baarmoeder zou controleren omdat dit normaal wel gedaan wordt door de kraamzorg maar deze het niet aandurfde ivm de keizersnede maar het was alleen een gesprekje. "Oh je loopt weer als een kievit! Mag ik dat opschrijven?" Van mij wel. Het gaat ook goed! Of ik last had van de wond? Of Thijs borst- of flesvoeding kreeg? Of ik nagedacht had over anticonceptie? En zo nog een aantal vragen.
Daarna met een "zorg dat je het eerste jaar niet zwanger wordt!" (dit heeft hij wel 2 of 3x gezegd; wie zegt dat we nog een kindje willen?!) en een
"zorg dat je weer daalt in gewicht voor een eventuele volgende zwangerschap want overgewicht is een extra risico met een zwangerschap en een operatie" (ja dat was ik sowieso wel van plan) en als laatste een
"denk er aan dat je een keizersnede niet te vaak moet laten doen" (nogmaals: wie zegt dat we dat willen?!) mocht ik weer gaan.

Ik hoef mij niet meer te melden (behalve bij een eventuele volgende zwangerschap want de keizersnede indicatie verandert niet voor mij omdat mijn rug niet anders wordt). Dat is mooi! Of ik alleen nog wel aan een uitstrijkje wilde denken. Dat was wel erg belangrijk! Ja dat weet ik. Ik had hem gemist omdat ik zwanger was toen de oproep kwam maar ik had al aangegeven een herhaalde oproep te willen.

Thuis kreeg Thijs net een fles en werd hij daarna tegen de schouder gehouden voor een boer. Alles was natuurlijk hartstikke goed gegaan. Fijn! Oom M. nogmaals bedankt!! :-)

Oh what a night

Wat een gezelligheid vannacht... Thijs kwam in plaats van één keer wel drie keer, de flessenwarmer deed niet wat hij moest doen, en mama had een GIGANTISCHE migraine-aanval die de hele nacht geduurd heeft...

Oh what a night

Die moeten we niet te vaak hebben hoor!
Gelukkig is inmiddels ons mannetje weer vrolijk aanwezig (met 37,4 op de thermometer), (doet de flessenwarmer wel nog steeds een beetje raar) en heeft mama alleen nog wat kleine na-weeën van de migraine maar kijkt ze al weer een stuk helderder uit haar ogen.

Joris vindt ons vriendje steeds meer oké.
In het begin vond hij Thijs alleen leuk als hij maar geen geluidjes maakte of geen bewegingen maar ja dat doet een baby nog wel eens... Dus meestal vond hij Thijs gewoon niet leuk.

Inmiddels kan hij Thijs hebben als hij beweegt of als er geluidjes komen als Thijs maar niet HELE grote, drukke bewegingen maakt. Best prima is het. Totdat Thijs gaat huilen. Als Thijs ook maar net begint rent Joris naar de achterdeur en hoopt hij dat hij naar buiten mag. Dat huilen... dat vindt hij nog maar niets!

Ach er is vooruitgang haha en dan kunnen we soms als hele familie bij elkaar zitten:

Kijkertjes...

Oma zegt: "altijd als ik Thijs zie slaapt hij". Nou ons vriendje heeft hele mooie kijkertjes. En hij kan ze ook gebruiken! Hij is steeds langer wakker en kijkt dan volop om zich heen. Het liefst richting lampen of, overdag, richting het raam. Hoe dan ook; licht is zeer interessant.

Thijs heeft net twee dagen gehad waarop hij niet helemaal zichzelf is. Hij heeft dan huilbuien waarbij hij de ene keer vastgehouden wil worden, de andere keer juist even alleen in de box wil liggen. Dan weer een speen wil en hem dan juist weer uitspuugt. Hoe weet je dan wat hij wil en hoe hoor je het verschil? Dat is wat zijn papa vroeg. Nou eh.. niet! Gewoon domweg proberen en dan hopen dat je een keer goed gokt :-)
Een paar weken geleden had Thijs ook twee of drie van die dagen. Regeldagen worden ze ook wel genoemd. Oma zei; jullie lezen te veel tegenwoordig. Vroeger dachten we gewoon; ach hij heeft zijn dag niet vandaag. Van de buurvrouw kreeg ik het welbekende "oei ik groei" in mijn handen. En dat loopt toch verbazingwekkend genoeg vrijwel gelijk met deze dagen. Toch de regeldagen dus? Even niet zichzelf omdat hij bezig is een sprongetje te maken. Of zoals een collegaatje zei; "hij wil iets wat hij nog net niet kan. Frustrerend!". (volgens de voetbaloom kwam het omdat Thijs Ajax had zien voetballen en dat was om te huilen geweest)
Hoe dan ook; het gaat ook weer over. En buiten dat hebben we nog steeds een ontzettend lief, tevreden mannetje.

We merken dat hij verandert. Hij heeft sinds kort een muziekmobiel boven de box en als we die aan zetten dan zie je dat hij de figuurtjes volgt. Ook kijkt hij ons bewuster aan (hij keek ons al wel aan maar het is toch anders). Ook kan meneer heel mooi lachen. Stuipjes had hij al. En soms twijfelden we al of het echt was maar sinds een paar weken is het hartstikke echt. En; de laatste tijd soms ineens met een kraaitje er bij. Echt superschattig. Hele gesprekjes kan hij soms voeren. Dan zegt hij "uhh" en als je dat herhaalt dan lacht hij en maakt hij een volgend geluidje. Heerlijk!

Zijn eigen handjes heeft hij nog niet door alhoewel van de week het even een halve seconde leek alsof hij ineens zijn eigen knuistje zag. Mooi om te zien hoe ons mannetje zich aan het ontwikkelen is en hoe hij aan het veranderen is.

Na de fles maakt meneer vrij standaard een geluid (soort keel schrapen). En; zeer regelmatig begint hij daarmee en dan schrikt hij zich helemaal wild van zijn eigen geluid. De armpjes gaan dan beiden de lucht in en de ogen gaan wijd open en hij houdt direct op met zijn geluid. Mama kan het niet laten; ik lach je regelmatig uit op dat soort momentjes :-)

Volgende week gaat zijn oom op hem passen. Twee uurtjes want ik moet voor controle naar de gynaecoloog. En dat net onder flestijd. Niet heel handig dus. Ik had hem mee willen nemen naar het ziekenhuis en dat had ook best gekund maar eigenlijk is dit wel fijner. Ik ben benieuwd wat zijn oom er van vindt maar het gaat vast goed komen! Ik heb beloofd eerst zelf nog een luier te verschonen vlak voor ik weg ga maar ja... garanties zijn tot aan de voordeur... Van de week had ik hem verschoond en vlak daarna was hij helemaal nat. Daarna hoorde ik BLLLLLUP en liep het door zijn broek heen naar buiten. Net weer verschoond dacht meneer 5 minuten daarna opnieuw BLLLLUP en ja hoor luier nummer 3 :-) Ach ja; ooit wordt hij zindelijk.... haha

Hoe dan ook; het gaat goed hier!

Vanochtend heb ik voor het eerst met Thijs onder de douche gestaan. Heerlijk! Papa kwam hem brengen (Thijs plaste hem nog net even onder vlak voor hij Thijs over gaf aan mij) en dan heerlijk met zwitsal-shampoo met mama onder de warme douche. Wel gezellig. Anders dan het badje...

Papa-tijd!

Thijs ligt momenteel heerlijk te slapen alhoewel hij soms tussendoor wakker wordt door zijn snotneus/ niezen/ hoesten (alles half) waardoor hij schrikt en enigszins overstuur is.

Gisterenavond was manlief zomaar een woensdagavond vrij (normaal werkt hij dan) en hij besloot dat het de hele avond papa-tijd was. Eerst kreeg Thijs van papa de avondfles. Daarna hingen ze samen de was op en zetten ze koffie (oké papa dan; Thijs ging mee in de buikdrager) en daarna saampjes op de bank. Heerlijk! Ik heb zo zitten genieten van het kijken naar mijn mannetjes... Thijs had op de bank wel een half uur lang volledige aandacht en kletste af en toe tegen zijn vader "eeeh" en "uhh" en papa kletste terug. En ja hoor papa werd tussendoor ook getrakteerd op af en toe een grijns of een kraaitje. Heerlijk!

Ik zei manlief dat hij nog maar 5 maandagen hoefde te werken voordat hij elke maandag lekker tijd met zijn kind had en dat had hij zich nog niet beseft want dat viel hem reuze mee! En zo'n avondje gezellig met zijn zoon geeft energie.

Op naar nog véél meer vader-zoon-momentjes :-)

Uche-uch

Wakker worden met groene, dichtgeplakte oogjes,
knorren bij het ademhalen,
af en toe niezen;
ja hoor ons mannetje is weer verkouden!

Nu moet hij ook af en toe hoesten. En dat is blijkbaar een gekke gewaarwording.
Hij hoest dan 2 of 3x achter elkaar maar lijkt daar zelf van te schrikken of het niet te snappen want als je ziet hoe die oogjes staan dan hij lijkt te denken "mama wat was dat nou?!" Dat is best zielig...

Als hij lang op zijn rug ligt wordt hij wat onrustig want; dan is ademen erg lastig. Overeind hangend tegen de warme buik van papa of mama is toch echt het fijnste.

Ach mannetje... ook deze verkoudheid gaat wel weer over hoor!!

Opgeruimd staat netjes!

Echt laat me beginnen te zeggen dat we enorm hebben genoten van de vele kaartjes, kraambezoekjes, kadootjes, enzovoorts. Vol trots hebben we een enorm lang touw door de kamer gehad met daar aan alle 78 (!) kaartjes en de tafel stond vol met al het gekregen speelgoed. De kleertjes lagen daar niet bij; die deed ik meteen in de was en in de kast.

Maar; hoe leuk ook, op een gegeven moment was ik het zat. En nu heb ik alle kaartjes dus in een doos gedaan (op een ander moment wordt dit nog ingeplakt), het touw naar beneden gehaald. De vlaggenlijn met zijn naam is van het raam en ligt keurig opgevouwen in de kast voor als hij 1 jaar wordt en hij vol trots weer opgehangen kan worden.

Het dressoir waar we niet zo heel goed bij konden achter de kaartjes was een verzamelplekje geworden voor post (belastingpapieren, kinderopvang, kinderbijslag, enzovoorts). Nu is hij leeg en zit alle post van ons vriendje in zijn eigen map.

De vensterbank is weer geordend en alleen op de tafel staat nu nog het speelgoed. Nu hebben wij een speelgoedkist beneden maar die ga ik hier niet mee vullen. Waarom niet? Omdat ik vind dat ons vriendje eerst zelf de kans moet hebben om met zijn eigen speelgoed te spelen voordat neefje/ nichtjes/ anderen hier mee kunnen spelen. En dus gaat het gekregen speelgoed vanavond of morgen naar zijn kamertje in een andere speelgoedkist. Daar kan het wachten tot Thijs groot genoeg is.

Ik ben benieuwd wat manlief er van vindt als hij thuis komt (hij mag alleen nog het spandoek van het balkon en de schildpad uit de tuin halen van t weekend) maar ik vind ons huis ineens een stuk leger (en groter). En daardoor mijn hoofd ook.

Fijn! We gaan maar eens 'normaal' doen ;-)

Voetbal en buikpijn...

Afgelopen vrijdagavond was er voetbal op televisie. Manlief en ik hebben beiden niets met voetbal (ja als heel NL op zijn kop staat vanwege een EK of WK vinden wij het ook wel leuk als Nederland wint maar ach eigenlijk slapen we er niet minder om als ze verliezen). Hoe dan ook; hier in huis staat er ook geen voetbal aan.
Vrijdag speelde het Nederlands elftal en waren er vrienden hier die graag even de stand wilden zien. En; aangezien Thijs net wakker was vanwege een fles maakten we de volgende foto die we naar de voetbaloom stuurden:

Oom:
Heeeeeeeeel goed!!!!
Maar niet te veel naar die feyenoorders kijken

Ik:
Ja eh niet te moeilijk maken nu he?

Oom:
Jawel
Want loopt geen ajaxcied in het veld nu
Maar goed, oranje kijken kan geen kwaad.
Ho! Speelt er toch 1 van ajax

Pfff je kunt het ook niet snel goed doen bij deze oom he? haha


Los van het voetbal gaat het goed hier. Ons vriendje groeit goed en met mijn gezondheid gaat het ook prima (behalve een prikkende keel maar het is ook wel weer fijn verkoudheidseizoen natuurlijk). Soms heeft Thijs wat last van zijn buik. Zo ook gisterenavond en vanochtend vroeg. Manlief vindt dit nogal frustrerend. Een vieze luier kun je wat aan doen. Honger? Daar weten we ook wel wat op. Maar die krampjes waarbij hij zich tussendoor laat troosten maar verder ligt te kermen en te wurmen... Ja daar kun je niet zo heel erg veel mee (behalve warm houden, hand op het buikje, rondjes lopen, enzovoorts). Soms helpt gewoon even geen één trucje. En dat is best wel eens lastig. Vooral manlief heeft hier moeite mee. Hij voelt het als falen als hij dan wat gefrustreerd ontdekt dat er geen één trucje werkt. Vanmorgen vroeg heb ik ons vriendje overgenomen zodat manlief zich nog eventjes om kon draaien want ach; ik heb verlof en hij moet werken tenslotte.
En gelukkig heeft ons kleine vriendje niet zo heel vaak last van krampjes.
En gelukkig huilt ons mannetje niet eindeloos en troosteloos als hij krampjes heeft.
En gelukkig gaf het CB aan dat ons kleintje nu op het hoogtepunt zit van krampjes en dus valt het best mee allemaal en wordt het vanzelf een keer minder.

Het komt wel goed. Vandaag was manlief tussendoor vrij en hebben we maar een flinke wandeling gemaakt met Thijs. Heerlijk even de frisse lucht in. Altijd goed!

**gaaaaaaap**

Ja fijne titel he? :-)
In het begin was het wel te doen die nachten. Nu merken we allebei dat het ons toch op gaat breken. Manlief omdat hij overdag natuurlijk gewoon moet werken en elke keer wel gewoon wakker is. Hij heeft met de boodschappen maar een paar blikjes energy drink ingeslagen en beweert dat hij het daarmee wel gaat trekken nu.

Ik merk dat het kolven (ben ik zo drie kwartier verder) me opbreekt naast natuurlijk de luiers en de voedingen want; doordat ik fulltime kolf ben ik dubbel zo lang bezig met voedingen. En aangezien het mannetje nu op 6 voedingen per etmaal zit, ben je zo'n 6x een uur en drie kwartier bezig met voedingen (incl. kolven dus). Das best veel tijd van je dag! Tussendoor slapen lukt me vaak niet omdat ik dus aan het kolven/ flesjes aan het schoonmaken ben e.d. als Thijs eventjes in bed ligt. Ik merk dat dit me af en toe wat opbreekt maar goed; ooit gaat die nacht er af en dat scheelt al... ;-)

Ons mannetje doet het nog steeds supergoed en daar gaat het om toch?
En ach ja dat energietekort... Dat hoort er dan ook maar weer gewoon bij!

Desondanks zijn we nog steeds enorm verliefd op ons mooie mannetje!

Eerste keer CB

Morgen is Thijs een maand oud en vandaag mocht hij samen met mama voor de eerste keer naar het consultatiebureau. Zijn gewicht zit nu op 5150 gram (volgens papa ben je nu officieel een "speknekje") en de lengte is geschat op 55 cm. Waarschijnlijk is hij iets langer maar Thijs was niet van plan zijn benen te strekken voor de vreemde mevrouw op het CB (en thuis doet hij natuurlijk niet anders).

Daarna naar de arts waar Thijs vrijwel het hele gesprekje heeft laten horen dat zijn longen en stembanden prima werken :-) Verder was zijn hoofdje mooi rond, zijn hartje prima (geen ruisje oid), zijn longen prima (behalve het geluid en volume ook geen vocht oid te horen). Oogjes prima (ja die wilden we eerst niet laten zien maar even bij mama over de schouder kijken we toch weer nieuwsgierig de wereld in). Sterk nekje (maar dat hadden wij ook al gezien bij hem) en beentjes en heupjes lijken prima in orde. Voor de heupjes mag hij met de leeftijd van 3 maand voor alle zekerheid en dubbele check ook nog een echo omdat de tante van Thijs een spreidbroekje heeft gehad vroeger. Nou ik ga er niet vanuit dat er iets aan de hand is (dan had ze dat nu al wel gezien denk ik) maar goed; beter dubbel gecheckt dan een keer te weinig. Ze vond Thijs een mannetje met een mooie, wijze, heldere blik.

11 november mag Thijs weer en dan gaan we voor de prikken.

Verder gaat het prima hier. Papa vindt dat hij Thijs toch wel vrij weinig ziet met zijn werktijden en probeert in de tijden dat hij wel thuis is zo veel mogelijk met Thijs te doen. Vooral in het begin van de week merken we dit aangezien manlief maandag t/m woensdag de hele dag én de avonden werkt. De eerste week was dit voor ons allebei erg wennen. Begrijp me goed; we redden ons prima hoor maar ik had ineens het gevoel dat ik bijna een alleenstaande moeder was. Natuurlijk waren we ook ontzettend verwend met de drie weken vakantie die manlief had vanaf de geboorte en het is natuurlijk een kwestie van wennen. Het komt best goed!

Thijs doet het prima; ja oké dat zeiden ze op het CB vanmorgen maar over het algemeen is het nog steeds een heel tevreden mannetje. Af en toe heeft hij wat mopperbuien en heeft hij knuffeltijd nodig maar dat vinden wij geen straf! Gisteren schrok manlief om 04:45u wakker omdat Thijs nog niet geweest was (normaal kwam hij tussen half 3 en 3u) maar ons mannetje lag nog heerlijk te slapen... Vannacht heeft hij zijn ritme totaal weer omgegooid. Onze energie is daardoor wel ver te zoeken soms (zeker 's nachts haha) maar ach dat hoort er allemaal bij he.

Thijs en ik gaan nog steeds elke dag wandelen want Thijs moet weerstand opbouwen en lekker buitenlucht snuiven en ik moet buitenlucht snuiven en dat buikje kwijt ;-) Ja en natuurlijk ook weer opbouwen wat betreft conditie.
Wat betreft mijn lijf; ik heb over het algemeen het idee dat ik weer redelijk terug ben naar hoe het was. Slechte dagen en goede dagen. Grappig is dat nu de bekkenpijn weg is, ik mijn rug weer voel (die werd toch echt ondergesneeuwd door andere pijn op het laatst). We worden dus weer onszelf. :-)

Toch handig hoor dat verlof; lekker de tijd samen met Thijs en ondertussen de kans om mijzelf weer op te schroeven...

Thijs en mama samen

Gisteren is manlief weer begonnen met werken. Dat betekent dat Thijs en mama het rijk alleen hebben. En; dat papa vindt dat hij de fles van 19u écht mag doen omdat hij ook graag tijd met Thijs wil en overdag en 's avonds aan het werk is (die nachtflessen zijn niet zo leuk haha).

Manlief en ik appen overdag dus hij blijft redelijk op de hoogte maar Thijs en ik redden ons prima. De eerste weken deed manlief vast de luier of de fles als ik de kolf aanslingerde en nu moet ik alles zelf doen dus kost alles wel enorm veel meer tijd voor het gevoel maar ach we hoeven nog nergens perse op tijd te zijn dus moeten we ons er maar niet druk over maken.

Thijs is nog steeds verkouden maar lijkt wel iets meer lucht te krijgen.
Het eiwit blijkt een geniaal middel te zijn voor de rode, kapotte billetjes want die zijn al enorm verbetert!

Nog steeds gaan Thijs en ik elke dag een rondje wandelen want; dat is goed voor ons allebei en zolang het weer nog zo mooi is... Moeten we daar maar van genieten!

Donderdagochtend en donderdagavond krijgen we nog gezellig kraamvisite en vrijdag komen oom M. en tante B. weer even knuffelen. Tja als oom en tante heb je knuffelrechten als je een neefje hebt tenslotte..

Het enige wat ik soms lastig vind is de voeding. Ze zeggen altijd dat met borstvoeding je kindje en de natuur zichzelf regelen; wat je kindje nodig heeft maakt je lijf aan. Alleen telt dat natuurlijk niet met kolven. En dan zegt "men"; als je kindje goed groeit, tevreden is en voldoende luiers heeft gaat het goed. Vertrouw daar maar op. Ja en dat vind ik dus lastig he... Ik hou er veel meer van als iets gewoon lekker duidelijk is. Je kindje weegt zoveel? Oké dan moet er zoveel in een fles en zoveel flessen op een dag. En ja zo werkt een baby natuurlijk niet. En dat wéét ik wel maar dat vind ik dus nog wel lastig... In het begin werd het mannetje elke dag gewogen dus dan kon ik daar vanuit gaan maar nu niet meer. Dus nu moet ik dan zomaar "vertrouwen". Hmm... Loslaten...

Mama moet nog een hoop leren!

Hoe dan ook; over precies een week hebben we de eerste afspraak bij het CB. Dan horen we wel of het goed gaat... Vast wel (dat weet ik ook wel), maar mama vindt het wel erg fijn om weer even een bevestiging te krijgen...

Net niet...

Net niet helemaal ons mannetje...

Vanmiddag dronk ons mannetje maar een halve fles leeg (kennen we niet van hem).
Vanavond gaf hij ontzettend veel terug (kennen we ook niet van hem).

Zijn billetjes zijn rood. En niet alleen rood; zelfs een klein beetje stuk. Echt heel zielig. Sudocreme, billetjeszalf van Zwitsal en Vaseline hielpen niet. Het leek zelfs een beetje erger te worden. Het bovenste laagje van de luier bleef ook zo lekker aan hem plakken. Niet fijn! Ons mannetje leek ook pijn te hebben bij ontlasting. Echt wel zielig. (en dan nog niet huilen he maar alleen kermen)
Oma kwam met de tip van eiwit smeren dus vanavond zijn we daar mee begonnen. Hopelijk brengt dat wat verlichting. We zijn benieuwd.

Verder is ons mannetje verkouden. Hij "snurkt" en je hoort gewoon aan zijn ademhaling dat hij vast zit. En ja dat gaat vast nog honderdduizend keer gebeuren dat hij verkouden is maar ik vind het best zielig bij zo'n guppie. Dus wij in de weer met een peertje waarmee je snotjes uit een neus kan zuigen (werkte niet dus uiteindelijk het snotje gevangen met een wattenstaafje) en een babyneusspray (zout en water). Vannacht zetten we een ui op zijn kamertje en ja om beter te kunnen ademen ligt zijn matras al iets schuin.

Ik weet het; hij wordt vanzelf weer beter maar vanavond is ons mannetje net niet het mannetje wat we kennen.
Ik ben benieuwd wat hij vannacht gaat doen...

Twee weken en twee dagen oud

Thijs is vandaag twee weken en twee dagen oud. Aan de ene kant voelt het als "al" 2 weken en aan de andere kant is het net alsof Thijs al jaaaaaren bij ons is. Volgens een vriendinnetje is dat "het moedergevoel". Ah :-) Hoe dan ook; Thijs hoort bij ons.

Oké soms is het 's nachts niet zo grappig dat hij nog niet kan vertellen wat er is en dat het dan erg zoeken is nadat je luier en eten al afgevinkt hebt maar dat hoort er natuurlijk ook bij. 's Nachts kun je dat alleen minder goed hebben als overdag haha.

Ons vriendje doet het verder hartstikke goed.

Met papa gaat het ook goed. Al ziet hij nog wel iets op tegen komende week als hij weer aan het werk moet en ons vriendje gaat 's nachts spoken. We zullen zien hoe dat gaat lopen... Verder is hij ontzettend gek met ons mannetje en draait hij nergens zijn hand voor om (luiers/ fles/ aankleden/ uitkleden/ badje/ douche, enzovoorts). Heerlijk om hem te horen kletsen tegen ons kleine mannetje tijdens zijn 'vader-zoon-moment'.
Van de week lag Thijs even bij papa in het grote bed en echt waar ik had het moeten filmen. Beide 'mannen' lagen precies in dezelfde houding en toen papa een geluidje maakte, kwam Thijs vlak daarna met een soortgelijk geluidje. Vader en zoon... :-)

Met mij gaat het ook goed; ik ben flink aan het afbouwen wat betreft paracetamol en ga elke dag een stukje wandelen met Thijs. En; als papa tijd heeft gaat hij natuurlijk ook mee. De rondjes zijn nog niet verschrikkelijk lang maar al met al ben ik al best een kwartier/ twintig minuten weg.
Bekkenklachten zijn een stuk minder als tijdens de zwangerschap maar ja ik ben natuurlijk het kindje tussen mijn benen kwijt :-) 's Morgens bij het wakker worden heb ik het meeste last en na het wandelen voel ik mijn rug en bekken ook nog wel.
Mijn rug doet het oké. Ik merk dat als ik een dag veel met Thijs in de weer ben omdat manlief andere dingen doet, mijn lijf dat nog niet helemaal fantastisch vindt. Ach ook dat zal elke keer wel weer wat beter gaan.

Ondanks dat ik nog steeds wel last heb van dingetjes is het zó enorm fijn om aan het opbouwen te zijn!

Oh en wat ik echt even genoemd wil hebben: we hebben ontzettend veel lieve, leuke kaartjes gekregen. Te veel om iedereen persoonlijk te bedanken. Dus bij deze; BEDANKT! We genieten nog steeds elke dag van de postbode op deze manier :-)

Weer een nieuwe stap

Vandaag besloten; maandag worden mijn rolstoel en mijn hoog/laag-bed (die we voor beneden hadden laten komen) opgehaald. Dat betekent dat het goed gaat met mij haha. Ik ben van 8 paracetamol en 2x dyclonfinac (hoe schrijf je dat?) in het ziekenhuis terug naar 6 paracetamol per dag. 's Morgens bij het opstaan 2, met de lunch 1, met avondeten 1 en voor het slapen gaan 2. Ofwel; we zijn hard aan het afbouwen en dat gaat prima!

Manlief was vandaag klussen met de buurman. Geniaal want zo kon ik testen hoe het was om Thijs de hele dag alleen te hebben en; als er wat was, dan was manlief om de hoek dus superfijn! Dit was echter niet nodig want ik heb alles gered. Ik ben ook begonnen met het koken 's avonds maar dat heeft manlief na zijn douche (halverwege het koken) over gekomen want dat was nét te veel van het goede nog. Vanavond is manlief naar een verjaardag dus ook de avond doen we alleen. Er gaan nog heel veel van deze dagen volgen dus goed om te oefenen zolang manlief nog vakantie heeft.

