Zo'n dag...

Zo'n dag was het vandaag...

Ons mannetje was om kwart over zes klaar met slapen. Vond hij. Wij vonden van niet. Maar ja... Wat doe je er aan? Dus begon de dag vroeg. Toen ik mijn haren stond te wassen kwam manlief al langs; zal ik hem maar in bed stoppen? Volgens mij is hij moe (het was toen nog geen half 8). Nu al? Dat is wel héél vroeg. Wegleggen was echter geen optie vertelde manlief.

Nou had ons kleine mannetje dit afgelopen maandag op papa-dag ook al. Alles is prima en leuk en gezellig. Totdat hij even in de box gelegd wordt. Dan is het gillen. Heel hard gillen. Ook als je ziet dat hij moe is en je hem naar bed brengt, gaat hij gillen. Heel hard gillen. Hij zit dan echt zichzelf in de weg want hij is moe maar kan op die manier niet slapen. En dus moet je hem helpen.
Dat in combinatie met wel weer érg rode wangetjes en veel kwijlen dacht ik; hmmm misschien tandje nummer twee? We zullen zien.. Misschien een sprongetje? (ik geloofde daar niet zo in maar ons mannetje lijkt daar anders over te denken en laat ze allemaal precies wanneer het 'hoort' merken)

Hoe dan ook; vanmorgen had meneer dus hetzelfde. Hij mocht even bij papa zitten en daarna bij mama tot hij écht heel moe was. Toen naar bed. Daar begon meneer dus te gillen. Dan ga je het rijtje af; geen schone luier nodig, geen honger, geen boer, enzovoorts en dan dus toch maar weer in bed. Weer gillen. Uiteindelijk ging ons mannetje slapen. Toen hij wakker werd deed ik hem in bad. Normaal vindt hij dat GEWELDIG. Klein laagje water in het grote bad en spetteren maar! Nu was meneer er na 2 minuten al klaar mee en begon weer te gillen (op dat soort momenten huilt hij niet maar gilt hij echt heel hard onder het huilen). Ik haalde hem uit bad, droogde hem af, trok hem een luier aan en wiegde hem terwijl ik liedjes zong. Uiteindelijk werd hij rustig. Ik deed een romper aan en om dit te kunnen doen legde ik hem neer wat voor hem een uitnodiging was om weer te gaan gillen. Na van alles geprobeerd te hebben legde ik onze man maar weer terug in bed en na een paar pogingen viel hij daar weer in slaap. Tot het flestijd was. Meneer werd weer heel hard huilend wakker en ik gaf hem een lekkere warme fles.

's Middags heeft meneer zichzelf en mama onder gespuugd en daarna een vol bakje fruit leeggegeten. Daarna naar bed. Met druppels tegen tandjespijn. Vrij lang maar wel twee keer onderbroken door gillen en een speen brengen. Daarna was alles oké. Meneer vond het zelfs prima om even in de box te liggen. Samen gingen we naar buiten om de container te halen want deze had manlief klaar gezet in de tuin om aan de weg te zetten. Ik kon hem niet vinden en liep terug naar de tuin om te checken of hij daar nog stond. Nee daar stond hij niet meer. Dus weer naar buiten en de hele straat maar af lopen. Nee hoor geen container. Shit... De buurvrouw gaf de tip nog even om de bocht te kijken maar ook daar geen container. Ondertussen de balen er in (weet je wat dat kost om een nieuwe aan te vragen?!) en ik stuurde manlief een berichtje. Bleek hij de container inderdaad uit de tuin te hebben gehaald en in de schuur te hebben gezet om aan de straat te zetten. Maar hij was blijven steken in de schuur. Ja dan kun je lang zoeken aan de straat :-) Ondertussen had meneer mijn tweede schone trui onder gespuugd. Ik check zijn mond en voel naast zijn tandje een scherp puntje en zie wat rood; ja hoor tandje twee is onderweg!

Einde van de dag was meneer weer moe en dus weer naar bed. Slapen ging echter niet. Ik ben wel 4 a 5 keer bij hem geweest maar het ging hem niet worden. Dus er maar weer uit. Beneden groente eten (bakje ging schoon leeg) en toen kwam papa thuis. Terwijl de kleine man bij mij op schoot zit op een stoel terwijl we naar manlief in de keuken kijken denk ik ineens; hmmm wat zou die vlek op mijn been zijn? Opnieuw zit er spuug op mijn mouw maar ik neem de moeite niet hier wat aan te gaan doen. Ik besluit voor het eten nog even een luier te checken en kom er meteen achter wat die vlek was.... Meneertje naar boven en in bad (zegt dit genoeg of willen jullie details?). Ondertussen zijn en mijn kleren in de wasmachine.

Manlief lost het badritueel af en ik maak het eten af. Ik hoor onze kleine man boven weer moord en brand gillen voor de zoveelste keer vandaag. Eenmaal beneden vindt hij het ook echt NIET oké om weggelegd te worden en dus eten we op de bank en ligt hij naast mama op de bank. Zo is het redelijk te doen. Na het eten maakt manlief een papfles en neem ik onze kleine man mee naar boven. Ik geef hem een papfles, lees een verhaaltje, zing het refrein van "Een parel in God's hand" en daarna zing ik het "Ik ga slapen ik ben moe". Ik geef onze vriend drie kussen (elke wang één en één op zijn voorhoofd). Alles zoals ik dat elke avond doe en daarna zeg ik "Welterusten ... . Slaap lekker. Tot morgen" trek aan het touwtje van het muziekdoosje en doe de deur achter mij dicht.

De avond begint. Ik vul vast de doosjes melkpoeder voor morgen bij oma, haal vast fruit en groente uit de vriezer voor morgen en schrijf het boekje. Ik controleer of er nog een reserve romper en reserve kleertjes in de tas zitten en dan is het blog-tijd.

Ik doe vanavond niets.
Even klaar na zo'n dag :-)
Zo'n dag vol gillend huilen... Zo'n dag dat je twee keer onder gespuugd en één keer onder gepoept wordt... Zo'n dag dat meneertje zichzelf in de weg zit en jij zo weinig voor hem kunt doen...

Soms heb je dat. Zo'n dag. Waarschijnlijk ligt het dus toch aan het tandje. Gelukkig weet ik dat dan dit over is zodra het tandje door is (en dan niet meer rood). Hopelijk heeft oma morgen niet zo'n dag.