donderdag 28 november 2013

Nieuw tijdperk komt er aan...

Ja ik heb nog even hoor; want officieel heb ik nog vakantie en ben ik heerlijk thuis met onze kleine gup.

Maar een nieuw tijdperk komt er wel aan.
Volgende week vrijdag komt mijn teamleider alvast voor een gesprekje want; we gaan straks weer aan het werk!

Donderdag 19 december ga ik een los dagje werken (dan heb ik nog officieel vakantie) omdat het eindejaarsdag is en meteen de kick-off van de plannen voor 2014 en dat is natuurlijk wel belangrijk. Manlief is dan thuis dus ons vriendje hoeft dan niet naar de oppas.

Verder in december gaat ons kleine vriendje een dagje wennen bij oma, en twee ochtenden bij het KDV en dan vanaf 30 december "moet" mama weer aan het werk. Moet? Nee; mag!

Ondanks dat het wel heel raar zal zijn om niet meer de hele tijd bij ons vriendje te zijn en met ons vriendje bezig te zijn en hem elke keer tussendoor te kunnen knuffelen en kusjes te kunnen geven, heb ik ook wel weer zin om weer te gaan werken en iets voor mijzelf te hebben. Om weer écht wat te kunnen vertellen in plaats van "vriendje heeft deze voeding maar 110ml gedronken" of "ik had drie poepluiers vanmorgen". Want; hoe heerlijk het ook allemaal is, je wereldje is wel erg klein hoor zo vlak voor de bevalling, en de weken er na. Alles draait om dat kleine wondertje. Nieuw in deze wereld, nieuw in ons leven. En terecht natuurlijk. Wat ontzettend fijn dat er verlof bestaat. En ook dat ik er nog vakantie achteraan kon plakken want zoals ik net al zei; het is ook héérlijk de tijd met ons kleine mannetje.

Maar ja, ik kan er niets aan doen... Ik heb nou eenmaal ontzettend leuk werk en daardoor ook wel weer zin om straks te gaan beginnen. Na het wennen gaat het bij oma en het KDV vast goed komen met ons vriendje. De derde werkdag in de week is hij gewoon lekker bij papa thuis. Wat een luxe!

Laat maar komen hoor het nieuwe tijdperk... Ik ben er klaar voor!
(maar nu ga ik nog even genieten van alle tijd die ik heb met ons kleine mannetje)

maandag 25 november 2013

Heerlijk mannetje

Vandaag is de laatste dag van mijn zwangerschapsverlof. Morgen beginnen echter mijn 4 weken vakantie dus ik hoef nog even niet aan het werk. Van te voren had ik niet gedacht dat het verlof voldoende zou zijn voor mij om te herstellen maar zoals ik er nu bij zit had ik best kunnen werken morgen. Theoretisch gezien dan he? Want ik blijf gewoon nog even gezellig wat langer thuis met mijn mannetje :-)

Onze kleine gup is ondertussen volop aan het ontwikkelen wat echt heerlijk is om te zien en mee te maken. Naast het lachen, volgen en het door hebben van zijn hand komen er ook regelmatig nieuwe geluidjes bij. Hij combineert ook "letters" met elkaar nu. Soms lukt het wat speelgoed vast te pakken maar daar moet hij nog veel mee oefenen.

Verder is meneertje al 3 avonden op rij nu na de avondfles naar bed gegaan en daarbij ook echt gaan slapen (nou ja, tot de late fles en dan 's nachts nog een keer)! Het lijkt alsof hij het begint te leren met zijn 11 weken...

Het blijft bovenal een heeeeeeeerlijk mannetje :-)

donderdag 21 november 2013

Zomaar een doordeweekse dag...

Donderdagochtend. Zomaar een doordeweekse dag..

Ik word wakker door een aanzwellende sirene uit de kamer naast mij. Waar is toch de tijd gebleven dat je wakker werd van een wekker of, beter nog, wakker werd omdat je uitgeslapen was? Hoe dan ook; uit ervaring (en kijkend op de klok) weet ik dat ik maar beter mijn bed uit kan stappen om naar ons vriendje toe te gaan als ik niet wil dat het geluid nog harder wordt en de hele wijk denkt dat er een ramp is gebeurd omdat het luchtalarm af gaat terwijl het niet de eerste maandag van de maand is, laat staan 12:00u...

Ik draai mijzelf op mijn zij om mijn benen uit bed te zwaaien en voel meteen dat dit geen fijn gevoel is... Probeer maar eens op je zij te liggen terwijl je de hele nacht niet gekolfd hebt en dus op springen staat. In ieder geval is eerst kolven geen optie vanwege het eerder omschreven naderende luchtalarm en dus ga ik mijn bed uit en op het geluid af. Flesje in de warmer (beiden al boven; ik ben niet gek) en ondertussen kijk ik wat de schade is in de luier. Ondertussen is de sirene gestopt; blijkbaar is het oké wat ik doe. De schade valt mee; het is maar een plasluier. Ondertussen is de fles warm en verhuizen we naar de schommelstoel om de fles leeg te drinken.

Eenmaal leeg beiden nog in pyjama, gaan we eerst naar beneden om toch eerst te kolven want nog langer wachten is echt geen optie. Ondertussen zit ons kleine mannetje in de wipstoel tegenover mij hele verhalen te houden. Ja je verstaat er nog geen bal van maar goed; hij doet zijn best. Ondertussen probeert hij aan zijn vinger en duim te likken maar neemt daarbij af en toe zijn slab mee zijn mond in waarna hij héél vies kijkt. Dat was duidelijk niet de bedoeling! Aangezien het mannetje het best gezellig lijkt te vinden in de stoel besluit ik ook mijn ontbijt maar meteen weg te werken.

Na deze volgende stap in ons ochtendritueel is het toch echt tijd weer terug naar boven te gaan en de dag fris en fruitig te kunnen beginnen. Ons mannetje in het grote bed tussen onze kussens in (ooooooh het rood met wit gestreepte dekbed ligt er op en dat is HEEL interessant om naar te kijken mama!) en ik naar de badkamer om het badje vol te laten lopen en ons wastafelmeubel om te bouwen tot commode. Zodra het badje vol is (verwarming stond al aan) haal ik ons vriendje op en kleed hem in de douche uit. Oh ja ik was vergeten dat ik tijdens het kolven al een "blubb" had gehoord. Niet handig! Blubb betekent namelijk; "óf je gaat nu héél hard rennen, óf je hebt pech en ALLES zit onder de kerrie". Nou dat hard rennen had ik niet gedaan dus was ik bang dat het de laatste optie werd.... Had ik hem niet net in ons bed gelegd? Ik moet echt beter nadenken...

Gelukkig viel het op zich mee; luier vol, klein beetje in de pyjamabroek en beetje in de slaapzak maar daar was het niet doorheen gekomen. Hoera! Ik had de slaapzak nog aan gelaten! Luier weg, billen schoon en hop in bad. Met zwitsal. Natuurlijk. Baby's mogen naar zwitsal ruiken. Heerlijk. Lekker spelen, "zwemmen" en zingen in bad en ondertussen overal wassen. Ons mannetje vindt het heerlijk en lacht er lekker op los. Voor het water koud wordt toch het badje weer uit en over naar de omgebouwde commode. Daar afdrogen en eerst een luier aan (ja ik laat me niet onder plassen hoor; ik heb tenslotte een zoon...) en daarna uitgebreid insmeren met bodylotion (wederom uiteraard zwitsal) terwijl ik hem vertel wat ik insmeer; kijk dit is je buik, hier een arm en hé je hebt er twee! Een hand met 5 vingertjes; 1... 2... 3... 4... 5..! Enzovoorts. Ik heb echt niet de illusie dat hij me begrijpt maar grappig lijkt hij het wel te vinden en gezellig is het ook wel. Omdat ik de badkamer warm heb gemaakt voor ons kleine vriendje zodat hij niet hoeft te bibberen heb ik het ondertussen bloedheet gekregen. We zingen nog een liedje en doen de kleertjes aan die ik ook al klaar had liggen in de badkamer. Ondertussen heb ik het idee dat ik er het tegenovergestelde aan toe ben; hij lekker schoon en fris, ik warm en stinkend van het zweet. Bah.

Ons schone, frisse, lekker ruikende vriendje leg ik terug in het grote bed tussen onze kussens in waar hij al snel in slaap valt. Ja vermoeiend he zo'n ochtend... Tijd voor mama om zich op te frissen! (Toch handig dat hij dan nog even in slaap valt; dat is ook niet altijd zo.) Iets later slaapt ons kleine mannetje nog steeds en besluit ik er een was in te stoppen en de pyjama en de slaapzak voor te behandelen met vanish en in de week te zetten voor de tweede wasronde van vandaag. Ik wandel met de vorige was (echt waar; het is bijna een nieuwe hobby geworden al die wasjes) naar beneden met het plan deze daar op te vouwen. Eerst nog even naar het toilet. Zodra ik de deur weer open doe van het toilet hoor ik boven iemand ontzettend hard lachen. Ik besluit te gaan kijken en naarmate ik de trap op loop wordt het steeds mistiger... Ik had het kunnen weten... Ja hoor het aroma komt je tegemoet wanneer je de slaapkamer in loopt. Van de zwitsalgeur is niets meer over. Meneer heeft zijn broek weer vol en dus verhuis ik hem naar de commode in zijn kamer om hem wederom schone billen te geven en een schone luier. Trots kijkt hij mij aan en schenkt hij mij een glimlach. Alsof hij wil zeggen; goed he mama? Ach ja het is en blijft een lekker ding. Met schone broek neem ik ons vriendje mee naar beneden.

Goedemorgen! :-)

maandag 18 november 2013

Oppas, verjaardag, opvang en Woezel & Pip

Een ontzettend vol en druk weekend hadden we. Ja; WE en dus ook ons kleine vriendje. Op vrijdagavond was zijn tante jarig (nee dat is niet waar; maar ze vierde het wel die dag) en op zaterdag zijn papa. Op zaterdag zouden de vrienden komen van papa en op zondag de familie ofwel; drie dagen drukte achter elkaar. En dat leken papa en mama niet zo'n goed plan. En dus kreeg ons kleine vriendje voor het eerst een hele avond oppas aan huis. Wat een luxe!
Ons vriendje heeft heeeeeeeerlijk liggen knuffelen de hele avond (we kregen twee slaapfoto's over de app) en lag net te slapen in zijn bedje toen wij thuis kwamen. Perfect!
Natuurlijk wisten we dat we een vertrouwde oppas hadden en dat alles goed zou komen maar toch voor de zekerheid zet je dan je telefoon iets harder (huis vol visite) en leg je hem voor je op tafel. Wel leuk is dat manlief vaker de telefoon checkte dan ik maar (natuurlijk) ging alles hartstikke goed!

Zaterdag was manlief jarig en zoals ik net al schreef zouden we de vrienden over de vloer krijgen. Wonder boven wonder ging ons kleine vriendje die avond rond 19:15u naar bed en heeft hij nadat we twee keer terug zijn geweest gewoon geslapen tot de late fles en daarna tot 's morgens vroeg. En dat in zijn eigen bedje! Meestal wil dit 's avonds niet. Ik heb me daar wel enigszins druk om gemaakt maar daar zijn we vanaf. Het bleek dat heel veel ouders dit herkenden van het begin (fijn!)! Nu kijken we of het lukt, lukt het niet dan slaapt ons kleine vriendje de avond gewoon gezellig beneden en na de late fles in bed. Lukt het wel is dat alleen maar mooi meegenomen. Iets met loslaten...? (zal ik nog wel vaker tegen komen...)
Hoe dan ook; dit werkt prima nu! Hij heeft een paar losse avonden in zijn bed geslapen. Soms lukt het gewoon wel. Soms vanaf 19u, soms vanaf 21u en soms pas na de late fles.

Gisteren was de familie hier en heeft ons kleine mannetje bijna de hele middag bij zijn tante geslapen. Heerlijk toch?! De momenten dat hij wakker was 's morgens, 's middags en s' avonds merkte ik dat hij veel meer de speen nodig had dan normaal. Toch wel last gehad van de drukte misschien? Wel heeft hij gewoon gedronken en geslapen dus op zich niets te klagen!

