Vandaag was het weer ziekenhuis-dag. Deze keer konden we de afspraken doen op de poli in Dronten dus dat scheelt weer reistijd (en parkeergeld). Want ja, als je een operatie krijgt, dan komen er extra afspraken bij...
Als eerste bloed prikken. Nu ben ik al een tijd lang bloeddonor maar ik schijn nogal lastig te prikken te zijn. En áls het dan lukt om goed te prikken (echt dat mis prikken is niet fijn!) dan loopt mijn bloed heel langzaam waardoor ik elke keer als donor nét genoeg heb om het minimum in een zakje te krijgen. Als ik dus bloed moet prikken en ik krijg de vraag links of rechts is mijn antwoord; "waar jij het voor elkaar krijgt". De laatste keer bloedcontrole had ik er eentje die gooide hem in één keer er goed in en had zo de buisjes vol. Perfect!
Vandaag kwam ik weer bij haar binnen dus zei ik niets, gaf geen waarschuwing maar ging vol vertrouwen zitten. En ja hoor, ook deze keer was het direct raak en was het buisje zo vol. Prima. De uitslagen gaan natuurlijk naar het ziekenhuis dus dat zullen we komende week wel weer horen.
Na het bloed prikken moesten we naar de pre-operatieve afspraak met de anesthesist. Die had blijkbaar niet met de gynaecoloog gesproken of dat dossier gezien maar toen ik daar binnen kwam had hij wel 2 mooie A4 foto's die wel héél herkenbaar waren; namelijk de scans van mijn rug van na mijn operatie. Ofwel; met mooie pinnetjes tussen de wervels en een plaatje aan de achterkant. Creabea met lego. Hij gaf aan dat we een probleem hadden. Ik was heel benieuwd wat we nu weer gingen krijgen maar wat hij onder "we hebben een probleem hier" verstond was dat hij dacht dat ik in de veronderstelling zou zijn dat ik een keizersnede met ruggenprik zou krijgen en nu moest hij mij gaan vertellen dat dit niet kon in verband met dat plaatje. Hehe nee dat wisten we al. Ja we zouden kunnen proberen of we hoger kunnen prikken maar dat is wel heel naar en er is maar een kleine kans dat het lukt en anders moet je alsnog onder narcose. Ja nee hoor geen punt we weten al hoe het zit en we weten dat we onder narcose moeten. Nou toen was het gesprek binnen 5 minuten klaar. Hij heeft zijn formulier ingevuld, wij hebben voor de zekerheid gecheckt hoe dat gaat als de kleine van ons zich eerder gaat melden en toen konden we weer gaan. Op naar de volgende afspraak.
De pre-operatieve afspraak met de verpleegkundige. Deze had nog een heel vragenlijstje en gaf ons de folder mee over 'sectio caesarea' of in mijn geval een 'primaire sectio'. Ofwel; een keizersnede of in mijn geval een geplande keizersnede (maar ik vind dat sectio caesarea wel stoerder hehe). In die folder stond onder andere fijn in detail beschreven wat er allemaal doorgesneden en aan de kant geschoven wordt daar binnen (ene oor in, andere uit). Verder nog wat dubbele informatie (maar goed; liever iets 2x gehoord dan niet op de hoogte zullen we maar zeggen).
Weer een stapje dichter bij ons kleine grote wondertje...
Volgende week weer 2x ziekenhuis; dinsdag ziekenhuis Lelystad en op vrijdag weer poli Dronten. Ja ze houden mij en de kleine goed in de smiezen!
Wie zei er nou dat je rustig aan moest doen tijdens je verlof? Dat je tijd hebt om te genieten en dat je de rust moet pakken nu je die nog hebt? ;-)
Nee grapje hoor we redden ons prima. Manlief kan alle afspraken mee omdat hij wat kan schuiven in uren en wat overuren heeft staan. Top.
Rustig door gaan zo :-)
woensdag 28 augustus 2013
maandag 26 augustus 2013
37 weken
37 weken!
Vandaag hadden we weer controle in het ziekenhuis. En het leuke daarvan is dat je standaard een echo krijgt :-) En op deze echo bleek wederom dat het vruchtwater oké was, dat onze kleine NIET op de foto wil (manlief had gevraagd naar een profielplaatje maar daar trapt onze kleine nog steeds niet in; dan komt er snel een hand of arm voor!) maar deze keer nog wel even het geslacht weer kunnen zien.
Mijn bloeddruk was goed, gewicht niet veranderd afgelopen week en woensdag gaan we bloed prikken. Dat ik zo veel last heb van mijn bekken is heel normaal gezien mijn voorgeschiedenis en helaas niet zo heel veel aan te doen. Wel zei deze gynaecoloog nog dat ik er rekening mee moet houden dat mijn conditie straks weer waardeloos zal zijn zo na de operatie omdat ik nu nauwelijks meer beweeg maar dat had ik zelf ook al wel bedacht :-)
Dat mijn vingers zo'n pijn doen.. Tja; met dit weer en 37 weken zwanger zou het haast gek zijn niet op de één of andere manier last te hebben van vocht en dat uit zich bij mij op deze manier.
Ondertussen gaat het speculeren jongen/ meisje nog steeds door maar daar is nog iets bij gekomen: raden welke dag de kleine gehaald wordt. De week is wel vrij goed uit te rekenen inmiddels maar welke dag we moeten gaan we dus niet vertellen.
Oma denkt het wel te weten; die zegt maandag of dinsdag want ik moet 4 dagen blijven en de bedden moeten in het weekend weer leeg zijn.
Volgens oom K. (de voetbaloom) is dit te makkelijk gedacht en ligt het wat complexer. Hij zegt de woensdag. Want:
"Het breekt zo lekker de week voor zo'n gynaecoloog... En op maandag doen die ambtenaren niks zo net na het weekend. Op dinsdag beginnen ze een beetje in te komen dus plannen ze alleen maar makkelijke gevalletjes in. Donderdag is de dag na de champions league avond dus hebben ze een kater en doen ze niks. En vrijdag is vrijdag, dan slapen ze uit en gaat om 13u de frituurpan aan. Eigenlijk heel logisch dus."
Twee verschillende theorieën. Zeg jij het maar; welke dag denk jij en waarom?
Vandaag hadden we weer controle in het ziekenhuis. En het leuke daarvan is dat je standaard een echo krijgt :-) En op deze echo bleek wederom dat het vruchtwater oké was, dat onze kleine NIET op de foto wil (manlief had gevraagd naar een profielplaatje maar daar trapt onze kleine nog steeds niet in; dan komt er snel een hand of arm voor!) maar deze keer nog wel even het geslacht weer kunnen zien.
Mijn bloeddruk was goed, gewicht niet veranderd afgelopen week en woensdag gaan we bloed prikken. Dat ik zo veel last heb van mijn bekken is heel normaal gezien mijn voorgeschiedenis en helaas niet zo heel veel aan te doen. Wel zei deze gynaecoloog nog dat ik er rekening mee moet houden dat mijn conditie straks weer waardeloos zal zijn zo na de operatie omdat ik nu nauwelijks meer beweeg maar dat had ik zelf ook al wel bedacht :-)
Dat mijn vingers zo'n pijn doen.. Tja; met dit weer en 37 weken zwanger zou het haast gek zijn niet op de één of andere manier last te hebben van vocht en dat uit zich bij mij op deze manier.
Ondertussen gaat het speculeren jongen/ meisje nog steeds door maar daar is nog iets bij gekomen: raden welke dag de kleine gehaald wordt. De week is wel vrij goed uit te rekenen inmiddels maar welke dag we moeten gaan we dus niet vertellen.
Oma denkt het wel te weten; die zegt maandag of dinsdag want ik moet 4 dagen blijven en de bedden moeten in het weekend weer leeg zijn.
Volgens oom K. (de voetbaloom) is dit te makkelijk gedacht en ligt het wat complexer. Hij zegt de woensdag. Want:
"Het breekt zo lekker de week voor zo'n gynaecoloog... En op maandag doen die ambtenaren niks zo net na het weekend. Op dinsdag beginnen ze een beetje in te komen dus plannen ze alleen maar makkelijke gevalletjes in. Donderdag is de dag na de champions league avond dus hebben ze een kater en doen ze niks. En vrijdag is vrijdag, dan slapen ze uit en gaat om 13u de frituurpan aan. Eigenlijk heel logisch dus."
Twee verschillende theorieën. Zeg jij het maar; welke dag denk jij en waarom?
zaterdag 24 augustus 2013
**hik**
Soms vind ik het heel gezellig, soms vind ik het bijna zielig... De hik.
Onze kleine heeft zeer regelmatig de hik. Vaak meer dan twee keer per dag. Als het alleen de hik is en vrij snel weer over gaat dan is het gezellig. Soms lijkt de kleine er ook zat van te worden en wordt hij/zij heel onrustig als de hik er weer is (of te lang duurt?) en dan komen er grote golven in mijn buik. Dan vind ik het wel eens zielig. Maar ja wat doe je er aan?
Ja helemaal niets dus.
En ik weet het; het hoort er bij. Sommigen zeggen dat je kleine dan na de geboorte ook vaak nog de hik heeft (en er daarna overheen groeit). Anderen zeggen dat dit er niets mee te maken heeft.
Hoe dan ook; de kleine heeft de hik omdat twee dingen geoefend worden:
- slikken; de kleine verslikt zich in het vruchtwater en kan daardoor de hik krijgen
- ademen; de kleine kan al ademhalingsoefeningen doen en daardoor vruchtwater binnen krijgen en dus de hik krijgen.
Beiden niet heel handig zou je denken ;-)
Van de week had ik het nog over ademen. Nou ja; over de longetjes. Dat onze kleine nu later gehaald gaat worden vanwege de longetjes. Een collegaatje riep heel grappig; "zal je zien dat jij nu langer pijn moet lijden (omdat de kleine later gehaald wordt) en dat je kind met 14 jaar flink gaat roken!"
Pff nou dat mag ik toch niet hopen!
Hoe dan ook; de kleine is hard aan het oefenen en zich dus heel erg aan het voorbereiden. Goed bezig kleintje. We zijn bijna 37 weken...
Onze kleine heeft zeer regelmatig de hik. Vaak meer dan twee keer per dag. Als het alleen de hik is en vrij snel weer over gaat dan is het gezellig. Soms lijkt de kleine er ook zat van te worden en wordt hij/zij heel onrustig als de hik er weer is (of te lang duurt?) en dan komen er grote golven in mijn buik. Dan vind ik het wel eens zielig. Maar ja wat doe je er aan?
Ja helemaal niets dus.
En ik weet het; het hoort er bij. Sommigen zeggen dat je kleine dan na de geboorte ook vaak nog de hik heeft (en er daarna overheen groeit). Anderen zeggen dat dit er niets mee te maken heeft.
Hoe dan ook; de kleine heeft de hik omdat twee dingen geoefend worden:
- slikken; de kleine verslikt zich in het vruchtwater en kan daardoor de hik krijgen
- ademen; de kleine kan al ademhalingsoefeningen doen en daardoor vruchtwater binnen krijgen en dus de hik krijgen.
Beiden niet heel handig zou je denken ;-)
Van de week had ik het nog over ademen. Nou ja; over de longetjes. Dat onze kleine nu later gehaald gaat worden vanwege de longetjes. Een collegaatje riep heel grappig; "zal je zien dat jij nu langer pijn moet lijden (omdat de kleine later gehaald wordt) en dat je kind met 14 jaar flink gaat roken!"
Pff nou dat mag ik toch niet hopen!
Hoe dan ook; de kleine is hard aan het oefenen en zich dus heel erg aan het voorbereiden. Goed bezig kleintje. We zijn bijna 37 weken...
woensdag 21 augustus 2013
De laatste loodjes...
Pff ik heb echt wel de laatste loodjes hoor en zoals mijn vader al zei "het gezegde is niet voor niets de laatste loodjes...." en ja die wegen inderdaad zwaar.
Ik vertelde eerder al dat ik buitenshuis het lopen niet meer zo voor elkaar kreeg.
Nou das niet alleen meer buitenshuis. Het opstaan van de bank lukt meestal wel. Maar het lopen naar het toilet/ de kraan/ de koelkast... Verschrikkelijk! Ik heb zo enorm veel pijn..
En daarnaast werken mijn bekken en rug ook behoorlijk tegen dus al met al vind ik het wel heel erg pittig worden.
Maar ondanks dit alles weet ik: het is voor het goede doel!
En als die kleine dan weer een gekke beweging maakt en je hele buik ondersteboven staat...
... komt er toch weer een glimlach :-)
Ik vertelde eerder al dat ik buitenshuis het lopen niet meer zo voor elkaar kreeg.
Nou das niet alleen meer buitenshuis. Het opstaan van de bank lukt meestal wel. Maar het lopen naar het toilet/ de kraan/ de koelkast... Verschrikkelijk! Ik heb zo enorm veel pijn..
En daarnaast werken mijn bekken en rug ook behoorlijk tegen dus al met al vind ik het wel heel erg pittig worden.
Maar ondanks dit alles weet ik: het is voor het goede doel!
En als die kleine dan weer een gekke beweging maakt en je hele buik ondersteboven staat...
... komt er toch weer een glimlach :-)
maandag 19 augustus 2013
36 weken
Vandaag ben ik precies 36 weken zwanger. En; omdat ik vanwege mijn rugproblemen niet zelf mag bevallen en vanwege mijn rugoperatie en zenuwbehandeling geen ruggenprik kan en dus een geplande keizersnede krijg onder volledige narcose deed tot week 36 de verloskundige nog de controles maar ging ik nu over naar het ziekenhuis.
En; omdat ik de vorige keer bij een gynaecoloog nog aangesproken werd als een blond meisje van 13 net zwanger (omdat de hele klas zwanger is en een baby gewoon vet schattig) met 2 weken verkering (oké sorry geen vooroordelen maar zo voelde het wel met z'n "meisje...") ging manlief mee. Gelukkig zaten we tegenover de gynaecoloog die we de vorige keer hadden overtuigd (omdat die NIET het dossier gelezen had wat hij wel had moeten doen en daarom dacht dat ik daar zat omdat ik de illusie had dat een keizersnede wel lekker makkelijk was en ik daarom niet gewoon WILDE bevallen).
**Alsof ik er vrijwillig voor zou kiezen om een keizersnede onder volledige narcose te laten doen. Je maakt niets mee van je bevalling, je bent vet suf van de narcose, manlief doet het eerste huid op huid contact omdat ik er niet ben en manlief mag er niet eens bij zijn ivm volledige narcose. Buiten dat schijnt borstvoeding starten lastiger te zijn...Wat denk je zelf...**
Hoe dan ook; we hoefden gelukkig geen heel verhaal meer te houden. Dat was fijn. Eerst even bloeddruk en gewicht van mij checken. Geen problemen hier. Mooi. Daarna echo om te zien hoe het met de kleine is. Ik heb al eens verteld dat ik een scheurkalender hier heb liggen geloof ik? Nou onze kleine is al langer en zwaarder dan daar op staat. Ja ik weet het; daar staan gemiddelden op maar tis toch best grappig. De gynaecoloog schat dat we straks een 7 ponder hebben. Best prima. En lang. Ook prima; dat zijn wij ook. Manlief is al bang dat ons kindje straks stiekem toch de genen heeft van mijn kant van de familie en gewoon rond de 2 meter lang wordt. Volgens de "voetbaloom" is dit logisch want "onze" genen zijn sterker dan die van manlief. Juist.
Vruchtwater was goed, lengte en gewicht dus ook niets mis mee en een kloppend hartje in beeld. Wat willen we nog meer? Nou ja; ik vroeg of het geslacht nog steeds hetzelfde was als bij de 20 weken echo maar dat ging onze gup mooi niet laten zien want de benen bleven strak tegen elkaar aan! Ja mama had gezegd nou eindelijk eens stil te liggen bij een echo. En dat lukte. Maar een gezichtsprofiel in beeld krijgen of nog een keer het geslacht? Ja daar ging de kleine natuurlijk mooi niet in trappen haha. De gynaecoloog vond dat we een eigenwijsje hadden. Hmm geen idee waar de kleine dát nou vandaan zou moeten hebben... hahahaha Is ook niet de eerste keer dat we dat horen...
Daarna invullen van allerlei formulieren want; we worden straks opgenomen. Dus moet je als eerste een formulier invullen en tekenen dat je de gynaecoloog toestemming geeft de ingreep te doen. Dan nog eentje dat je de laatste tijd niet in het buitenland opgenomen bent geweest of op een varkensboerderij woont. Dan nog eentje dat ze mogen reanimeren indien nodig (ehh dit vullen we voor niets in neem ik aan?) en als laatste nog eentje dat je akkoord geeft voor het toedienen van bloed e.d. indien nodig. Na dat alles krijg je een hand en ga je weer terug naar de balie waar ze je agenda volgooien met afspraken (hoezo verlof en rustig aan? haha).
In dit ziekenhuis zijn ze van mening dat de kleine altijd zo lang mogelijk moet blijven zitten (ook al vond hij dat die van ons voorliep met lengte en gewicht) omdat ze toch wel merken dat als kindjes met 38 weken gehaald worden toch problemen kunnen hebben met longetjes. Anders is dat wanneer een kindje zelf komt rond die tijd maar halen is wel anders. Hoe dan ook; egoïstisch vanuit mij gezien was dat even een tegenvaller. Want; ik moet toegeven dat ik het erg pittig vind die laatste loodjes. Ik heb echt veel pijn, kan vrij weinig (zitten doet zeer, liggen doet zeer, lopen wil nauwelijks meer) en had stiekem ook gehoopt op 38 weken. Maar goed; wat ik al die maanden al roep: alles voor de kleine. Dus ook dit. En voor de kleine is het beter om langer te blijven zitten. Oké dan maar langer.
We hebben dus ook al een opnamedatum gekregen. Nog geen precieze tijd; die horen we een week van te voren. Als alles gaat zoals gepland moet ik er van uit gaan dat ik 4 dagen in het ziekenhuis moet blijven. Ik had zelf gezegd minimaal 3 dus dat is prima. De kleine mag gewoon bij mij blijven en manlief is uiteraard niet gebonden aan bezoektijden. In de OK mag manlief er niet bij zijn maar volgens de arts kijkt hij mee vanachter een raam in een kamertje er naast en is binnen een minuut de kleine uit de buik en bij hem voor de testjes en om daarna lekker bij hem op de blote buik te liggen. Mijn narcose gaat nog geen half uur duren en daarna zal ik uiteraard nog wat suf zijn.
Dus voor vandaag, de opname, een afspraak op de anesthesie (dit kon in eigen woonplaats dat scheelt!) en de controles tussendoor zijn allemaal al afspraken gemaakt. Ik ging dus met een volle agenda weer naar huis. We zijn weer wat wijzer geworden en, alhoewel ik langer moet wachten dan ik had gehoopt; we kunnen toch echt aftellen nu :-)
Uiteraard is alles onder voorbehoud want als de kleine eerder komt ja.... dan komt het eerder...
We zullen zien!
En tot die tijd? Duwt manlief me gewoon af en toe in de rolstoel een ommetje omdat het buiten zijn toch wel lekker is :-)
En; omdat ik de vorige keer bij een gynaecoloog nog aangesproken werd als een blond meisje van 13 net zwanger (omdat de hele klas zwanger is en een baby gewoon vet schattig) met 2 weken verkering (oké sorry geen vooroordelen maar zo voelde het wel met z'n "meisje...") ging manlief mee. Gelukkig zaten we tegenover de gynaecoloog die we de vorige keer hadden overtuigd (omdat die NIET het dossier gelezen had wat hij wel had moeten doen en daarom dacht dat ik daar zat omdat ik de illusie had dat een keizersnede wel lekker makkelijk was en ik daarom niet gewoon WILDE bevallen).
**Alsof ik er vrijwillig voor zou kiezen om een keizersnede onder volledige narcose te laten doen. Je maakt niets mee van je bevalling, je bent vet suf van de narcose, manlief doet het eerste huid op huid contact omdat ik er niet ben en manlief mag er niet eens bij zijn ivm volledige narcose. Buiten dat schijnt borstvoeding starten lastiger te zijn...Wat denk je zelf...**
Hoe dan ook; we hoefden gelukkig geen heel verhaal meer te houden. Dat was fijn. Eerst even bloeddruk en gewicht van mij checken. Geen problemen hier. Mooi. Daarna echo om te zien hoe het met de kleine is. Ik heb al eens verteld dat ik een scheurkalender hier heb liggen geloof ik? Nou onze kleine is al langer en zwaarder dan daar op staat. Ja ik weet het; daar staan gemiddelden op maar tis toch best grappig. De gynaecoloog schat dat we straks een 7 ponder hebben. Best prima. En lang. Ook prima; dat zijn wij ook. Manlief is al bang dat ons kindje straks stiekem toch de genen heeft van mijn kant van de familie en gewoon rond de 2 meter lang wordt. Volgens de "voetbaloom" is dit logisch want "onze" genen zijn sterker dan die van manlief. Juist.
Vruchtwater was goed, lengte en gewicht dus ook niets mis mee en een kloppend hartje in beeld. Wat willen we nog meer? Nou ja; ik vroeg of het geslacht nog steeds hetzelfde was als bij de 20 weken echo maar dat ging onze gup mooi niet laten zien want de benen bleven strak tegen elkaar aan! Ja mama had gezegd nou eindelijk eens stil te liggen bij een echo. En dat lukte. Maar een gezichtsprofiel in beeld krijgen of nog een keer het geslacht? Ja daar ging de kleine natuurlijk mooi niet in trappen haha. De gynaecoloog vond dat we een eigenwijsje hadden. Hmm geen idee waar de kleine dát nou vandaan zou moeten hebben... hahahaha Is ook niet de eerste keer dat we dat horen...
Daarna invullen van allerlei formulieren want; we worden straks opgenomen. Dus moet je als eerste een formulier invullen en tekenen dat je de gynaecoloog toestemming geeft de ingreep te doen. Dan nog eentje dat je de laatste tijd niet in het buitenland opgenomen bent geweest of op een varkensboerderij woont. Dan nog eentje dat ze mogen reanimeren indien nodig (ehh dit vullen we voor niets in neem ik aan?) en als laatste nog eentje dat je akkoord geeft voor het toedienen van bloed e.d. indien nodig. Na dat alles krijg je een hand en ga je weer terug naar de balie waar ze je agenda volgooien met afspraken (hoezo verlof en rustig aan? haha).
In dit ziekenhuis zijn ze van mening dat de kleine altijd zo lang mogelijk moet blijven zitten (ook al vond hij dat die van ons voorliep met lengte en gewicht) omdat ze toch wel merken dat als kindjes met 38 weken gehaald worden toch problemen kunnen hebben met longetjes. Anders is dat wanneer een kindje zelf komt rond die tijd maar halen is wel anders. Hoe dan ook; egoïstisch vanuit mij gezien was dat even een tegenvaller. Want; ik moet toegeven dat ik het erg pittig vind die laatste loodjes. Ik heb echt veel pijn, kan vrij weinig (zitten doet zeer, liggen doet zeer, lopen wil nauwelijks meer) en had stiekem ook gehoopt op 38 weken. Maar goed; wat ik al die maanden al roep: alles voor de kleine. Dus ook dit. En voor de kleine is het beter om langer te blijven zitten. Oké dan maar langer.
We hebben dus ook al een opnamedatum gekregen. Nog geen precieze tijd; die horen we een week van te voren. Als alles gaat zoals gepland moet ik er van uit gaan dat ik 4 dagen in het ziekenhuis moet blijven. Ik had zelf gezegd minimaal 3 dus dat is prima. De kleine mag gewoon bij mij blijven en manlief is uiteraard niet gebonden aan bezoektijden. In de OK mag manlief er niet bij zijn maar volgens de arts kijkt hij mee vanachter een raam in een kamertje er naast en is binnen een minuut de kleine uit de buik en bij hem voor de testjes en om daarna lekker bij hem op de blote buik te liggen. Mijn narcose gaat nog geen half uur duren en daarna zal ik uiteraard nog wat suf zijn.
Dus voor vandaag, de opname, een afspraak op de anesthesie (dit kon in eigen woonplaats dat scheelt!) en de controles tussendoor zijn allemaal al afspraken gemaakt. Ik ging dus met een volle agenda weer naar huis. We zijn weer wat wijzer geworden en, alhoewel ik langer moet wachten dan ik had gehoopt; we kunnen toch echt aftellen nu :-)
Uiteraard is alles onder voorbehoud want als de kleine eerder komt ja.... dan komt het eerder...
We zullen zien!
En tot die tijd? Duwt manlief me gewoon af en toe in de rolstoel een ommetje omdat het buiten zijn toch wel lekker is :-)
donderdag 15 augustus 2013
Joris
In mijn vorige blog gaf ik al een welgemeend compliment aan manlief die zo goed voor mij zorgt. Deze blog wil ik wat vertellen over onze kat; mijn vriendje Joris.
In het hele begin van mijn zwangerschap lag Joris voortdurend op mijn buik. Ze zeggen wel eens dat huisdieren zwangerschappen aan kunnen voelen. Nu weet ik niet in hoeverre een beestje zoiets kan bedenken maar hij heeft het vast door als er veranderingen zijn. In de tijd dat ik in mijn bed lag van mijn rugoperatie lag Joris ook voortdurend bij mij. Alsof hij vond dat hij voor mij moest zorgen of zoiets.
Op een gegeven moment begon mijn buik te groeien en natuurlijk te bewegen en blijkbaar was dat irritant want Joris verdween van mijn schoot en verhuisde naar een plekje op de bank naast mij. Daarna kwam een periode dat hij wat meer zijn eigen gang ging zoals hij eigenlijk altijd deed. Lekker af en toe naar buiten, lekker liggen in zijn bedje-op-hoogte, enzovoorts.
Sinds ongeveer anderhalve week heeft Joris weer in zijn koppie dat hij voor mij moet zorgen geloof ik. Hij is weinig weg. Als manlief 's ochtends beneden komt wil hij wel naar buiten maar rond 8u staat hij alweer te mauwen dat hij naar binnen wil. Zojuist zat hij heel even in de tuin (hij gaat nog wel naar buiten maar hij gaat óf alleen de tuin in, óf hij is zo terug, óf hij gaat pas als manlief thuis is). Ik ging naar boven om nog wat te prutsen in de kinderkamer (bedje opmaken, gordijnen ophangen, enz.). Toen ik beneden kwam was Joris uiteraard al weer binnen en lag in zijn bedje-aan-de-muur. Toen ik de deur open deed gaf hij een geluidje. Ik gaf hem een aai over zijn bol en plofte op de bank. Het koste ongeveer 2 seconden toen kwam Joris naar beneden, gaf een kleine mauw en kroop naast mij op de bank. Op schoot liggen doet hij weinig meer (past niet) maar hij krult zichzelf op en gaat lekker tegen mijn been aan liggen. Hij wijkt nauwelijks van mijn zijde.
Nogmaals; ik geloof er niet zo in dat een kat kan bedenken wat er aan komt (dan was hij waarschijnlijk niet zo lief want Joris houdt niet van kinderen hahaha) maar het lijkt toch wel alsof hij voelt dat er wat verandert. En; alsof hij voor mij moet zorgen. Zeker als manlief niet thuis is.
Toch best lief :-)
In het hele begin van mijn zwangerschap lag Joris voortdurend op mijn buik. Ze zeggen wel eens dat huisdieren zwangerschappen aan kunnen voelen. Nu weet ik niet in hoeverre een beestje zoiets kan bedenken maar hij heeft het vast door als er veranderingen zijn. In de tijd dat ik in mijn bed lag van mijn rugoperatie lag Joris ook voortdurend bij mij. Alsof hij vond dat hij voor mij moest zorgen of zoiets.
Op een gegeven moment begon mijn buik te groeien en natuurlijk te bewegen en blijkbaar was dat irritant want Joris verdween van mijn schoot en verhuisde naar een plekje op de bank naast mij. Daarna kwam een periode dat hij wat meer zijn eigen gang ging zoals hij eigenlijk altijd deed. Lekker af en toe naar buiten, lekker liggen in zijn bedje-op-hoogte, enzovoorts.
Sinds ongeveer anderhalve week heeft Joris weer in zijn koppie dat hij voor mij moet zorgen geloof ik. Hij is weinig weg. Als manlief 's ochtends beneden komt wil hij wel naar buiten maar rond 8u staat hij alweer te mauwen dat hij naar binnen wil. Zojuist zat hij heel even in de tuin (hij gaat nog wel naar buiten maar hij gaat óf alleen de tuin in, óf hij is zo terug, óf hij gaat pas als manlief thuis is). Ik ging naar boven om nog wat te prutsen in de kinderkamer (bedje opmaken, gordijnen ophangen, enz.). Toen ik beneden kwam was Joris uiteraard al weer binnen en lag in zijn bedje-aan-de-muur. Toen ik de deur open deed gaf hij een geluidje. Ik gaf hem een aai over zijn bol en plofte op de bank. Het koste ongeveer 2 seconden toen kwam Joris naar beneden, gaf een kleine mauw en kroop naast mij op de bank. Op schoot liggen doet hij weinig meer (past niet) maar hij krult zichzelf op en gaat lekker tegen mijn been aan liggen. Hij wijkt nauwelijks van mijn zijde.
Nogmaals; ik geloof er niet zo in dat een kat kan bedenken wat er aan komt (dan was hij waarschijnlijk niet zo lief want Joris houdt niet van kinderen hahaha) maar het lijkt toch wel alsof hij voelt dat er wat verandert. En; alsof hij voor mij moet zorgen. Zeker als manlief niet thuis is.
Toch best lief :-)
maandag 12 augustus 2013
35 weken
35 weken zwanger en ik ga mijn tweede week verlof in. Nooit gedacht dat dit zo snel zou gaan; ik vind het namelijk prima! Nou moet ik zeggen dat mijn lijf ook wel steeds meer tegen werkt hoor. Ik kom de deur niet uit zonder krukken/ rolstoel omdat lopen niet meer gaat. Binnenshuis red ik mij nog (zolang ik maar niet vind dat ik van beneden naar zolder moet lopen haha). Alhoewel ik momenten heb dat ik mij echt niet kan bedenken hoe ik op moet staan van mijn bank om simpelweg naar het toilet te gaan.
Einde van de dag word ik misselijk en vaak als ik naar bed ga weer tot ik in slaap val. Best irritant maar ja wat doe je er aan? Ja vanille-vla, banaan, beschuit; allemaal al geprobeerd. Ach zó erg is het ook niet. Wat wel naar is; tegenwoordig heb ik gigantisch kramp in mijn vingers. Het zijn 's nachts en 's morgens net kraaienpootjes; ik krijg mijn vingers dan met geen mogelijkheid tot een vuist. In de loop van de dag wordt het ietsje losser en 's nachts begint het weer van voor af aan. Schijnt te maken te hebben met het vasthouden van vocht. Ja dat ik dat deed wist ik al :-)
Ach de hele zwangerschap heb ik weinig kwaaltjes gehad (op mn bekken na natuurlijk) dus dat je dan de laatste weken nog even aan de beurt bent... Daar mag je dan niets van zeggen!
De dagen gaat ontzettend snel voorbij. Ik doe wat kleine klusjes in huis, pruts wat in de babykamer, probeer wat lekkers te bakken voor manlief (die mijn absolute grote steun en toeverlaat is; altijd al, maar zich in deze zwangerschapstijd wederom bewijst!) en voor ik het weet is het alweer avond.
Week 35 betekent dat over ongeveer 3 weken onze gup komt. Zoals al bekend; maandag gaan we naar het ziekenhuis en we hopen dan een datum te horen. Voor nu zijn we gewoon nog even een weekje aan het aftellen. En daarna hebben we echt een datum om naar af te tellen. Gek hoor...
Volgens de kalender is de kleine nu zo'n 44cm lang en gaat hij/zij steeds minder bewegen omdat er 1) minder ruimte is en 2) energie aan het sparen is voor de bevalling. Nou die kleine van ons lijkt daar tot nu toe nog niet echt mee bezig te zijn want gisteren en vandaag is het gewoon nog steeds een druktemakertje haha. Ach ja eigenwijze mama, eigenwijze papa... Daar kan ook gewoon niets anders dan een eigenwijs kindje uit komen toch?
En voor mij denk ik; zolang er nog beweging in zit, ga ik er van uit dat alles goed gaat daar binnen.
Op naar de laatste 3 weken!
Einde van de dag word ik misselijk en vaak als ik naar bed ga weer tot ik in slaap val. Best irritant maar ja wat doe je er aan? Ja vanille-vla, banaan, beschuit; allemaal al geprobeerd. Ach zó erg is het ook niet. Wat wel naar is; tegenwoordig heb ik gigantisch kramp in mijn vingers. Het zijn 's nachts en 's morgens net kraaienpootjes; ik krijg mijn vingers dan met geen mogelijkheid tot een vuist. In de loop van de dag wordt het ietsje losser en 's nachts begint het weer van voor af aan. Schijnt te maken te hebben met het vasthouden van vocht. Ja dat ik dat deed wist ik al :-)
Ach de hele zwangerschap heb ik weinig kwaaltjes gehad (op mn bekken na natuurlijk) dus dat je dan de laatste weken nog even aan de beurt bent... Daar mag je dan niets van zeggen!
De dagen gaat ontzettend snel voorbij. Ik doe wat kleine klusjes in huis, pruts wat in de babykamer, probeer wat lekkers te bakken voor manlief (die mijn absolute grote steun en toeverlaat is; altijd al, maar zich in deze zwangerschapstijd wederom bewijst!) en voor ik het weet is het alweer avond.
Week 35 betekent dat over ongeveer 3 weken onze gup komt. Zoals al bekend; maandag gaan we naar het ziekenhuis en we hopen dan een datum te horen. Voor nu zijn we gewoon nog even een weekje aan het aftellen. En daarna hebben we echt een datum om naar af te tellen. Gek hoor...
Volgens de kalender is de kleine nu zo'n 44cm lang en gaat hij/zij steeds minder bewegen omdat er 1) minder ruimte is en 2) energie aan het sparen is voor de bevalling. Nou die kleine van ons lijkt daar tot nu toe nog niet echt mee bezig te zijn want gisteren en vandaag is het gewoon nog steeds een druktemakertje haha. Ach ja eigenwijze mama, eigenwijze papa... Daar kan ook gewoon niets anders dan een eigenwijs kindje uit komen toch?
En voor mij denk ik; zolang er nog beweging in zit, ga ik er van uit dat alles goed gaat daar binnen.
Op naar de laatste 3 weken!
zaterdag 10 augustus 2013
Papa is toch wel lief!
Oké manlief had de kleine echt al wel gevoeld. Maar meestal als papa zijn handen op mijn buik legde, hielt de kleine zich muisstil. Het kostte dan engelengeduld aan tijd om te wachten tot de kleine toch een beweging durfde te maken met die "vreemde" handen buiten.
Een enkele keer lukte het papa om met een spelletje de kleine uit te lokken en dan deed de kleine HEEL even mee.
Tot een paar dagen geleden.
We waren samen 's avonds een film aan het kijken en papa had zijn hand op mijn buik. De kleine reageerde hierop door lekker tegen hem aan te kruipen. Toen papa zijn hand weg haalde, stulpte mijn buik uit naar papa's kant. Ik zei nog "nee kleintje je kunt nu nog niet bij papa op schoot" :-)
In ieder geval; het lukt papa sindsdien veel beter contact te maken met de kleine en de kleine laat het merken door veel vaker en veel eerder te reageren op zijn handen; papa is toch wel lief!
Een enkele keer lukte het papa om met een spelletje de kleine uit te lokken en dan deed de kleine HEEL even mee.
Tot een paar dagen geleden.
We waren samen 's avonds een film aan het kijken en papa had zijn hand op mijn buik. De kleine reageerde hierop door lekker tegen hem aan te kruipen. Toen papa zijn hand weg haalde, stulpte mijn buik uit naar papa's kant. Ik zei nog "nee kleintje je kunt nu nog niet bij papa op schoot" :-)
In ieder geval; het lukt papa sindsdien veel beter contact te maken met de kleine en de kleine laat het merken door veel vaker en veel eerder te reageren op zijn handen; papa is toch wel lief!
dinsdag 6 augustus 2013
34 weken
Gisteren was ik 34 weken zwanger. Tijd om weer een buikfoto te maken voor in ons rijtje; vanaf 21 weken heb ik elke 3 weken een buikfoto gemaakt om zo te zien hoe die groeit. Zojuist voor de laatste keer naar de verloskundige geweest en alles was weer goed; bloeddruk goed, hartje goed, buikgroei goed en de kleine ligt met het hoofdje naar beneden is deze keer ook een klein stukje ingedaald. Prima dus!
Oma zei; "zeg even dat de kleine daar niet helemaal heen hoeft" en opa zei "gehoorzaam kind". :-)
Nu dus geen nieuwe afspraak gemaakt bij de verloskundige maar de 19e gaan we naar het ziekenhuis. De verloskundige zie ik weer aan mijn kraambed verschijnen als ik thuis ben. Ik ging dus vandaag in plaats van met een nieuwe afspraak naar huis met een verwijzing voor de gynaecoloog.
Grappig is wel dat ze vanmorgen dus weer flink heeft lopen porren, duwen en knijpen in mijn buik om te zien hoe guppie er bij ligt en ik dat van de week al precies zo gezegd had. Ik zei toen tegen manlief "volgens mij ligt het hoofdje daar, het ruggetje en de billen daar, een beentje hier en voel ik af en toe kleine vingertjes onderin" en ja hoor dat is precies hoe de kleine er bij ligt. Toch bijzonder dat je voor het eerst zwanger bent en dat je dat soort dingen gewoon toch weet te benoemen.
De afgelopen 3 weken is er 2kg bij gekomen wat nu een totaal maakt van +17kg. Nou ja; we gaan er maar van uit dat we dat na een tijdje ook weer allemaal kwijt zijn :-) En; zolang de kleine het goed doet...
Dat was hem dus. De laatste werkdag heb ik al gehad. Nu de laatste keer verloskundige ook. De laatste babywasjes zijn gedraaid. Vandaag pak ik een ziekenhuistas in. De schommelstoel is geverfd. Allemaal kleine laatste dingetjes nu. En daarna, daarna gaan we allemaal eerste dingetjes meemaken! :-)
Ik heb er zin in; laat maar komen!
Oma zei; "zeg even dat de kleine daar niet helemaal heen hoeft" en opa zei "gehoorzaam kind". :-)
Nu dus geen nieuwe afspraak gemaakt bij de verloskundige maar de 19e gaan we naar het ziekenhuis. De verloskundige zie ik weer aan mijn kraambed verschijnen als ik thuis ben. Ik ging dus vandaag in plaats van met een nieuwe afspraak naar huis met een verwijzing voor de gynaecoloog.
Grappig is wel dat ze vanmorgen dus weer flink heeft lopen porren, duwen en knijpen in mijn buik om te zien hoe guppie er bij ligt en ik dat van de week al precies zo gezegd had. Ik zei toen tegen manlief "volgens mij ligt het hoofdje daar, het ruggetje en de billen daar, een beentje hier en voel ik af en toe kleine vingertjes onderin" en ja hoor dat is precies hoe de kleine er bij ligt. Toch bijzonder dat je voor het eerst zwanger bent en dat je dat soort dingen gewoon toch weet te benoemen.
De afgelopen 3 weken is er 2kg bij gekomen wat nu een totaal maakt van +17kg. Nou ja; we gaan er maar van uit dat we dat na een tijdje ook weer allemaal kwijt zijn :-) En; zolang de kleine het goed doet...
Dat was hem dus. De laatste werkdag heb ik al gehad. Nu de laatste keer verloskundige ook. De laatste babywasjes zijn gedraaid. Vandaag pak ik een ziekenhuistas in. De schommelstoel is geverfd. Allemaal kleine laatste dingetjes nu. En daarna, daarna gaan we allemaal eerste dingetjes meemaken! :-)
Ik heb er zin in; laat maar komen!
Abonneren op:
Posts (Atom)