Een collega kwam met de geniale tip van een rugzak omdat ik nog niet een aantal maal per dag de trap op en af kan lopen dus de rugzak ligt al klaar en over anderhalf uur vertrek ik met de rugzak op mijn rug (met daarin kolf, flesjes, enz.) en Thijs in één arm naar boven zodat ik ook nog een arm vrij heb voor de trap. Uiteraard heb ik al geoefend met Thijs op één arm en dit gaat ook goed.

Wat nog meer goed gaat; Thijs en ik zijn gisteren én vandaag buiten wezen wandelen (nee ik heb geen wonderkind; Thijs ligt in de wagen en ik wandel er achter natuurlijk). Gisteren alleen de straat rond en vandaag al een stuk verder. Fijn om te doen en oké ik kom van vrij ver maar ik ga elke dag met sprongen vooruit. We zijn aan het opbouwen! Thijs vindt het heerlijk buiten; die ligt gewoon te slapen in de wagen. Glad fietspad of hobbelweg; het maakt hem niets uit.

En sinds we 'gewoon' kolven (alle meningen lekker opzij gezet) en ons mannetje goed drinkt omdat hij eindelijk de fles redelijk door lijkt te hebben (hij doet met speen en fles hetzelfde als met borstvoeding alleen dan minder extreem. Echter; een fles en speen zijn net iets makkelijker te sturen of door te duwen als de borst en de stand van lipjes zijn dan iets minder belangrijk) gaan we gewoon door met genieten.

We krijgen veel vragen over of het niet allemaal vreselijk wennen is enzo. Ja natuurlijk zijn dingen anders nu maar het voelt eigenlijk gewoon gigantisch goed. Nou moet ik ook wel eerlijk zeggen dat we volgens mij een heel makkelijk mannetje hebben. Hij ligt wel eens wat te mopperen maar hij huilt eigenlijk alleen maar als hij een vieze broek heeft, het etenstijd is of als hij last van zijn buik heeft (dan heb je hem tegen je aan totdat zijn buik GIGANTISCH gaat borrelen en er een scheet oid uit komt en dan is het weer goed). Echt een tevreden mannetje.

En wij? Wij zijn gek op hem!!! (alleen de kat weet het zo net nog niet...)

Wij met ons 3tjes

En dan is het al weer woensdag. Dag 2 zonder kraamzorg. Hoe dat gaat? Prima! Oké ik werd echt ontzettend verwend met creatieve ontbijtjes en fruithapjes en het is héél handig om in het begin wat tips en trucs te krijgen en voor papa ook om met een niet zo mobiele echtgenoot het badje, de douche en een emmer te kunnen proberen maar het is ook wel fijn zo met ons 3tjes.

Manlief verwent mij ontzettend want ja de kraamzorg heeft gezegd; let op haar want je bent 6 weken kraamvrouw en ze heeft ook gewoon een operatie achter de rug. En als ik dan zeg dat het best prima gaat en ik bepaalde dingen heus wel red vindt hij dat hij toch echt voor mij moet zorgen. En ja; misschien is dat ook wel zo en moet ik mij er gewoon aan over geven... Toch ook best fijn.

Thijs doet het fantastisch. Waar de voedingen eerst wel een ding waren (of in ieder geval een stressmomentje) hebben we dat nu veel meer los gelaten. Thijs heeft maandag aan de kraamhulp laten zien wat wij bedoelden als hij écht niet wil en zij gaf aan dat we bij dat gedrag ook op moeten passen dat hij geen afkeer krijgt van de borstvoeding. We hebben het nu dus anders; Thijs krijgt de kans om borstvoeding te pakken. Lukt dit niet, dan krijgt hij afgekolfde melk in een fles. In het begin vond ik dit echt heel naar omdat ik persé vond dat hij borstvoeding moest krijgen. Totdat ik de vraag kreeg; wat vind je nou belangrijk; de borstvoeding of de moedermelk? Want; als je zo doorgaat met dat "vechten" heb je kans dat hij de afkeer krijgt en doe je het zo krijgt hij in ieder geval de moedermelk binnen. Ja en daar zit dan ook wel weer wat in.

En hoezeer ik het ook heel vervelend vond; nu geeft het ZO veel meer rust... Ja natuurlijk is borstvoeding ook gewoon heel gezellig en heel fijn om zo samen het contact te hebben maar wij kunnen heel goed knuffelen na een voeding en kletsen en vooral GENIETEN nu we wat meer hebben losgelaten dat dit geloof ik nu een betere methode is.

Ik heb trouwens ontdekt dat als je dit aan anderen vertelt dat het heel veel herkend wordt. Iemand zei tegen mij; oh die van mij deed dat ook op die manier! En toen heb ik een tijdje gekolfd en de fles gedaan en daarna hebben we een hele tijd een fijne combi gehad tussen borst en fles. Dat soort dingen stelt wel gerust. En als het mannetje tevreden is en er zo veel meer rust in huis heb dan is genieten zo veel makkelijker... We hebben zo'n heerlijk mannetje!

Kortom; wat meer loslaten.
Verder doet hij het ook fantastisch; hij drinkt goed, luiers zijn goed en Thijs zit al weer op 4350gr dus ongeveer terug op geboortegewicht (4405). Super dus! Ik zeg met een beetje mooi weer maar de wagen testen buiten :-)

Wij zijn verliefd op ons mannetje...

Kraamzorg

Inmiddels zijn we twee dagen thuis. En dat moest ik echt even hardop bedenken. Het lijkt namelijk al langer en ik ben totaal kwijt welke dag het is haha.

Donderdagmiddag zijn we thuis gekomen en daar werden we opgewacht door de kraamhulp die ons even 3 uurtjes op gang hielp thuis. Oma E. heeft ons geholpen om thuis te komen. De reis viel op zich mee. Ja oké alle bochtjes, bobbels e.d. waren niet heel fijn maar het was wel te doen. Thijs heeft de hele weg geslapen dus die heeft de verhuizing niet eens gemerkt ;-)

Ons vriendje heeft niet altijd helemaal goed meegewerkt wat betreft borstvoeding. In het begin wilde hij het aanhappen niet goed doen en werd er zelfs door de kinderarts nog even gecheckt of hij niet een te kort tongriempje had. Thijs moest echt even leren hoe het werkte want hij zoog op zijn onderlip (trekt zijn onderkaak dan naar achteren) of op zijn eigen tong waardoor hij mij weer naar buiten werkte. Niet echt handig natuurlijk. Het tongriempje bleek niet te kort en Thijs leerde op een gegeven moment happen. Helaas had hij een mama die met een keizersnede was bevallen en daardoor een mama die de borstvoeding nog niet op gang had. We zijn al dagen aan het kolven geweest en aan het aanhappen geweest om de boel te stimuleren maar lastig was het wel... En dan alle liefbedoelde zusters die helpen door aan je borst en tepel te trekken, duwen, enzovoorts... Bah... Lekker is anders... Op een gegeven moment ontwikkelde zich rechts zelfs een blaar. Oké dat was dus niet handig.

Hoe dan ook; inmiddels heb ik voeding en loopt het kolven als een tierelier. En ja je raadt het al; nu zit ik dus met de "stuwingsdagen" ofwel; aanhappen lukt weer niet. Soms, heel soms word ik er wel heel erg moe van hoor. Ik ben dan heel blij dat ik inmiddels voeding heb maar denk soms; jeetje moet ik niet gewoon gaan kolven en dan dat in de fles geven? Maar ja jullie kennen mij; ik ben eigenwijs en een doorzettertje dus we houden nog steeds vol. De kraamhulp zegt dat het morgen of overmorgen over zou moeten zijn en dan moet het EINDELIJK oké gaan. Nu wordt Thijs af en toe door papa geholpen door middel van fingerfeeding wat voor papa wel weer heel gezellig is.

De kraamzorg helpt ons super! Zowel met de voeding als met tips zonder opdrachten te geven of te zeggen hoe iets MOET. Heerlijk! Ondertussen word ik verwend met heerlijke ontbijtjes op bed, creatieve fruithapjes, enzovoorts. Heeeeeerlijk!

Mijn buik gaat prima (ja ook ik heb een na-de-bevalling-flubberbuik) maar de wond geneest supergoed dus daar geen klagen. Ik heb nog wel paracetamol maar daarmee heb ik nauwelijks last van de wond. Ook merk ik dat ik elke dag ietsje mobieler word.

Verder doet Thijs het supergoed; hij komt lekker aan in gewicht en heeft goede plasluiers (oké sorry voor de details).  Papa geeft aan dat hij zijn eerste nacht heel zwaar vond maar de tweede al iets beter ging. Ook geeft hij aan dat hij de kraamzorg heel fijn vindt, maar het ook lekker vindt als die straks weer weg is. Papa geeft aan dat Thijs écht anders huilt dan andere kinderen. Nee; dat komt omdat het je eigen kind is dat lijkt zo; zo regelt de natuur dat. Nee niet waar; Thijs huilt heel lief en schreeuwt niet. Oké prima dan is dat het..

Ondertussen hebben we af en toe gezellig visite tussendoor. Hartstikke leuk! Een "welkome afwisseling van de dag" noemt papa dat. Fijn dat mensen even een belletje doen en dan een afspraak maken.

We zijn trots op ons mannetje!!!

De eerste dagen als papa en mama...

Nou hoe Thijs zijn start was hebben jullie een klein beetje kunnen lezen. Nu zal ik wat vertellen over onze eerste dagen als papa en mama.

Zoals vertelt mocht papa bij de OK door een raampje mee kijken naar de bevalling. Hij vertelde dat alles met grof geweld ging en dat, toen hij er naar vroeg ze vertelden dat ze inderdaad alleen de buik snijden en de rest scheuren omdat dit sneller zou genezen. Hij vond het heel gek om dit zo te zien gebeuren bij zijn vrouw. Daarna mocht hij nog een stukje navelstreng doorknippen en hij vertelde dat het ook wel eventjes een emotioneel moment was toen hij zijn zoon voor het eerst zag.
Papa is de hele dag bij ons geweest. 's Avonds zijn de opa's en oma's Thijs wezen bewonderen en toen papa rond half 10 naar huis ging was hij compleet stuk gedraaid. Hoogste tijd om thuis lekker te gaan slapen dus!

Voor mij was de start natuurlijk anders want ik was onder narcose. Ik werd wakker op de uitslaapkamer wat bij mij schijnbaar lang duurt (dat wakker worden). Nadat ze me een aantal maal geroepen hadden en gevraagd hadden hoe het ging mocht ik naar mijn mannen toe. Ik weet dat ik onderweg naar de kamer nog gevraagd heb wat mijn kleine mannetje voor Apgar score had (waarom? ja zeg het maar maar dat is wat ik wilde weten haha).
Toen de opa's en oma's kwamen 's avonds was ik wel wat moe maar verder was ik er wel bij en dat is iets wat ik heel duidelijk gezegd had. Ik wilde eerst heel bewust mijn eigen kleine man vast gehad hebben voordat iemand anders dat mocht (papa niet meegeteld natuurlijk).

De eerste nacht was echt NIET fijn. Ik lag met nog een mama met zoon op de kamer en als onze Thijs stil was dan ging buurjongen Sjoerd en als Thijs en Sjoerd stil waren dan snurkte de mama van Sjoerd. En dan lig je natuurlijk niet in je eigen bed, niet in je eigen omgeving, niet op je eigen kussen en met allerlei ziekenhuisgeluiden om je heen. En ja; ik had oordopjes maar geloof me die hebben weinig geholpen die nacht. Losse kwartiertjes heb ik gepakt maar volgens mij niet heel veel meer.

Ondertussen leek Thijs niet te snappen hoe hij moest drinken bij mama dus dit moest tussendoor volop geoefend worden. Fijn al die mensen die aan je tepel knijpen, trekken en duwen. Lekker gevoelig. Gelukkig was Thijs geboren als een flinke Hollandse jongen dus hij kon wel wat hebben.

Dinsdag was papa hier al weer rond 9u en heeft hij bij de zuster afgekeken hoe het badje ging. Gelukkig had papa thuis een beetje bij kunnen tanken. Leuk om papa bezig te zien met zijn zoon. Hij vertelt ook dat "het toch wel heel anders is als het van jezelf is" en dat is natuurlijk ook zo.

Ik heb de eerste dagen last gehad van naar slijm in mijn keel waardoor ik moest hoesten wat natuurlijk hartstikke zeer deed met die buikwond. Geen handige combi. Verschillende houdingen had ik ook niet door mijn lijf dus af en toe zat ik mezelf behoorlijk in de weg.

Nacht twee ging voor mij al een stuk beter (inmiddels met een andere buurvrouw en buurjongetje).
Afgelopen nacht heb ik alleen met Thijs op de kamer geslapen en dit was heerlijk. Thijs meldde zich rond 1u en rond 4u en dat was prima! Tussendoor alleen wat geprutteld maar absoluut een heerlijk mannetje.

Inmiddels snapt Thijs helemaal hoe hij bij mama aan moet happen. Ze hebben getwijfeld of zijn tongriempje te kort was omdat het niet goed ging en het zeer deed. Thijs had elke keer de neiging om op zijn onderlip of eigen tong te gaan sabbelen waardoor hij mij niet goed pakte. Inmiddels gaat het soms één of twee keer mis en daarna goed en dan probeert hij ook te drinken.
Helaas heeft het lijf van mama nog niet door dat de kleine er echt is en dus is de borstvoeding nog niet echt op gang. Omdat het een keizersnede is geweest is dit normaal en kan het echt nog wel langer duren. Ik ben ook direct op maandag al begonnen met kolven om alles zo veel mogelijk te stimuleren. Wat er wel uit kwam was elke keer zo weinig dat het de moeite haast niet was maar dit gemengd met kunstvoeding hebben we nu als voeding. Door een slangetje langs het tepelhoedje. Even Thijs foppen zodat hij denkt dat het echt bij mama vandaan komt maar dit drinkt hij goed! Gelukkig maar.

