Vandaag besloten; maandag worden mijn rolstoel en mijn hoog/laag-bed (die we voor beneden hadden laten komen) opgehaald. Dat betekent dat het goed gaat met mij haha. Ik ben van 8 paracetamol en 2x dyclonfinac (hoe schrijf je dat?) in het ziekenhuis terug naar 6 paracetamol per dag. 's Morgens bij het opstaan 2, met de lunch 1, met avondeten 1 en voor het slapen gaan 2. Ofwel; we zijn hard aan het afbouwen en dat gaat prima!
Manlief was vandaag klussen met de buurman. Geniaal want zo kon ik testen hoe het was om Thijs de hele dag alleen te hebben en; als er wat was, dan was manlief om de hoek dus superfijn! Dit was echter niet nodig want ik heb alles gered. Ik ben ook begonnen met het koken 's avonds maar dat heeft manlief na zijn douche (halverwege het koken) over gekomen want dat was nét te veel van het goede nog. Vanavond is manlief naar een verjaardag dus ook de avond doen we alleen. Er gaan nog heel veel van deze dagen volgen dus goed om te oefenen zolang manlief nog vakantie heeft.
Een collega kwam met de geniale tip van een rugzak omdat ik nog niet een aantal maal per dag de trap op en af kan lopen dus de rugzak ligt al klaar en over anderhalf uur vertrek ik met de rugzak op mijn rug (met daarin kolf, flesjes, enz.) en Thijs in één arm naar boven zodat ik ook nog een arm vrij heb voor de trap. Uiteraard heb ik al geoefend met Thijs op één arm en dit gaat ook goed.
Wat nog meer goed gaat; Thijs en ik zijn gisteren én vandaag buiten wezen wandelen (nee ik heb geen wonderkind; Thijs ligt in de wagen en ik wandel er achter natuurlijk). Gisteren alleen de straat rond en vandaag al een stuk verder. Fijn om te doen en oké ik kom van vrij ver maar ik ga elke dag met sprongen vooruit. We zijn aan het opbouwen! Thijs vindt het heerlijk buiten; die ligt gewoon te slapen in de wagen. Glad fietspad of hobbelweg; het maakt hem niets uit.
En sinds we 'gewoon' kolven (alle meningen lekker opzij gezet) en ons mannetje goed drinkt omdat hij eindelijk de fles redelijk door lijkt te hebben (hij doet met speen en fles hetzelfde als met borstvoeding alleen dan minder extreem. Echter; een fles en speen zijn net iets makkelijker te sturen of door te duwen als de borst en de stand van lipjes zijn dan iets minder belangrijk) gaan we gewoon door met genieten.
We krijgen veel vragen over of het niet allemaal vreselijk wennen is enzo. Ja natuurlijk zijn dingen anders nu maar het voelt eigenlijk gewoon gigantisch goed. Nou moet ik ook wel eerlijk zeggen dat we volgens mij een heel makkelijk mannetje hebben. Hij ligt wel eens wat te mopperen maar hij huilt eigenlijk alleen maar als hij een vieze broek heeft, het etenstijd is of als hij last van zijn buik heeft (dan heb je hem tegen je aan totdat zijn buik GIGANTISCH gaat borrelen en er een scheet oid uit komt en dan is het weer goed). Echt een tevreden mannetje.
En wij? Wij zijn gek op hem!!! (alleen de kat weet het zo net nog niet...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten