Oh what a night
Die moeten we niet te vaak hebben hoor!
Gelukkig is inmiddels ons mannetje weer vrolijk aanwezig (met 37,4 op de thermometer), (doet de flessenwarmer wel nog steeds een beetje raar) en heeft mama alleen nog wat kleine na-weeën van de migraine maar kijkt ze al weer een stuk helderder uit haar ogen.
Joris vindt ons vriendje steeds meer oké.
In het begin vond hij Thijs alleen leuk als hij maar geen geluidjes maakte of geen bewegingen maar ja dat doet een baby nog wel eens... Dus meestal vond hij Thijs gewoon niet leuk.
Inmiddels kan hij Thijs hebben als hij beweegt of als er geluidjes komen als Thijs maar niet HELE grote, drukke bewegingen maakt. Best prima is het. Totdat Thijs gaat huilen. Als Thijs ook maar net begint rent Joris naar de achterdeur en hoopt hij dat hij naar buiten mag. Dat huilen... dat vindt hij nog maar niets!
Ach er is vooruitgang haha en dan kunnen we soms als hele familie bij elkaar zitten:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten