Ons mannetje is op de opvang druk aan het wennen bij de peuters. En daar wordt hij moe van. Maar hij vindt het fantastisch! Spannend? Eng? Grote jongens? Nou en! Juist leuk! Niets spannend of eng; gewoon cool! En hij vindt dan ook dat hij gewoon mee kan doen met de grote jongens. Ook als hij het eigenlijk nog niet kan. De leidster zei al "hij kent geen angst he?". Nou ja, dat kent hij wel... Maar ik kan me voorstellen dat ze het zegt. Wij hebben namelijk een rouwdouwertje en hij wil nu vooral heel stoer zijn bij al die grote kinderen.
Vorige week kregen wij hem met een rode neus terug. Gevallen buiten omdat hij de macho aan het uithangen was. Tja... Het is niet het eerste, en zal ook zeker niet het laatste ongelukje zijn wat hem overkomt. Inmiddels is het grootste deel geheeld en zit er alleen vlak onder zijn neus nog een korstje omdat hij dat elke keer los krabt. Ach ja, het gaat vanzelf over...
Verder is hij flink aan het oefenen. Allerlei woorden probeert hij op zijn manier na te zeggen. Leuk is ook om lichaamsdelen bij papa en/ of mama aan te wijzen. Oog, oor, neus, haar, enzovoorts. Van de week zei hij "buik" en trekt zijn shirt omhoog. Ja een witte buik (lees: romper). "mama buik" zei meneer en trok mijn shirt omhoog. Ja ook een witte buik (hemdje). Hij trekt mijn shirt nog verder omhoog en komt bij mijn borsten. Dit was nieuw en meneer zegt "nog meer buik!" haha. Ach ik keur hem goed.
Het testgedrag kwam laatst ook 's avonds. Meneer heeft een oogjes-wekker zoals ik de vorige keer al schreef. We hebben nogal wat pech gehad met de BabyZoo slaaptrainer aap en nu hebben we "Ollie":
http://www.opvoedproducten.nl/images/artikels/253/0_zoom.jpg
Onze smurf levert een enkele keer 's avonds al commentaar als "Ollie" zijn oogjes dicht gaan. Want: dat betekent gaan slapen. En dat is op zich prima (was nog nooit een probleem geweest) maar dat betekent ook dat jullie morgenochtend gaan zeuren dat ik terug moet naar mijn kamer tot die stomme oogjes weer open zijn. Klopt vriend. Dat doen we heel consequent want hij moet het leren... (hij komt niet meer onze kamer in maar roept ons, en gaat dan in het hoekje naast onze deur zitten, soms met zijn knuffels in zijn armen geklemd).
Laatst dus 's avonds naar bed gebracht met het hele warme weer. Zijn kamertje was ook erg warm. Na zo'n 40 minuten stond meneer huilend op de gang. Drijfnat. Arm mannetje. Even wat water gedronken en een lekkere washand over zijn gezicht en door zijn nekje gehaald. Na nog wat doorwaaien boven hebben we hem opnieuw naar bed gebracht. En dat was het begin van een lange avond... Want vlak nadat we hem in bed hadden gelegd, stond meneer al weer op de overloop te roepen/ huilen. Als hij je naar boven zag komen zei hij "haaahaai!". Testen dus. Oké eerste twee keer hebben we hem lief in bed gebracht "Het is nu bedtijd, kom maar gaan we lekker slapen" kus, liedje aan, welterusten, enz. Derde keer hebben we alleen maar gezegd "het is bedtijd". En de vierde, vijfde, zesde, zevende, achtste, negende, tiende en elfde (ja echt) keer hebben we hem zonder oogcontact en zonder woorden opgepakt en teruggelegd in bed. Elke keer onder luid protest en hard huilen van meneer. Maar na de elfde keer gaf hij op en ging hij slapen.
Later heeft hij het nog eens gehad en gaf hij de derde keer al op. Daarna gaf hij zich gewonnen. We hebben het niet meer gehad. Ik had verwacht dat we langer vol moesten houden... Maar goed; wie weet gaat hij het over een tijdje nog eens testen... Voor nu was in ieder geval elf keer scheepsrecht :-)
Vandaag was meneer te moe om te testen. Sterker nog; in plaats van dat ik om 19u tegen hem moest zeggen dat het bedtijd was, zei hij om 18:45u toen manlief ging werken niet "daahaaa papa" wat hij normaal doet, maar wenste hij hem welterusten. Toen ik nog even voor de zekerheid vroeg "ga je slapen?" zei hij "ja" en stond hij bij de gangdeur. Nog één keer "Moet mama jou naar bed brengen?" "ja". Oké. Duidelijk. Moe. Boven tandjes poetsen, nog even gekken, verhaal lezen en daarna zat meneer uit zichzelf al op zijn bed. "Ollie" welterusten gezegd en lekker ingestopt. Je wordt toch ook moe van stoer doen bij de peuters... Slaap lekker lief mannetje...
dinsdag 18 augustus 2015
maandag 3 augustus 2015
Peuter-in-wording
Lange tijd niet geblogd maar in de tussentijd is er erg veel gebeurd! Ons mannetje is officieel nog geen peuter maar het is inmiddels echt een peuter-in-wording. Natuurlijk het "nee" horen we al een tijdje. Maar ook het ik-moet-het-perse-zelf-doen-ook-al-kan-ik-het-nog-niet is begonnen. Net als het; als-jij-nee-zegt-word-ik-boos-en-als-dat-niet-werkt-vraag-ik-het-nog-een-keer-met-een-poeslief-stemmetje-en-als-dat-niet-werkt-gooi-ik-mijzelf-op-de-grond-als-een-ware-drama-queen. Oh of de ik-heb-een-mening-en-laat-deze-horen (ook al ben ik niet perse verstaanbaar). En de als-ik-iets-in-mijn-hoofd-heb-en-het-lukt-niet-word-ik-heel-gefrustreerd.
Aan de ene kant prachtig om te zien. Aan de andere kant soms bloedirritant haha. Maar ach dat hoort er bij toch? Ons mannetje is sinds een dag of twee weer zijn vrolijke, gezellige zelf na een periode waarin hij mij behoorlijk leeg gezogen heeft. Noem het een sprong, noem het een fase, noem het hoe je het wilt noemen maar het was er. En ik vond het heftig. Ik heb teruggekeken; het was bijna twee weken. En ik was kapot. Echt kapot. Maar zoals ik al zei; meneer is nu klaar en gigantisch vrolijk. Vol met grapjes, meestal weer wakker tussen 06:30 en 07:00u wat echt prima is en gewoon een HEERLIJK mannetje!
Meneer slaapt nu meer dan een week in een peuterbed. Verschrikkelijk vond ik dat. Echt; van mij had hij nog wel een jaar in het ledikant mogen blijven. Alleen heeft meneer een verhoogd bed en deze zit vast met twee 'slotjes' die hij ineens open kon krijgen en toen was ik er heel snel klaar mee. Want; ondanks dat ik het nog zo'n klein mannetje vond (vind), gaat veiligheid boven alles. En dus bouwde meneer met zijn papa zijn nieuwe bed. 's Avonds bracht ik hem naar bed. Net als altijd. Ik wenste hem bij de deur nog eenmaal welterusten en trok aan het touwtje van het muziekdoosje. Net als altijd. Ik keek om en gaf hem een handkus. Net als altijd. En toen voelde ik het ineens even in mijn buik. Ik was trots op dat mannetje wat daar zo keurig lag. Met in elke arm een knuffel tegen zich aan geklemd. In zijn grote bed. Wat was hij ineens groot! Maar ook is het nog steeds mijn kleine gup... En hij is vrij lang maar ook nog zo klein... Slik...
Het ging echter supergoed! We hebben drie goede ochtenden gehad en daarna kwam meneer HEEL erg vroeg. (Lees: met de 5 nog in de tijd vind ik echt te vroeg...). We kochten een BabyZoo slaaptrainer. Zo'n aapje die zijn ogen dicht heeft en weer open doet als je uit bed mag. Toen dat ding op zijn kamer stond sliep hij spontaan langer. Dat had daar niets mee te maken maar het was wel zo. Morgen mag ik er echter mee terug naar de winkel want van de drie ochtenden heeft het aapje het één ochtend goed gedaan. Ons mannetje snapt het prima want toen papa hem kwam halen wees hij naar het aapje die de oogjes nog dicht had. Skeet. Hopelijk krijgen we nu een goede en kan hij echt gaan oefenen.
Vanmorgen waren we op het kinderdagverblijf. Evaluatiegesprek en meteen eindgesprek van de baby/dreumesgroep. Want jaja ons mannetje gaat bijna over naar de peutergroep. Hij wordt echt groot. Op de groep is hij niet heel erg anders dan thuis. Drinken doet hij daar erg slecht maar dat is altijd al zo geweest. Ach, dat haalt hij thuis wel weer in. Het is een mannetje met een duidelijke eigen mening. Hij wil graag dingen op zijn manier en kan ook eventjes boos zijn als ze op de groep net een liedje gaan zingen die hij niet bedoelde.... Als meneer iets écht niet wil kun je het net zo goed opgeven want dan ga je het ook echt niet voor elkaar krijgen.
Meneer is erg sociaal (herkenbaar; je kunt nog steeds niet met hem door het dorp lopen zonder dat hij tegen IEDEREEN "haaa-aai" moet zeggen) en doet leuk mee met de groep. Speelt graag met andere kindjes maar kan ook goed alleen spelen. De taal is volop in ontwikkeling en hij begrijpt al ontzettend veel (klopt! Hij kan prima opdrachtjes uitvoeren ook). De motoriek is prima; zowel de fijne (nooit een probleem geweest) als de grove (klopt gelukkig nu ook!).
Meneer gebruikt erg vaak "MIJN!". Zowel om duidelijk te maken dat iemand anders iets niet mag pakken als een soort stopwoordje. Hij roept het namelijk ook als hij lekker alleen zit te spelen en er niemand in de buurt is... Meneer heeft een eigen mening en laat deze horen. Hij heeft vaak het hoogste woord. Hij kan goed voor zichzelf opkomen, laat weten als een ander kindje iets af pakt van hem of als hij hulp nodig heeft. Hij kan echter ook van anderen afpakken. Hij laat zich dan wel corrigeren; hij geeft het terug, maar is dit na 2 minuten weer vergeten.
Ons mannetje heeft een periode gehad dat hij alles vies vond (verf/ zand/ enz). Maar dit is helemaal over. Hij vindt het nu allemaal super leuk! Dat hij het zo vies vond was op het kdv meer dan thuis. Maar goed; ook thuis is het helemaal over.
Het liefste is hij buiten. Klopt. Thuis ook. Hij kan zo heerlijk in de weer zijn in de tuin; met zijn huisje, met de poes, op de zandbak klimmen en er af springen ("pring"!), bloemetjes plukken en aan de kippen ("tippies") voeren, gras plukken, op een bordje leggen en de tafel dekken, aardbeien ("bei") plukken en natuurlijk opeten, andere besjes plukken en opeten of aan de kippen voeren, in het kippenhok zoeken ("ei!"), kliederen en spetteren met een bakje water en zand er door... enz. Heerlijk!!
Allemaal best herkenbaar voor ons thuis. Heel af en toe heeft meneer dingetjes die hij perse af moet maken. Bijvoorbeeld; als we hem ophalen bij oma en hij bedacht heeft dat eerst alle deuren dicht moeten. Of; als hij naar bed moet en ik zeg dat hij zijn melk (speelgoed) op moet ruimen en hij bedacht heeft dat er dan ook eerst dopjes op moeten voordat hij klaar is. Ook kan hij soms gigantisch driftig worden. Het lijkt dan alsof hij in zijn hoofd iets bedacht heeft, maar het nog niet lukt. Zielig is dat want je wilt hem helpen maar je hebt echt geen idee hoe...
Maar: zoals ik al schreef, over het algemeen is het nu weer het lekkere jongetje wat hij meestal is. En we houden nog steeds gigantisch veel van hem. Hij doet het goed. Ons mannetje. Onze bink. Onze bijna-peuter.
Aan de ene kant prachtig om te zien. Aan de andere kant soms bloedirritant haha. Maar ach dat hoort er bij toch? Ons mannetje is sinds een dag of twee weer zijn vrolijke, gezellige zelf na een periode waarin hij mij behoorlijk leeg gezogen heeft. Noem het een sprong, noem het een fase, noem het hoe je het wilt noemen maar het was er. En ik vond het heftig. Ik heb teruggekeken; het was bijna twee weken. En ik was kapot. Echt kapot. Maar zoals ik al zei; meneer is nu klaar en gigantisch vrolijk. Vol met grapjes, meestal weer wakker tussen 06:30 en 07:00u wat echt prima is en gewoon een HEERLIJK mannetje!
Meneer slaapt nu meer dan een week in een peuterbed. Verschrikkelijk vond ik dat. Echt; van mij had hij nog wel een jaar in het ledikant mogen blijven. Alleen heeft meneer een verhoogd bed en deze zit vast met twee 'slotjes' die hij ineens open kon krijgen en toen was ik er heel snel klaar mee. Want; ondanks dat ik het nog zo'n klein mannetje vond (vind), gaat veiligheid boven alles. En dus bouwde meneer met zijn papa zijn nieuwe bed. 's Avonds bracht ik hem naar bed. Net als altijd. Ik wenste hem bij de deur nog eenmaal welterusten en trok aan het touwtje van het muziekdoosje. Net als altijd. Ik keek om en gaf hem een handkus. Net als altijd. En toen voelde ik het ineens even in mijn buik. Ik was trots op dat mannetje wat daar zo keurig lag. Met in elke arm een knuffel tegen zich aan geklemd. In zijn grote bed. Wat was hij ineens groot! Maar ook is het nog steeds mijn kleine gup... En hij is vrij lang maar ook nog zo klein... Slik...
Het ging echter supergoed! We hebben drie goede ochtenden gehad en daarna kwam meneer HEEL erg vroeg. (Lees: met de 5 nog in de tijd vind ik echt te vroeg...). We kochten een BabyZoo slaaptrainer. Zo'n aapje die zijn ogen dicht heeft en weer open doet als je uit bed mag. Toen dat ding op zijn kamer stond sliep hij spontaan langer. Dat had daar niets mee te maken maar het was wel zo. Morgen mag ik er echter mee terug naar de winkel want van de drie ochtenden heeft het aapje het één ochtend goed gedaan. Ons mannetje snapt het prima want toen papa hem kwam halen wees hij naar het aapje die de oogjes nog dicht had. Skeet. Hopelijk krijgen we nu een goede en kan hij echt gaan oefenen.
Vanmorgen waren we op het kinderdagverblijf. Evaluatiegesprek en meteen eindgesprek van de baby/dreumesgroep. Want jaja ons mannetje gaat bijna over naar de peutergroep. Hij wordt echt groot. Op de groep is hij niet heel erg anders dan thuis. Drinken doet hij daar erg slecht maar dat is altijd al zo geweest. Ach, dat haalt hij thuis wel weer in. Het is een mannetje met een duidelijke eigen mening. Hij wil graag dingen op zijn manier en kan ook eventjes boos zijn als ze op de groep net een liedje gaan zingen die hij niet bedoelde.... Als meneer iets écht niet wil kun je het net zo goed opgeven want dan ga je het ook echt niet voor elkaar krijgen.
Meneer is erg sociaal (herkenbaar; je kunt nog steeds niet met hem door het dorp lopen zonder dat hij tegen IEDEREEN "haaa-aai" moet zeggen) en doet leuk mee met de groep. Speelt graag met andere kindjes maar kan ook goed alleen spelen. De taal is volop in ontwikkeling en hij begrijpt al ontzettend veel (klopt! Hij kan prima opdrachtjes uitvoeren ook). De motoriek is prima; zowel de fijne (nooit een probleem geweest) als de grove (klopt gelukkig nu ook!).
Meneer gebruikt erg vaak "MIJN!". Zowel om duidelijk te maken dat iemand anders iets niet mag pakken als een soort stopwoordje. Hij roept het namelijk ook als hij lekker alleen zit te spelen en er niemand in de buurt is... Meneer heeft een eigen mening en laat deze horen. Hij heeft vaak het hoogste woord. Hij kan goed voor zichzelf opkomen, laat weten als een ander kindje iets af pakt van hem of als hij hulp nodig heeft. Hij kan echter ook van anderen afpakken. Hij laat zich dan wel corrigeren; hij geeft het terug, maar is dit na 2 minuten weer vergeten.
Ons mannetje heeft een periode gehad dat hij alles vies vond (verf/ zand/ enz). Maar dit is helemaal over. Hij vindt het nu allemaal super leuk! Dat hij het zo vies vond was op het kdv meer dan thuis. Maar goed; ook thuis is het helemaal over.
Het liefste is hij buiten. Klopt. Thuis ook. Hij kan zo heerlijk in de weer zijn in de tuin; met zijn huisje, met de poes, op de zandbak klimmen en er af springen ("pring"!), bloemetjes plukken en aan de kippen ("tippies") voeren, gras plukken, op een bordje leggen en de tafel dekken, aardbeien ("bei") plukken en natuurlijk opeten, andere besjes plukken en opeten of aan de kippen voeren, in het kippenhok zoeken ("ei!"), kliederen en spetteren met een bakje water en zand er door... enz. Heerlijk!!
Allemaal best herkenbaar voor ons thuis. Heel af en toe heeft meneer dingetjes die hij perse af moet maken. Bijvoorbeeld; als we hem ophalen bij oma en hij bedacht heeft dat eerst alle deuren dicht moeten. Of; als hij naar bed moet en ik zeg dat hij zijn melk (speelgoed) op moet ruimen en hij bedacht heeft dat er dan ook eerst dopjes op moeten voordat hij klaar is. Ook kan hij soms gigantisch driftig worden. Het lijkt dan alsof hij in zijn hoofd iets bedacht heeft, maar het nog niet lukt. Zielig is dat want je wilt hem helpen maar je hebt echt geen idee hoe...
Maar: zoals ik al schreef, over het algemeen is het nu weer het lekkere jongetje wat hij meestal is. En we houden nog steeds gigantisch veel van hem. Hij doet het goed. Ons mannetje. Onze bink. Onze bijna-peuter.
Abonneren op:
Posts (Atom)