Vanmorgen met kolven had ik EINDELIJK een piepklein laagje in een flesje. We hopen dat dit het begin is van nog veel meer en dat we het uiteindelijk niet meer nodig hebben.

Hoe dan ook; papa heeft les gehad in hoe hij mij kan helpen met het bijvoeden, mijn buikwond gaat supergoed. De pleister is er af. Ik red mezelf inmiddels naar het toilet zonder flauw te vallen (hier was ik dag 1 en deel dag 2 heel goed in) en kraamzorg en een hoog/laagbed voor thuis zijn geregeld. Wij zijn supertrots op ons mannetje want hij doet het hartstikke goed. Ik merk ook echt dat hij anders is nu hij gewoon voldoende voeding binnen krijgt.
Vanmiddag mogen we naar huis. Papa is heel blij (geeft veel rust natuurlijk bij hem met al dat heen en weer rijden naar het ziekenhuis) en ik ben natuurlijk ook blij dat ik met mijn twee mannen naar huis mag.

Ofwel; ik doe hier nog even de lunch, nog een keer voeden, mezelf opfrissen (jaja dat kan ik zelf alleen douchen moet op een stoel maar ach dat redden we ook wel weer) en daarna komt papa met oma ons halen!

Ben benieuwd hoe het thuis allemaal voelt en gaat maar daar volgt vanzelf een nieuwe blog over natuurlijk :-)

Heb ik jullie zo een beetje vertelt hoe het met ons gaat?

Thijs

Jaaaaa ons mannetje is er!

Maandag moesten we ons om 08:00u melden in het ziekenhuis en dan zouden we rond half 10/ 10u opgeroepen worden voor de OK. Tot die tijd hebben we elke keer whatsapp even aangetikt om de schijn op te houden natuurlijk haha want ja; niemand wist de dag...

De nacht er voor hebben we beiden redelijk geslapen en we zeiden tegen elkaar nog dat we niet het idee hadden dat we heel zenuwachtig waren maar dat we toch wel merkten dat ons lijf enigszins onrustig was. Stiekem toch zenuwachtig dus :-)

08:00u in het ziekenhuis en daar aangekomen aangesloten om te zien hoe ons kleintje het deed.

 

Daarna werd ons gezegd dat we wel even de tijd hadden want we werden vanzelf opgeroepen. Totdat het telefoontje kwam dat we al richting OK mochten en ik nog totaal niet was voorbereid. Oké snel uitgekleed, nog maar een keer plassen, OK jas aan, enz. In bed, door de gangen (ondertussen discussie wie nou waar welke voorbereidingen ging doen omdat het zo onverwachts was). Dan een overdrachtje waarbij je voor de 3e keer die dag vragen gesteld werd als allergieën, naam, geboortedatum, wat je kwam doen, enzovoorts.

 

Manlief werd meegenomen door de OK assistente en ik werd de sluis door gereden. Daar werd mijn infuus geprikt en verder nog niets gedaan. Ook hier weer discussie wie wat nou precies ging doen aan voorbereidingen. Ondertussen kwam manlief weer bij mij; compleet in groene dokters-outfit. Stond best stoer ;-) Hij mocht bij mij blijven tot ik écht naar de OK moest. Gek hoor; lig je daar...

 

Hoe dan ook; ook hier kwam op een bepaald moment het telefoontje dat we door mochten. Manlief werd weer meegenomen door iemand anders en ik werd de OK in gereden. Daar bleek dat mijn bed leeg was en dat ik dus zelf van het bed op de OKtafel moest klimmen. Handig met rugklachten, een dikke buik en bekkenklachten is anders maar hé alles voor die kleine. Ontzettend koud daar werd ik verder voorbereid (nog zonder verdoving/ narcose want die kleine moest zo min mogelijk mee krijgen). Katheter er in, spul op mn buik, rek- en strekoefeningen (nogmaals; niet fijn met mijn lijf) en echt heel heel koud. Dan EINDELIJK de narcose er in. In de OK werden foto's gemaakt. Manlief stond achter een raampje mee te kijken en zag onze zoon geboren worden. Hij vertelde dat de kleine meteen huilde. En dat hij er binnen 5 minuten uit was en naar hem gebracht werd.

 

Manlief mocht het laatste stukje navelstreng doorknippen (ook hiervan een foto) en bij de testjes zijn van de kleine. Meteen 9 en 10 scoren op de Apgar en al gehuild hebben gaf wel aan dat de kleine echt geen last heeft gehad van de narcose. Gelukkig maar! En daar was hij dan... onze zoon Thijs

 



Geboren op 9-9-2013 om 10:54u met een gewicht van 4405 gram. Lengte meten ze niet meer omdat ze niet aan beentjes mogen trekken. Hoe dan ook; een gezonde, Hollandse jongen met een lekker dik koppie (ja das van mijn kant van de familie haha). En hoe tevreden...

Aangezien het verhaal al best lang is; zal ik binnenkort een blog schrijven over de eerste paar dagen van papa, mama en Thijs... Wordt vervolgd...

En maar weer eens op de poli geweest...

Ja het is nog vroeg maar we zijn al weer terug van weer eens een bezoekje op de poli. Het is erg fijn dat Baby en ik zo goed in de gaten gehouden worden. En wat nog veel fijner is; elke keer is alles goed.

Papa was vanmorgen even met ons mee naar de poli en heeft nu 2 uurtjes werk en aan het einde van de dag nog 2 uurtjes werk. Hij heeft Baby door de buik heen streng toegesproken dat de kleine nu niet meer zelf mag komen maar nu net zo goed kan wachten tot het ziekenhuis.

Ik heb van te voren gezegd dat ik het gevoel had dat de kleine zich vanzelf zou melden in week 38 maar inmiddels wordt dat wat krapjes en ik denk nu ook wel; als ik dan toch geen gelijk krijg met mijn week 38, wacht dan maar braaf op de dag dat we naar het ziekenhuis mogen. Maximaal nog 7 dagen (nee we vertellen nog steeds geen dag) kan ik nu ook nog wel wachten. Zeker nu het vanaf morgen gewoon weer wat koeler gaat worden. Prima.

Ondertussen zijn er allerlei mensen aan het proberen en testen of we ons niet gaan verspreken. Zo denkt tante H. zeker te weten dat de kleine vrijdag niet komt want zij gaan de nacht van vrijdag op zaterdag op vakantie en dat kon toch echt niet anders als dat zij de kleine ook nog konden zien.
Tante G. zegt donderdag.
Oma E. is nog steeds overtuigd van maandag of dinsdag (maar als je iets later reageert ergens op dan denkt ze ook dat ik betrapt ben op twijfelen of "te druk" ben om te reageren. Ofwel; ze zit er op te wachten...) en oom K. weten jullie al; die blijft bij de woensdag. Overigens vinden veel mensen dat hij de beste (of origineelste) motivatie heeft en bij mij op het werk schijnt al vertelt te worden dat het zeker weten op woensdag komt (alsof ik dat zo gezegd heb).

Wij vinden het allemaal erg grappig en laten het vooral gebeuren. Het is erg leuk om te horen en te lezen dat allerlei mensen ZEKER weten dat het een meisje is, dat er ook mensen zijn die ZEKER weten dat het een jongetje is en zo ook met de dag waarop de kleine komt. Allerlei mensen weten het zeker maar niet iedereen zegt hetzelfde. Toch best lastig ;-)

Zoals ik al zei; over maximaal 7 dagen weten jullie het allemaal; is het een jongetje of meisje? En welke dag stond de kleine nou gepland?

Ik laat jullie nog even in spanning en zou zeggen; hou de telefoons maar bij de hand en houd anders m'n blog in de gaten...

38+1

38 weken zijn we inmiddels. En ook vandaag mochten we weer naar het ziekenhuis voor een afspraak met de gynaecoloog en dus ook voor een echo.

Afgelopen week had ik bloed laten prikken dus ook daarvan kregen we de uitslag. Nou om lekker egoïstisch te beginnen; met mijn bloed, bloeddruk e.d. was alles goed. Daarna naar de gynaecoloog (deze keer weer een ander) die heel verbaasd (bijna geschrokken) reageerde toen we het hadden over een keizersnede onder volledige narcose. Of we dat met de anesthesist afgesproken hadden? Ja natuurlijk. Vorige week woensdag al. *zucht* Oh... Ja dan was het wel handig dat er een kinderarts bij zou zijn. Duh; dat was ook al besproken. Maar zij zei; gelukkig is er vanmiddag nog een kinderartsenoverleg dus dan moet dit meegenomen worden. Meegenomen als in overleggen? Nee als in een mededeling. Pff oké dan is het goed. Manlief zei nog ietwat geërgerd; is het niet wat laat nu dit alles nog te regelen? Maar volgens deze gynaecoloog was het allemaal heel normaal. Nou ja dan moeten we daar maar weer op vertrouwen.

Met de kleine (hartje en vruchtwater) was ook alles goed. Heerlijk!
Alhoewel... is het heel lelijk als ik zeg dat ik het stiekem best prima had gevonden als ze gezegd hadden; oh mevrouw gezien dit of dat gaan we u meteen houden en komt de kleine eerder?
Begrijp me goed; ik ben heel blij dat alles goed is maar heel stiekem ben ik het ook wel een beetje zat :-)

Maar goed; alles was weer goed, de kinderarts schijnt nu ook goed te komen en dus gaan we maar weer gewoon zo door....

Pre-operatieve afspraken

Vandaag was het weer ziekenhuis-dag. Deze keer konden we de afspraken doen op de poli in Dronten dus dat scheelt weer reistijd (en parkeergeld). Want ja, als je een operatie krijgt, dan komen er extra afspraken bij...

Als eerste bloed prikken. Nu ben ik al een tijd lang bloeddonor maar ik schijn nogal lastig te prikken te zijn. En áls het dan lukt om goed te prikken (echt dat mis prikken is niet fijn!) dan loopt mijn bloed heel langzaam waardoor ik elke keer als donor nét genoeg heb om het minimum in een zakje te krijgen. Als ik dus bloed moet prikken en ik krijg de vraag links of rechts is mijn antwoord; "waar jij het voor elkaar krijgt". De laatste keer bloedcontrole had ik er eentje die gooide hem in één keer er goed in en had zo de buisjes vol. Perfect!
Vandaag kwam ik weer bij haar binnen dus zei ik niets, gaf geen waarschuwing maar ging vol vertrouwen zitten. En ja hoor, ook deze keer was het direct raak en was het buisje zo vol. Prima. De uitslagen gaan natuurlijk naar het ziekenhuis dus dat zullen we komende week wel weer horen.

Na het bloed prikken moesten we naar de pre-operatieve afspraak met de anesthesist. Die had blijkbaar niet met de gynaecoloog gesproken of dat dossier gezien maar toen ik daar binnen kwam had hij wel 2 mooie A4 foto's die wel héél herkenbaar waren; namelijk de scans van mijn rug van na mijn operatie. Ofwel; met mooie pinnetjes tussen de wervels en een plaatje aan de achterkant. Creabea met lego. Hij gaf aan dat we een probleem hadden. Ik was heel benieuwd wat we nu weer gingen krijgen maar wat hij onder "we hebben een probleem hier" verstond was dat hij dacht dat ik in de veronderstelling zou zijn dat ik een keizersnede met ruggenprik zou krijgen en nu moest hij mij gaan vertellen dat dit niet kon in verband met dat plaatje. Hehe nee dat wisten we al. Ja we zouden kunnen proberen of we hoger kunnen prikken maar dat is wel heel naar en er is maar een kleine kans dat het lukt en anders moet je alsnog onder narcose. Ja nee hoor geen punt we weten al hoe het zit en we weten dat we onder narcose moeten. Nou toen was het gesprek binnen 5 minuten klaar. Hij heeft zijn formulier ingevuld, wij hebben voor de zekerheid gecheckt hoe dat gaat als de kleine van ons zich eerder gaat melden en toen konden we weer gaan. Op naar de volgende afspraak.

De pre-operatieve afspraak met de verpleegkundige. Deze had nog een heel vragenlijstje en gaf ons de folder mee over 'sectio caesarea' of in mijn geval een 'primaire sectio'. Ofwel; een keizersnede of in mijn geval een geplande keizersnede (maar ik vind dat sectio caesarea wel stoerder hehe).  In die folder stond onder andere fijn in detail beschreven wat er allemaal doorgesneden en aan de kant geschoven wordt daar binnen (ene oor in, andere uit). Verder nog wat dubbele informatie (maar goed; liever iets 2x gehoord dan niet op de hoogte zullen we maar zeggen).

Weer een stapje dichter bij ons kleine grote wondertje...

Volgende week weer 2x ziekenhuis; dinsdag ziekenhuis Lelystad en op vrijdag weer poli Dronten. Ja ze houden mij en de kleine goed in de smiezen!

Wie zei er nou dat je rustig aan moest doen tijdens je verlof? Dat je tijd hebt om te genieten en dat je de rust moet pakken nu je die nog hebt? ;-)
Nee grapje hoor we redden ons prima. Manlief kan alle afspraken mee omdat hij wat kan schuiven in uren en wat overuren heeft staan. Top.

Rustig door gaan zo :-)