Entingen

Vandaag was ik vrij. En er stond eigenlijk maar één ding op de planning: Joris moest zijn jaarlijkse entingen. "Vroeger" ging dat zo: Joris 's morgens zo vroeg mogelijk naar buiten, duimen dat hij op tijd weer binnen was, iets voordat je weg moest mikte je een snoepje in de bench, Joris gaat daar op af, deurtje dicht, bench in de auto, even prik halen waarbij Joris lag te spinnen op de tafel bij de dierenarts en hop weer naar huis.

Tegenwoordig gaat dat er iets anders aan toe...
De afspraak gemaakt om 11:20u. Deze tijd is Joris buiten geweest en weer terug binnen (normaal gesproken) en is zoonlief wakker (normaal gesproken). Topplanning. Toch?

Oké. 's Morgens vroeg; Joris naar buiten. Met 2 minuten is hij weer binnen. Dat gaat goed. Je hoopt dat zoonlief rond 9u gaat slapen en dan een uur slaapt (minimaal; liefst iets langer) zodat hij nog wakker (en gezellig) is om 11:20u. Helaas bedacht meneer dat hij na 45 minuten echt uitgeslapen was. Hmm dat wordt spannend. Joris wilde rond 9u weer naar buiten. Twijfel.. Wel of niet? Uiteindelijk toch maar even naar buiten in de hoop dat hij ook nu weer snel terug is. Gelukkig was dit zo. Je geeft zoonlief drinken en wat te eten en gaat gezellig met hem spelen. Rond 11u is meneer moe. Ja daar waren we al bang voor maar ja nu kan het niet meer...

Kind met een rijstwafel in de wipper. Snotneus afvegen. Uit de schuur de wandelwagen pakken, wandelwagen inklappen, wiel er af, achterin de auto. Snoetenpoetsers in je tas mikken, kattenpaspoort opzoeken, kattensnoepje in de bench mikken. Snotneus afvegen. Helaas daar trapt Joris niet meer in. Oké dan met iets meer dwang Joris in de bench. Deur dicht. Zoonlief jas aan, nog een keer snotneus afvegen. Zoonlief in de autostoel, kat in de auto, tas niet vergeten. Deur op slot, in de auto stappen. In de auto begint Joris wat bang te "klagen" (ik had hem niets verteld over de prikken haha). Daar aangekomen is een plekje vlak voor de deur maar ja zoonlief loopt nog niet dus we parkeren 3 meter van de deur, gooien eerst de achterbak open. Kinderwagen er uit, wiel er terug onder, zoonlief uit de auto, in de wagen, tas in de wagen, kat uit de auto, auto op slot. 3 meter lopen met in één hand de bench en met de andere hand de kinderwagen duwend. Hmmm hoe doe je dan de deur open van de kliniek??? Gelukkig staat er binnen iemand die lief de deur open doet en met één hand probeer je de wagen de bocht om te duwen. Oké we zitten. Gelukkig is zoonlief voldoende afgeleid door alles om hem heen.
"Joris mag komen!" Oké daar gaat hij weer: kat in één hand, wagen duwen met de andere hand, een piepklein hokje in manoeuvreren waar precies de wagen kan staan naast de behandeltafel (serieus; er komen toch wel vaker moeders met hun kind?!). Zoonlief met gezicht naar de behandeltafel, deurtje open van de bench. Joris kruipt zo ver mogelijk achterin en zelfs met de bench ongeveer op zijn kop gaan alle poten op de rem en gaat hij echt NIET meewerken. Zoonlief even zijn speelgoed terug geven. Alle knopjes open, deksel van de bench af zodat de dierenarts zijn werk kan doen. Terwijl Joris zijn bekje gecontroleerd wordt, zijn hartje geluisterd wordt en de prik er in gejast wordt geef je nog een keer zoonlief zijn speelgoed terug en klets je tegen hem terwijl je ook Joris probeert rustig te houden door tegen hem te praten. Na een wormentablet is het klaar. Oké deksel er op, alle knopjes er weer goed op en dicht, deurtje er in en dicht, speelgoed nog een keer terug aan zoonlief (geloof me; het hangt aan een ketting maar om die omhoog te trekken is iets wat hij nog niet bedacht heeft). Dan alles weer uit het piepkleine kamertje manoeuvreren en de bocht om. Daar Joris op een stoel en zoonlief in de wagen er naast die uitzicht had op een grote hond en dat reuze interessant vond. Ik betaal ondertussen de rekening en terwijl Joris begint te klagen vermaakt zoonlief zich prima.

Dan bedenkt de assistente gelukkig om de deur voor mij open te houden. We lopen weer 3 meter, ik stop Joris in de auto en ondertussen gaat zoonlief huilen omdat mama uit beeld is. Deur dicht, zoonlief geruststellen, zoonlief in de autostoel, gordels dicht en deur dicht. Wagen inklappen, wiel er af, in de auto, klep dicht en naar huis.

Pffff man wat een onderneming hahaha

Maar: Joris kan er weer een jaar tegen aan en zoonlief heeft zich prima gehouden bij de dierenarts! Toppers die twee :-)

Ondanks dat die hele wagen-onderneming zo zinloos voelt voor 3 meter was dit toch echt de oplossing. Best trots dat het nog zo soepeltjes ging allemaal. Alles gaat gewoon anders nu. En dat is prima. Want wij hebben een fantastische zoon. En ondanks dat zeur-uur 's avonds en dat deze neuroot-ouders niet meer kunnen plannen; is het verder een makkelijk kereltje en zijn wij supertrots op hem. Nu nog stoppen met het spugen.... Is zo naar voor hem zelf....
T arme manneke. Schatje.

**ucheuche** *hatsJOE*

Het gaat best goed met ons mannetje. Hij groeit als kool; het is echt een lang end!

Laatst die paar dagen met het mooie weer hebben we daar lekker van genoten en heerlijk buiten gespeeld:

Verder is ons mannetje bevorderd van groep 0 (de maxicosi) naar groep 1; de autostoel. Gezien mijn rugklachten hebben we gekozen voor de enige draaibare stoel:

https://www.youtube.com/watch?v=wVVjIkGaNlQ
In eerste instantie vond ons mannetje het wat gek maar al heel snel zat hij te grijnzen en te kletsen in de stoel want; nu kan hij veel meer kijken buiten EN kan hij mama zien! Boven mijn achteruitkijkspiegel hangt een extra spiegeltje waarmee ik naar ons mannetje kan kijken en hij dus ook naar mij. En dat heeft hij door! Al is het wel gek dat je de achterkant van mama ziet en dat ze tegelijk ook achter dat raampje zit maar dan andersom. Heel raar...

Afgelopen weekend had ons mannetje weer koorts. Ik zeg weer omdat dit de laatste tijd zo ongeveer elke maand gebeurt. En nee; hij krijgt niet elke maand een tandje. Toen de temperatuur naar 39,6 steeg en hij elke keer aan zijn oortje zat hebben we toch een arts geraadpleegd en moesten we langs komen bij de weekendarts. Deze zag wat irritatie in zijn linkeroor en heeft verder uitgebreid onderzoek gedaan. Gelukkig had hij niets gevonden. Wel moesten we hem paracetamol geven en de temperatuur goed in de gaten houden en natuurlijk zijn oortje.
Momenteel zit ons mannetje nog met een hele kleine verhoging en is hij wéér SNOTverkouden. Ik weet dat kindjes van deze leeftijd hun weerstand op moeten bouwen. Ik weet dat ons mannetje naar de opvang gaat en dat kindjes dan vaker ziek zijn. Ik weet dat verkouden zijn helemaal niet ernstig is. Ik weet dat het er bij hoort bij zo'n kleintje. Maar; de weerstand opbouwen zeggen ze dat een kleintje zo'n 6x per jaar verkouden kan zijn. Ons mannetje is het vrijwel constant. En ondanks dat ik weet dat dit niet ernstig is, is het wel vervelend. Helaas vindt de huisartsassistente dat we hier echt niets mee kunnen en dat het er gewoon bij hoort. Tenslotte heeft hij ook nog maar één keer een bovenste luchtweginfectie gehad en nog maar één keer een dubbele oorontsteking. Ja dat weet ik. Maar ik bel ook niet elke keer als er wat is. Dat doen we nu dus wel. Om dossier op te bouwen. Voor als het nodig is in de toekomst.
Hopelijk is ons mannetje zo'n kindje wat in het begin heel vaak "ziek" is en daarna bijna nooit meer. Dat zou fijn zijn voor hem!

Ondertussen vond ik dat ik het hier niet bij hoefde te laten en heb ik de osteopaat geraadpleegd. Die wil hem wel zien en dus heb ik een afspraak gepland. Nu ben ik in het verleden zelf daar geweest voor mijn rugklachten en dat heeft me absoluut niets opgeleverd. Maar ons mannetje is niet zijn mama. En de reden is ook anders. Dus gaan we er toch heen. Baat het niet dan schaadt het niet...  4 juli heb ik een afspraak. Dat duurt dus nog wel even....

Oh ja en hij spuugt de laatste tijd. Best flink. Voornamelijk bij het avondeten en soms bij 'hoekjes' van het brood (dus veel korst). Zou dat een fase zijn?

Ondanks het hoesten, de snottebellen en het kleine beetje verhoging blijf ik zeggen: het gaat goed met ons mannetje. Gelukkig.
Het is een vrolijk mannetje die ontzettend houdt van kletsen, knuffelen en gek doen. En kletsen. En kletsen en kletsen haha. Oh en niet te vergeten: sjansen!!! Lekker ding. Zowel manlief als ik kunnen niet met hem de straat op/ naar de supermarkt/ naar het centrum zonder dat hij moet sjansen met iedereen die hem aandacht geeft. Nee herstel: iedereen die naar hem kijkt of hem een glimlach geeft. Ach; het brengt vrolijkheid in de wereld toch; geef een kleine glimlach en je krijgt een brede grijns (en misschien een geluidje er bij) terug! Heerlijk toch?!

De oogjessoap...

Ik schreef het in mijn vorige blog al; de oogjessoap duurt voort...

We moesten van het oogziekenhuis (waar hij in maart geweest is) wachten tot ons mannetje zo'n 9 maanden oud was en aangezien hij nu 8,5 maand is besloot ik vast te bellen voor overleg. Ik vertelde dat zijn ene oogje over is maar zijn andere oogje niet. Sterker nog; de laatste dagen lijkt dat weer erger te worden. Zijn oogje is van traanoogje met gele snotjes weer naar constant groen gegaan en daarbij verschijnen er zeer regelmatig dikke korsten waar hij dan dus weer last van heeft.

De zachte snotjes zijn nog wel weg te halen elke keer maar die korsten zijn echt naar. Als we die willen gaan schoonmaken gilt ons mannetje het uit. Het zal ook vast geen fijn gevoel zijn... Natuurlijk proberen we zo vaak mogelijk zijn oogje nog schoon te maken als het nog nat is maar ja, als hij wakker wordt na een slaapje bijvoorbeeld is het al aangekoekt.

Supersneu! Hoe dan ook; ik heb dus gebeld vanmorgen en we hebben een afspraak: maandag 16 juni om 09:40u mag ons mannetje weer terug naar het oogziekenhuis.

Op zijn oogje en de verkoudheid na doet ons mannetje het supergoed hoor. Vanmorgen sliep hij zelfs tot 06:30u!! Heel fijn!

Gisteren bij de opvang heeft hij met zijn vriendje gespeeld. In zijn mapje stond:
"Vanmorgen eerst in de grote box gespeeld. Later nog even in de grote grondbox samen met B. Jullie liggen op je buik tegenover elkaar naar elkaar te kijken. Als T. met zijn hand op het kleed slaat doet B. dit na en ook andersom"
haha. Leuk he?

Momenteel (09:25u) ligt ons mannetje al weer te slapen. We zijn aan het oefenen met twee slaapjes op een dag en hij lijkt het vrij goed te trekken (zondag begonnen). Wie weet was hij hier gewoon aan toe...

Heerlijk dagje tuin

Wat een heerlijke dag he? Het zonnetje scheen en dus gooiden we een kleed op het gras en speelde ons mannetje lekker de hele dag buiten. Tussen de middag aten we buiten een broodje (dat scheelt weer dweilen na het eten haha) en 's middags kregen we visite. Heerlijk alles in het zonnetje.

We hielden ons mannetje twee keer langer op (jengelen op de koop toe genomen) zodat hij vandaag maar twee slaapjes heeft gehad (in plaats van drie waarvan één heel laat op de dag). Ik ben benieuwd wat dat morgenochtend voor effect geeft...

 

Onze kippetjes vonden het zonnetje ook heerlijk:

 Ons mannetje heeft voor zijn oorontstekingen antibiotica gehad en dat zorgde er voor dat ook het tweede oogje ineens een heel stuk beter ging! Helaas is nu de kuur allang over en is het oogje ook weer met de dag slechter... Van heel erg tranen vinden we al weer regelmatig groene snotjes in zijn oog, zit hij soms helemaal dichtgeplakt na het slapen en is zijn oogje helemaal rood. Ook de huid onder zijn oogje is helemaal rood van de irritatie. Arm mannetje... Verder is hij WEER eens neusverkouden.... Dat vindt ons mannetje ook irritant want hij moet regelmatig over zijn neus wrijven en als er snotjes in zijn neus zitten moeten wij die "vissen" en dat vindt hij inmiddels HEEL vervelend maar ja... Laten zitten is ook geen optie...

Wat betreft de oogjes moesten we wachten tot hij 9 maanden oud is. Dat is over 3 weken. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik nu betwijfel of het tweede oogje ook vanzelf over gaat... De eerste is echt helemaal over gegaan maar dit oogje blijft slecht. Sneu want hij wrijft ook vaak in dit oogje dus ik denk dat hij er ook last van heeft.
Maar goed; drie weken is drie weken en we kunnen niet in de toekomst kijken dus we wachten af... (en ondertussen maandag de huisarts bellen; niet om een afspraak te maken maar om maar weer in het dossier te laten zetten dat ons mannetje WEER zo verkouden is, hij nog steeds last heeft van slijm en zijn oogje nog steeds helemaal mis is). Je weet nooit waar het goed voor is...

Ach; wie weet doet het mooie weer van deze week nog iets goeds? In ieder geval voor de verkoudheid kan dit toch iets schelen.

CB 8 maand

Inmiddels is onze kleine man al weer 8 maanden oud! Waar blijft de tijd...

Afgelopen zondag had ik mijn eerste moederdag. Ons mannetje had bij het KDV een knutsel gemaakt en deze kreeg ik toen hij in pyjama bij mij in bed gelegd werd. Daarbij maakte manlief een ontbijt op bed. Perfect moederdagkado! Superleuk hoor om zelf een knutsel te krijgen op moederdag :-)

 

Vandaag mocht ons mannetje weer naar het CB. Met zijn 8 maanden oud weegt hij nu 8940 gram en is hij 73 centimeter lang. Hij is de afgelopen tijd dus iets minder hard gegroeid. Maar: hij doet het prima. Of hij al dingen over kan pakken van de ene naar de andere hand? Allang! Of hij kleine dingen kan pakken? Jazeker; stukjes brood, stukjes rijstwafel; het is allemaal geen probleem en wordt gepakt en daarna in zijn mond gestopt. Oh en of hij de "aa" klank al kan? Hahahaha ja! Absoluut. Sinds afgelopen zondag is het niet meer alleen "AAAAAH" maar hoorden we 's morgens voor het eerst "kaajkaajkaaj" en dat hebben we daarna de hele dag gehoord haha. Heerlijke kletskous.

Voor diegene die het interessant vinden de schema's:

Verder heeft de CB arts even in zijn oren gekeken. Zij gaf aan dat zij geen oorontsteking meer zag maar nog wel iets irritatie. Dan heeft de antibiotica dus gelukkig goed werk gedaan. Wij twijfelden daar aan omdat hij soms nog heel hard kon gillen en daarbij zijn handje tegen zijn oor drukte.
Wat wel een leuke bijkomstigheid is: door de antibiotica is zijn ene oogje echt een heel stuk beter geworden! Zijn ene oogje was nog steeds altijd groen en dit was weer erger geworden met zijn bovenste luchtweginfectie maar nu lijkt hij een stuk beter. Ben benieuwd of dat zo blijft...

Onze man krijgt nu ontbijt (fles + brood), 10u tussendoortje (fruit + drinken), lunch (brood + fles), 15u tussendoortje (rijstwafel/ soepstengel/fruit + drinken), avondeten (warme hap + yoghurt) en een avondfles (bij het slapengaan) en daarmee komt hij toch behoorlijk in de buurt van wat wij ook doen overdag. Handig! Ook maakt hij zijn slaapjes iets langer en daardoor lijkt hij richting de twee slaapjes op een dag te gaan. Alhoewel het er een beetje aan ligt hoe laat het wordt want heel soms heeft hij aan het einde van de dag toch nog een powernapje nodig.

Het naar bed gaan is nu opgeschoven naar 19u (of soms zelfs iets later) alleen het opstaan is nog steeds ERG vroeg (lees: rond 6u). Zijn buurmeisje (net 1) sliep vandaag uit tot half 10. Ik geloof dat we onze man maar op uitslaaples doen bij zijn buurmeisje haha. Nou gewoon 7u (ja oké heel eerlijk in het weekend half 8) zou ik al wel ideaal vinden hoor.

De kleine smurf is volop aan het ontdekken. Dit doet hij door de hele kamer door te rollen en soms op zijn buik te liggen en met zijn ene arm te "zwemmen" of op de grond te slaan en dan één been te buigen, knietje er onder, en dan maar 'piepen' omdat je niet vooruit komt. Lastig hoor! In zijn hoofd bedenkt hij regelmatig iets wat dan schijnbaar niet lukt...
Manlief zei laatst "ik ben soms jaloers op het feit dat hij de dingen die wij zo normaal vinden zo bijzonder vindt omdat het helemaal nieuw is en dan zo verwonderd is. Wij zullen nooit meer zoiets ervaren."

Hoe dan ook: ons mannetje doet het goed. En het is en blijft een lekker ding.
Wat houden we veel van hem. En wat zet zo'n gup je leven op zijn kop :-)

Wéér ziek & mamagevoel...

Onze kleine man is ziek. Alweer. Ik weet het; op deze leeftijd moeten ze weerstand opbouwen maar ons mannetje is bijna constant verkouden en is nu elke maand een paar dagen ziek. Verhoging en/ of koorts, hoesten, veel huilen, slecht drinken, eten blijft niet binnen, enz. Ook nu weer. En dan zegt iedereen dat het normaal is. En dat ik me niet te veel zorgen moet maken maar toch vind ik dat hij héél vaak ziek is. En dus toch maar naar de doktersassistente gebeld. Deze vond echt dat we langs moesten komen dus gingen we met onze kleine man op pad.

Onze huisarts neemt ons gelukkig heel serieus. Ons mannetje blijkt een oorontsteking te hebben. Beide oren zijn mis. Flink ook dus. Nu hebben we een antibiotica-kuur gekregen voor een week. Mogelijke bijwerking: diarree (oh oh...) Het kan zijn dat het slijm, het hoesten en de koorts daar vandaan komen. Mochten die klachten na een week niet weg zijn of weer snel terug komen dan denkt hij aan gevoelige luchtweken en krijgen we een puf. Dit omdat hij zo heel vaak verkouden is.

De huisarts zei tegen ons mannetje (bijna 8mnd oud): "en ook echt stoppen met roken nu hoor!" haha

Hopelijk hoort het allemaal hier bij en helpt de kuur en is hij daarna weer helemaal beter. Het is wel heel sneu hoor dat hij zo vaak aan het kwakkelen is. Niets aan een ziek kind!!

Toch ben ik wel blij dat we toch de huisarts gebeld hebben. Normaal kom ik daar het liefst zo min mogelijk. Ik voel me een zeikerd als ik moet bellen "voor maar een verkoudheid en een verhoging/ koorts" want ja dat hoort er gewoon bij bij een baby maar toch voelde het niet goed. En nu heb ik maar weer eens geleerd: het mama-gevoel zit er wel. En ik mag daar op vertrouwen. Het voelde niet goed en ik had gelijk.

Logeren

Zojuist hebben we ons kleine mannetje weer opgehaald bij oma. Hij is namelijk voor het eerst wezen logeren! Gisteren waren manlief en ik 10 jaar samen en eigenlijk vieren we dat nooit maar het was wel een mooie smoes om een avondje samen uit te gaan. Overdag was het donderdag-oma-dag en oma vond het geen enkel probleem als ons vriendje dan ook bleef logeren en dus namen manlief en ik eerder vrij van het werk en gingen wij 's avonds uit.

Ik pakte veel te veel in. Natuurlijk de gewonde donderdag-dingen: flesvoeding, fles, fruithap, groentehap, rijstewafel en extra kleding. Maar ja; zo'n nachtje is ook wel spannend (ja ik weet het; hij slaapt daar normaal op donderdag ook en waarschijnlijk was het voor papa en mama spannender dan voor ons kleine mannetje maar daar gaat het niet om) en dus gingen ook de eigen knuffel, de babyfoon, zijn favoriete voorleesboek, enzovoorts mee. Woensdag bleek onze auto stuk en dus hadden we donderdagochtend twee opties:
- papa ging de kleine wegbrengen op weg naar zijn (VROEGE) eerste leerling (lees: 06:50u bij oma) of
- oma kwam de kleine halen
Maar ja opa was ook jarig en dus was de tweede optie niet heel handig en bracht manlief onze kleine weg. Op zich prima; zo laat mogelijk uit bed (ja mocht hij er een keer vroeg uit sliep hij natuurlijk nog) en in pyjama naar oma en dan daar lekker ontbijten.

Ik ga onze kleine man donderdag om 06:30u dus een HELE dikke knuffel want ik zou hem nu pas weer zien en dat is ineens best lang. Eerst werken. Daarna op autojacht en dan lekker Tapas eten:

Gezellig gezeten en heerlijk gegeten. Na het eten naar de bios gewandeld voor deze film:

 We gingen naar de vroege film (19u) en dat was héél verstandig want in de auto terug viel ik echt om van de slaap. Vannacht helaas meerdere malen wakker geweest omdat ik momenteel strontverkouden ben maar ja manlief had heerlijk geslapen in ieder geval.
Ik werd vanmorgen weer 'ouderwets' wakker van de kat die beneden vond dat het tijd was ipv van onze kleine man. Half acht gingen we er uit want geen auto betekent dat de kleine weer voor de eerste les van manlief opgehaald moest worden bij oma.

Hij had het natuurlijk helemaal prima gehad bij oma en oma had het heerlijk gevonden dit logeerpartijtje. Lekker spetteren in het "bad" (dubbele wastafel) en op een keer 's nachts de speen kwijt na had meneer geslapen tot 07:15u. Prima dus! We hadden ook wel verwacht dat het goed zou gaan. Prima eerste logeerpartijtje gehad dus! Bedankt oma :-)

Oh en hoe wij het vonden zonder onze kleine man? Na het eten liepen we naar de bios toen zei ik tegen manlief; "en hoe vind je het zo samen op pad?" en ik kreeg als antwoord "nu nog wel oké maar thuis zal het wel gek zijn". Gezellig!! haha Nee maar we hebben genoten van onze avond en inderdaad het is wel gek om 's avonds, 's nachts en 's morgens het kleine mannetje niet thuis te hebben maar we wisten dat hij het goed had, dat oma vertrouwd was en dat we hem nu al weer thuis zouden hebben dus het was goed.

Vanaf morgen beginnen we aan een nieuw eet- en flesschema op advies van het CB. Ben benieuwd...