Vanmorgen hadden we intake-gesprek bij de kinderopvang. Ik heb nog een week verlof en daarna nog wat vakantie maar dan begint echt het "gewone" leven weer en ga ik ook weer aan het werk. En ja daar hoort ook één dag opvang bij voor ons vriendje. We hadden een gesprek met de locatiemanager en de mentor die ons vriendje krijgt. Fijn om die vast te ontmoeten. Ons kleine mannetje heeft zijn ogen uitgekeken daar en eenmaal thuis (we gingen lopend heen en lopend terug) was hij helemaal uitgeput hahaha. Hij werd nog even wakker voor zijn fles en wordt nu pas echt weer wat wakker. Ach ja druk weekend en dan ook nog een uurtje indrukken opdoen op de groep van het kinderdagverblijf! Het is toch ook vermoeiend allemaal...

Nu ligt meneertje nog iets uit te rusten in zijn box. Net zette ik, toen hij iets onrustiger werd, de muziekmobiel even aan. Dan draaien Woezel & Pip (gekregen bij de box) rondjes boven zijn hoofd en hoor je ons kleine vriendje ineens lachen naar zo'n figuurtje :-) Dan smelt je toch?!

We hebben zo'n heerlijk mannetje....!

maandag 11 november 2013

Eerste prikken

Vandaag is Thijs precies 9 weken en dat betekende dat we weer naar het CB (consultatiebureau) mochten. Meten, wegen, praten maar deze keer ook voor het eerst prikken. Aangezien Thijs bij de hielprik de hele wijk bij elkaar had geschreeuwd was ik benieuwd hoe hij dit zou gaan vinden dus ging ik voorbereid (koud washandje in een bakje en een warme fles mee) naar het CB.

Van te voren was Thijs al wat aan het knetteren (alsof hij door had wat er ging gebeuren) en bij het CB binnen werd dat niet heel veel beter. Af en toe wat kleine huiltjes. Een kennisje kwam naar buiten met een hard huilend kindje "ja; net prikken gehad" zei ze waarop Thijs weer ging huilen. Ik zei; sssst hij moet straks ook!

Het bleek dat we een afspraak hadden bij een collegaatje van mij (dat was wel even leuk!). Nadat Thijs gemeten (60cm lang) en gewogen (6250gr) was, mochten we met haar mee. Of alles goed ging met Thijs en mama? Ja hoor; prima! Of Thijs kon volgen? Ja hoor dat deed hij keurig. En ook liet hij even zien dat hij kon lachen ("Hé hij heeft kuiltjes in zijn wangen! Wat schattig..") en dat hij kon kletsen (op zijn manier uiteraard). Dat Thijs zulke mooie, heldere, wakkere oogjes had en dat hij zo sterk was kregen we weer te horen maar dat wisten we al :-)

Daarna werd het toch echt tijd voor de prikken. In beide bovenbenen één. En zoals verwacht zette Thijs het op een brullen. Mama had de handen vast en gaf kusjes op zijn hoofd maar dat maakte niets meer uit. Het feest was voorbij en de prikken waren erg gemeen vond hij. Of er een pleister op moest? Nou nee doe maar twee kleine vlekjes in de doek (die kan wel weer in de was) want ach zo'n pleistertje moet er ook weer af... Na de prikken was het gelukkig meteen klaar en konden we terug naar de kleren. Even aankleden en dan een fles en meneer viel daarbij meteen in slaap. Totaal knock-out was hij. In de jas, in de wagen, bij de auto (eindje verderop en mama is niet heel goed in het sjouwen van de maxicosi) uit de wagen en in de autostoel; alles was prima. Thuis uit de autostoel zo in de box en daar had meneer ineens door dat hij alleen lag en dat hij HEEL zielig was dus begon Thijs direct HEEL hard te huilen (normaal is het vrij tactisch).

Ach en ja je bent vandaag best wel een beetje zielig...
Dus vandaag mag je uitgebreid knuffelen...

Het allerliefste bij mama: en dan net zo lang wurmen tot je met je wang tegen een blote huid aan ligt en je knuistje stop je tussen borsten in (dat shirtje wurmen we ook gewoon omlaag):
 Maar; ook bij papa knuffen is prima vandaag...
Het drinkritme wat je normaal gesproken wel hebt is totaal kwijt vandaag maar ach.. Dat is dan maar een dagje zo. Hopelijk heb je verder geen last van je prikken! Een paar uur na de prikken kun je er last van krijgen maar nu (3u na de prik) had je in ieder geval nog geen verhoging. Houden zo!

We zijn weer goedgekeurd. De volgende keer is 10 december.

woensdag 6 november 2013

Controle gynaecoloog

8 weken (en twee dagen) na de keizersnede mocht ik me vandaag melden bij het ziekenhuis voor een controle bij de gynaecoloog. "Voor jou; niet voor je kind die hoeft niet mee" werd mij gezegd. En ik dacht; ja leuk maar ik ga daar echt geen oppas voor regelen ik neem hem gewoon in de wagen mee dat kan prima. Alleen moest ik om 11u in het ziekenhuis zijn en zat ik dan net met zijn fles. Ik kon dat wel gaan schuiven met flestijden maar oom M. zag het wel zitten om eventjes op zijn neefje te passen en dus bleef Thijs thuis en ging ik naar het ziekenhuis. Zonder kind.

Ik had verwacht dat de gynaecoloog mijn baarmoeder zou controleren omdat dit normaal wel gedaan wordt door de kraamzorg maar deze het niet aandurfde ivm de keizersnede maar het was alleen een gesprekje. "Oh je loopt weer als een kievit! Mag ik dat opschrijven?" Van mij wel. Het gaat ook goed! Of ik last had van de wond? Of Thijs borst- of flesvoeding kreeg? Of ik nagedacht had over anticonceptie? En zo nog een aantal vragen.
Daarna met een "zorg dat je het eerste jaar niet zwanger wordt!" (dit heeft hij wel 2 of 3x gezegd; wie zegt dat we nog een kindje willen?!) en een
"zorg dat je weer daalt in gewicht voor een eventuele volgende zwangerschap want overgewicht is een extra risico met een zwangerschap en een operatie" (ja dat was ik sowieso wel van plan) en als laatste een
"denk er aan dat je een keizersnede niet te vaak moet laten doen" (nogmaals: wie zegt dat we dat willen?!) mocht ik weer gaan.

Ik hoef mij niet meer te melden (behalve bij een eventuele volgende zwangerschap want de keizersnede indicatie verandert niet voor mij omdat mijn rug niet anders wordt). Dat is mooi! Of ik alleen nog wel aan een uitstrijkje wilde denken. Dat was wel erg belangrijk! Ja dat weet ik. Ik had hem gemist omdat ik zwanger was toen de oproep kwam maar ik had al aangegeven een herhaalde oproep te willen.

Thuis kreeg Thijs net een fles en werd hij daarna tegen de schouder gehouden voor een boer. Alles was natuurlijk hartstikke goed gegaan. Fijn! Oom M. nogmaals bedankt!! :-)

zondag 3 november 2013

Oh what a night

Wat een gezelligheid vannacht... Thijs kwam in plaats van één keer wel drie keer, de flessenwarmer deed niet wat hij moest doen, en mama had een GIGANTISCHE migraine-aanval die de hele nacht geduurd heeft...

Oh what a night

Die moeten we niet te vaak hebben hoor!
Gelukkig is inmiddels ons mannetje weer vrolijk aanwezig (met 37,4 op de thermometer), (doet de flessenwarmer wel nog steeds een beetje raar) en heeft mama alleen nog wat kleine na-weeën van de migraine maar kijkt ze al weer een stuk helderder uit haar ogen.

Joris vindt ons vriendje steeds meer oké.
In het begin vond hij Thijs alleen leuk als hij maar geen geluidjes maakte of geen bewegingen maar ja dat doet een baby nog wel eens... Dus meestal vond hij Thijs gewoon niet leuk.

Inmiddels kan hij Thijs hebben als hij beweegt of als er geluidjes komen als Thijs maar niet HELE grote, drukke bewegingen maakt. Best prima is het. Totdat Thijs gaat huilen. Als Thijs ook maar net begint rent Joris naar de achterdeur en hoopt hij dat hij naar buiten mag. Dat huilen... dat vindt hij nog maar niets!

Ach er is vooruitgang haha en dan kunnen we soms als hele familie bij elkaar zitten: