33 weken

33 weken ben ik inmiddels.

En EINDELIJK kan ik zeggen dat ik er vertrouwen in heb :-)
Helemaal gerustgesteld ben ik pas als ik ons kleine wondertje in mijn armen heb maar ik zit 's morgens niet meer te wachten tot ik de kleine voel om dan een "phieuw-gevoel" te krijgen. Ik weet dat de kleine zich meestal tussen half 10 & 10u 's morgens meldt. En 's avonds tussen half 11 en 11. En tussendoor nog zo'n 300 keer haha.

Vanmiddag en morgenochtend moet ik nog werken en daarna begint mijn verlof.
In eerste instantie had ik er nog geen zin in. Mijn lijf is er steeds meer aan toe; ik heb steeds meer klachten maar mijn hoofd was er nog lang niet klaar voor. Ik vind mijn werk veel te leuk en de laatste keer dat ik langere tijd thuis zat was echt verschrikkelijk. Ja natuurlijk; dat had een andere reden en deze keer zal ik ook heel druk zijn met de kleine (als die er eenmaal is) maar toch...

Nu ik echter weet dat het er aan zit te komen en het zó dichtbij is lijkt het me heerlijk. Diverse collegaatjes zeiden; wacht maar je blik wordt steeds minder wijd totdat je alleen nog maar gefocust bent op je kindje en je verlof. En ik dacht; ja right... Maar ik geloof dat ze gelijk hebben haha. Niet dat niets me meer interesseert hoor, maar ik denk inderdaad steeds meer aan de kleine en aan mijn verlof. Ik word dan ook zó nieuwsgierig naar ons guppie!

Een collegaatje is net bevallen en dat zorgde er voor dat ik dacht; oeh wij ook bijna! Heerlijk! Nog ongeveer een maandje dan is de kleine er.

Nog 2 halve dagen werken. Nog 1 babywas draaien. Nog 1 laagje verf op de schommelstoel. Nog 1 maand wachten...

Varkentje...

Wederom even een update van het leventje hier.

De kuikens gaan supergoed; gisteren hebben ze voor het eerst de hele dag bij onze grote kippen in de grote ren gelopen en vannacht hebben ze zelfs bij elkaar geslapen. In eerste instantie gingen de kippen het nachthok in en gingen de kuikens in een hoek van de ren liggen (ach ja het is warm zat; ik zou ook buiten kunnen slapen maar dat was natuurlijk niet de bedoeling); dus hebben we de kuikens bij de kippen in gezet en het nachtdeel even afgesloten.
Vanmorgen werden we wakker door een hoop geschreeuw "IK WIL ER UIT" van de kippen maar; alle 4 leken ongedeerd dus ik denk dat het goed gegaan is allemaal :-)

Wat betreft ons eigen kleintje; ook hier gaat alles goed.
Volgens de scheurkalender is de kleine nu zo'n 40cm lang en weegt de kleine zo'n 1900 gram. Er staat "je baby ziet er nu heerlijk roze uit en heeft al een lekker laagje vet (...)". De jongste oom reageert hierop met "'Het is nu een varkentje!" en de oudste oom met "Dan past hij/zij mijn Ajax shirt nog niet!" (nou is deze oom bijna 2 meter lang en ik moet er niet aan denken dat onze kleine zo groot is dat die dat shirt al past... dat wil je toch niet in je buik?!)

Manlief en ik zijn er steeds meer klaar voor. We worden erg nieuwsgierig naar ons kleintje. Hoe zou hij/zij er uit zien? Hoe zou alles gaan?

Gisteren zijn we gestart met het draaien van de eerste babywasjes (manlief had de eerste er zonder wasmiddel ingestopt omdat ik gezegd had zonder wasverzachter en hij getwijfeld had dus maar niets er in stopte...) die lekker buiten konden hangen met een klein windje. Lekker fris de kast in!

Verder is manlief 2x naar de Kruidvat geweest om zwitsal spullen te halen. Nee niet omdat hij dat interessant vindt; ik moet alle algemene dingen en kleertjes maar regelen, maar omdat je bij 2 zwitsal producten 500gram gratis schepsnoep kreeg. Ja daarvoor wilde hij vrijdag EN zaterdag wel naar de kruidvat. :-) Lekker ding..

Hoe dan ook; rustig zo door gaan dacht ik maar. Zeker komende week... Pfff 30 graden.... Begrijp me goed; mooi weer is fijn hoor maar ik vind 30 graden normaal al te warm in NL laat staan nu haha.
Nou ja in NL duurt het ook nooit héél erg lang dus we komen er wel weer doorheen.

Nog 2 weekjes werken...

31 weken

Snotverkouden... Pfff wat kun je daar moe van worden zeg haha. Ik slaap al weken veel lichter dan normaal en daardoor ben ik veel wakker als de baby zich meldt maar nu ben ik dus snotverkouden en die combi is niet erg fijn. Ik kan elke 10 a 15 minuten een zakdoek volsnuiten OF ik zit harstikke vast en zit dan met traanogen op de bank. Na het neus snuiten of hoesten krijg je een por na uit je buik haha. Ja kleintje, mama kan er niets aan doen...

Verder alles goed hier; we zijn vandaag 31 weken en weer bij de verloskundige geweest voor controle. Waar mijn collega's (die mij al enkele weken niet gezien hadden) riepen; "hé een buik en daarna zie je wie er achter zit!", zegt de verloskundige dat de kleine goed groeit. Het hartje was wederom luid en duidelijk te horen en mijn bloeddruk was perfect.

Absoluut niets te klagen dus :-)

Nog één keer hebben we een 'gewone' controle bij de verloskundige in het dorp. De keer daarna gaan we naar het ziekenhuis en worden we dus overgedragen aan de gynaecoloog. Het gaat nu best snel hoor! Nog zo'n 7 weken dan is onze kleine er al...

Ik ben ZO benieuwd!!

Flinke bos haar?

Ik zei het al eerder; mijn lijf begint nu tegen te werken.
Vandaag was ik aan het werk. Voornamelijk thuis (het nieuwe werken) en eventjes in Emmeloord. Ik ben 2 of 3 keer door mijn been gezakt met een enorme pijnscheut van bovenbeen tot bil of in mijn schaamstreek (ofwel: BEKKEN). Echt wat is dat een naar gevoel zeg dat doet echt HEEL zeer.

Maar goed; 's middags op pad voor t werk naar Emmeloord. Een ontzettend lief (Turks) gezinnetje wat in gebrekkig Nederlands riep "oooh ik moest even kijken want jij wat dikker in gezicht maar jij ook dikke buik!" hehe echt heel lief. Vervolgens kreeg ik de vraag of ik last had van maagzuur. Ja in het begin, daarna niet meer en nu wel weer regelmatig.

Nou dan wordt het een kindje met een flinke bos haar. Dat was de wetenschap van vandaag. Want; dat haar dat kriebelde de maag. En dus werd je dan misselijk.

Tja... Geen idee...

Volgens mij ben ik geboren met een "opa-kapsel" (kaal met alleen onderaan een randje haar op het achterhoofd) dus dan moet de kleine op papa lijken wil hij/zij met een bos haar komen... :-)

Jaaaaaa 30 weken!!

Jaja inmiddels is de baby 30 weken oud en zeer regelmatig zie en voel ik de kleine actief doen.

Of dat betekent dat mijn onzekerheid weg is? Absoluut niet.

Nog niet heel lang geleden van iemand gehoord waarbij het kindje met 30 weken zwangerschap overleden was in de buik. Pfff ik had het er gisteren nog over met een collegaatje; wat maakt zo'n zwangerschap onzeker zeg! Ik ken mezelf zo helemaal niet.
Je lijf verandert natuurlijk en er gebeurt van alles wat je niet kent en ineens is dat allemaal spannend. Normaal maak ik me niet zo snel druk maar nu...

Het collegaatje zei: "het mooiste wat je je kindje kunt geven is hoop en vertrouwen". En ze heeft gelijk. En ik weet het; in de meeste gevallen gaat het goed.

En toch... ik vind het nog steeds reuze-eng allemaal!

30 en 30

Daar was ik weer :-)

Baby heeft een groeispurt gemaakt geloof ik... Manlief zegt dat ik een "hangbuik" krijg en wilde laatst al een rollator kopen voor mij om mijn buik op te leggen.
Tja... heel tactvol is mijn man niet... Maar dat mijn buik gigantisch groeit is een feit. Mijn zwangerschapsbroeken maken een 'inkeping' in mijn buik waardoor ze eigenlijk niet meer lekker zitten. Maar ja, om nou voor 8 weken nog een nieuwe broek te kopen... Mwah...

Verder kan de baby tegenwoordig mij ook 'pijn' doen; eerder voelde ik het wel schoppen maar nu wordt het langzaam wat gemener en gaat het harder. Ach ja hoort er allemaal bij he :-) Het blijft een bizar, leuk en onvoorstelbaar iets om je buik te zien bewegen/ ploffen/ golven, enzovoorts.

Manlief en ik worden nu ook steeds nieuwsgieriger naar hoe onze kleine er straks uit komt te zien....
Al vind ik dat je dat met een jaartje pas écht ziet maar ja dat duurt nog wel HEEL lang haha

Volgende week ben ik 30 weken zwanger en word ik 30 jaar (volgens mijn moeder heb ik dat uitgemikt). Best grappig toch? Het lijkt mooi weer te worden en zolang dat "mooi weer" zo'n 23 graden betekent en geen 30 vind ik het helemaal prima! :-)