Thijs

Jaaaaa ons mannetje is er!

Maandag moesten we ons om 08:00u melden in het ziekenhuis en dan zouden we rond half 10/ 10u opgeroepen worden voor de OK. Tot die tijd hebben we elke keer whatsapp even aangetikt om de schijn op te houden natuurlijk haha want ja; niemand wist de dag...

De nacht er voor hebben we beiden redelijk geslapen en we zeiden tegen elkaar nog dat we niet het idee hadden dat we heel zenuwachtig waren maar dat we toch wel merkten dat ons lijf enigszins onrustig was. Stiekem toch zenuwachtig dus :-)

08:00u in het ziekenhuis en daar aangekomen aangesloten om te zien hoe ons kleintje het deed.

 

Daarna werd ons gezegd dat we wel even de tijd hadden want we werden vanzelf opgeroepen. Totdat het telefoontje kwam dat we al richting OK mochten en ik nog totaal niet was voorbereid. Oké snel uitgekleed, nog maar een keer plassen, OK jas aan, enz. In bed, door de gangen (ondertussen discussie wie nou waar welke voorbereidingen ging doen omdat het zo onverwachts was). Dan een overdrachtje waarbij je voor de 3e keer die dag vragen gesteld werd als allergieën, naam, geboortedatum, wat je kwam doen, enzovoorts.

 

Manlief werd meegenomen door de OK assistente en ik werd de sluis door gereden. Daar werd mijn infuus geprikt en verder nog niets gedaan. Ook hier weer discussie wie wat nou precies ging doen aan voorbereidingen. Ondertussen kwam manlief weer bij mij; compleet in groene dokters-outfit. Stond best stoer ;-) Hij mocht bij mij blijven tot ik écht naar de OK moest. Gek hoor; lig je daar...

 

Hoe dan ook; ook hier kwam op een bepaald moment het telefoontje dat we door mochten. Manlief werd weer meegenomen door iemand anders en ik werd de OK in gereden. Daar bleek dat mijn bed leeg was en dat ik dus zelf van het bed op de OKtafel moest klimmen. Handig met rugklachten, een dikke buik en bekkenklachten is anders maar hé alles voor die kleine. Ontzettend koud daar werd ik verder voorbereid (nog zonder verdoving/ narcose want die kleine moest zo min mogelijk mee krijgen). Katheter er in, spul op mn buik, rek- en strekoefeningen (nogmaals; niet fijn met mijn lijf) en echt heel heel koud. Dan EINDELIJK de narcose er in. In de OK werden foto's gemaakt. Manlief stond achter een raampje mee te kijken en zag onze zoon geboren worden. Hij vertelde dat de kleine meteen huilde. En dat hij er binnen 5 minuten uit was en naar hem gebracht werd.

 

Manlief mocht het laatste stukje navelstreng doorknippen (ook hiervan een foto) en bij de testjes zijn van de kleine. Meteen 9 en 10 scoren op de Apgar en al gehuild hebben gaf wel aan dat de kleine echt geen last heeft gehad van de narcose. Gelukkig maar! En daar was hij dan... onze zoon Thijs

 



Geboren op 9-9-2013 om 10:54u met een gewicht van 4405 gram. Lengte meten ze niet meer omdat ze niet aan beentjes mogen trekken. Hoe dan ook; een gezonde, Hollandse jongen met een lekker dik koppie (ja das van mijn kant van de familie haha). En hoe tevreden...

Aangezien het verhaal al best lang is; zal ik binnenkort een blog schrijven over de eerste paar dagen van papa, mama en Thijs... Wordt vervolgd...