Echt laat me beginnen te zeggen dat we enorm hebben genoten van de vele kaartjes, kraambezoekjes, kadootjes, enzovoorts. Vol trots hebben we een enorm lang touw door de kamer gehad met daar aan alle 78 (!) kaartjes en de tafel stond vol met al het gekregen speelgoed. De kleertjes lagen daar niet bij; die deed ik meteen in de was en in de kast.
Maar; hoe leuk ook, op een gegeven moment was ik het zat. En nu heb ik alle kaartjes dus in een doos gedaan (op een ander moment wordt dit nog ingeplakt), het touw naar beneden gehaald. De vlaggenlijn met zijn naam is van het raam en ligt keurig opgevouwen in de kast voor als hij 1 jaar wordt en hij vol trots weer opgehangen kan worden.
Het dressoir waar we niet zo heel goed bij konden achter de kaartjes was een verzamelplekje geworden voor post (belastingpapieren, kinderopvang, kinderbijslag, enzovoorts). Nu is hij leeg en zit alle post van ons vriendje in zijn eigen map.
De vensterbank is weer geordend en alleen op de tafel staat nu nog het speelgoed. Nu hebben wij een speelgoedkist beneden maar die ga ik hier niet mee vullen. Waarom niet? Omdat ik vind dat ons vriendje eerst zelf de kans moet hebben om met zijn eigen speelgoed te spelen voordat neefje/ nichtjes/ anderen hier mee kunnen spelen. En dus gaat het gekregen speelgoed vanavond of morgen naar zijn kamertje in een andere speelgoedkist. Daar kan het wachten tot Thijs groot genoeg is.
Ik ben benieuwd wat manlief er van vindt als hij thuis komt (hij mag alleen nog het spandoek van het balkon en de schildpad uit de tuin halen van t weekend) maar ik vind ons huis ineens een stuk leger (en groter). En daardoor mijn hoofd ook.
Fijn! We gaan maar eens 'normaal' doen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten