zaterdag 21 februari 2015

Volop aan het ontdekken...

Ons mannetje gaat supergoed. Hij is echt strontverkouden geweest en was daarbij helemaal schor. En waar wij dan altijd zagen dat hij extra last had van zijn prutoogjes zagen we nu... ...helemaal niets (ja een constant lekkende (groene) neus)! Ja als je in de wind ging lopen/ fietsen kwam er een helder traantje uit maar die had ik ook. Gewoon niets! Heldere, schone oogjes... Wauw!

Zijn verkoudheid is nog niet helemaal over maar goed; hij is inmiddels niet meer zo schor en niets duurt voor altijd zullen we maar zeggen :-)

Verder is meneer officieel over naar één slaapje op een dag. Ook op het kinderdagverblijf. Hier maakt hij dan wel weer een zooitje van (lees: van de week verschilden die slaapjes tussen 45 minuten en 3 uur) maar ach, je kunt niet alles hebben... 's Nachts maakte hij er ook een aantal keer een potje van en ik heb liever dat hij dat overdag doet haha

Hij paste deze week papa's schoenen:
Maar die waren toch écht nog te groot om daar verder iets mee te kunnen doen...

Wat hij het allerliefste doet is klimmen. Naast zijn tafeltje staat een doos met boeken. Leuk om open te maken en boekjes uit te lezen maar misschien nog wel leuker is om hem dicht te doen en er elke keer bovenop te gaan staan. En er weer af. En er weer op. En er af. En er op. En er af.
Datzelfde trouwens ook met een kartonnen doos; die leg je op zijn op en dan ga je er bovenop zitten. Ja dat je er dan doorheen zakt kan gebeuren maar een doos is om op te zitten.
Net als de krabpaal. Vet irritant dat we beneden maar zo'n kleintje hebben staan en dat er dan een plankje op zit wat dan in je nek zit want dat zit eigenlijk net niet lekker. Maar elke keer als ons mannetje langs die krabpaal komt moet hij er toch even op gaan zitten. Omdat het kan.
De bakken met speelgoed kunnen ook heel goed leeg. En dan omgedraaid. En dan kun je er weer op zitten. Of staan. En er af. En er op. En er af. En er op.
Misschien toch maar eens met hem naar Ballorig? ;-)

Meneer rent nog steeds overal langs en gisteren deed hij dit langs de keukenkastjes met alleen twee vingertjes tegen de kastjes aan. Waarschijnlijk kan hij dus best los lopen alleen durft meneer nog niet.
Vandaag ging meneer voor het eerst naast de bank staan, je zag hem even nadenken, liet bewust de bank los, bleef een volle drie seconden los staan zonder te wiebelen en pakte de bank toen weer beet. Later deed hij dit bij een tafeltje nog een keer maar deze keer wat korter. Zou hij het nu gaan doen?
Twee of drie losse stappen als grotere oversteek durft hij steeds vaker.

Een ander dingetje wat meneer ineens ontdekt heeft is aan één hand lopen. Als we dit eerder wilden dan liep hij scheef mee omdat hij elke keer met zijn andere hand jouw andere hand wilde pakken onder een luid protest (nogmaals; hij KON het dus al wel...) of liet zich gewoon op zijn knieën/ kont vallen maar vandaag had hij ineens door dat het eigenlijk best goed ging en ook nog leuk was! Meteen moest hij zes keer de kamer op en neer aan mama's hand (wij hebben een vrij lange kamer) natuurlijk. Ik heb hem uiteraard maar geprezen voor zijn stoere actie en heb tussen de middag een pannenkoek voor hem gebakken ;-)

Stiekem had hij ook ineens mijn telefoon te pakken want ik vond 5x deze foto in mijn galerij:
Wat denken jullie? Interessante invalshoek? Wordt een top-fotograaf of niet dan? Ons mannetje is volop aan het ontdekken!

Edit: (even een kleine aanvulling) vanmiddag klom meneer ook ineens bovenop de salontafel (zonder opstapje oid!)!

vrijdag 13 februari 2015

Dag speen...

Ken je dat; van te voren (lees: voor je kindje er is) roep je over heel veel dingen dat je dat nooit zal gaan doen/ dat je dat echt niet wilt en tóch... toch zijn er een aantal van die dingen die er ineens zijn. Nu hoop ik dat ik niemand voor het hoofd ga stoten want dat is absoluut niet mijn bedoeling maar het is puur mijn mening, mijn verhaal en iedereen moet vooral doen waar hij/ zij zich goed bij voelt. Dit gezegd hebbende:

Ik kan echt NIET tegen kinderen die als ze bijvoorbeeld 3 jaar oud zijn nog voortdurend met een speen in hun mond lopen. Dat je ze buiten ziet spelen, met speen. Dat ze iets tegen je willen zeggen, met speen. Dat ze echt nooit en nergens zonder speen kunnen. Verschrikkelijk. Eigenlijk wilde ik dus ook geen spenenkind. Gewoon niet. Helaas mislukte dit al binnen twee weken want ik had een kind met een ENORME zuigbehoefte die het niet lukte om bij mij te drinken waardoor hij deze zuigbehoefte minder kwijt kon. Hoe dan ook; wij gingen een speentje halen. In eerste instantie zo'n klein, rond baby-speentje. Nou ons mannetje kon niet meer zonder. We kregen zelfs van het kinderdagverblijf terug; "jeetje jullie kind kan echt geen seconde zonder die speen he?". Shit. Mislukt. Ik heb dus een spenenkind.
Maar; zo ontzettend vast als hij er in het begin aan hield (hij zat toen standaard vast aan zijn shirt en hij kon inderdaad niet zonder tenzij hij aan het drinken was), hadden we hem al snel over naar; een speen is oké maar alleen in bed. Hier had ik wel vrede mee. Een speen in bed vond ik oké (ach ja je verlegt je grenzen he haha). Onze man had hem nodig voor het inslapen; ging ook echt niet slapen zonder speen maar de verdere dag was hij helemaal van de speen af. Fijn! Met zes maand stapten we over van de ronde babyspeen naar een Dental variant omdat die beter zou zijn voor de tandjes...

Twee weken geleden ging ik op zoek naar andere spenen. Waarom? Nou heel simpel; onze man had Bibi Dental speen en deze was aan vervanging toe EN nog van de oude serie en daar was een terugroepactie voor geweest waardoor de Bibi Dental (tijdelijk) uit de winkels zijn. Oké geeft niets; hij is al eerder overgestapt dus kopen we een Difrax Dental. Dental is Dental toch? Nee dus. Onze man wilde hem niet. Absoluut niet. Maar zonder speen slapen wilde ook niet. Dus gaven we toch nog de oude. Hmm...
Mama ging fanatiek Google-en en vond nog Bibi Dental spenen online van de oude serie (en dus veilig). Mooi. Inslaan dus maar. Onze man (inmiddels bijna 18 maanden) kreeg een 12-36 maanden speen van Bibi. Goed toch? Wederom mis. Nee hoor ook deze hoefde meneer niet. Ik denk dat hij tot dan toe nog een 6-12 maanden speen had. Maar ja, hij had de leeftijd voor die andere... Hoe dan ook; na een paar dagen twijfelen besloten we vanaf een vrijdag (weekend voor de boeg) heel duidelijk te zijn. Vriendje had de keuze tussen de nieuwe speen (12-36 maanden) of geen speen. Hij sloeg boos de speen aan de kant en begon met huilen. Wij hielden stug vol (oooooh wat vond ik dat lastig!) maar ook ons vriendje hield stug vol. Hij wilde die speen absoluut niet. Toen haalden we alle spenen uit het zicht (ook de nieuwe) en gaven hem in plaats van een speen aan een tut en een knuffel, nu twee knuffels in bed. We hadden het niet meer over de speen en stopten hem zo in bed. Oké we hebben een paar nachten minder geslapen en meneer heeft heel veel gehuild maar inmiddels mag ik heel stoer zeggen dat hij van de speen af is. Helemaal!

Ons mannetje is eigenwijs maar zijn eigenwijsheid heeft er nu voor gezorgd dat hier in huis alle spenen weg kunnen. Mooi. Van mij mocht hij op deze leeftijd best nog wel een speentje in bed maar hé als meneer niet wil dan moet het van mij natuurlijk niet. Scheelt ons over een tijdje weer...
Dus van een kind wat absoluut niet zonder kon naar helemaal geen speen meer op de leeftijd van 17,5 maand. Goed bezig mannetje!

Afgelopen woensdag in het ziekenhuis heeft hij nog even zijn oude speentje gehad toen hij zo boos uit de narcose kwam en niet te troosten was. Ja we hebben dus gesmokkeld. Toen wij van de zuster te horen kregen dat we naar huis mochten verdween de speen en dit pikte meneer zonder problemen. Vanavond hebben we zijn oude spenen dus in de container gemikt. Hij kan niet meer terug. En wij ook niet.
En de nieuwe? De ongeopende staan op marktplaats. Ik heb er drie uitgepakt en uitgekookt. Ik weet nog niet wat ik daar mee moet. Die krengen zijn best prijzig.. Ook maar weg denk ik. Meneer wil ze toch niet.

Ons eigenwijze mannetje. Onze bikkel. Onze grote (spenenvrije) boef!

woensdag 11 februari 2015

AMC opname

In navolging van de oogjessoap bij onze kleine vriend (zie eerdere blogs) gingen we vandaag naar Amsterdam voor de ingreep. Nou moet je weten dat bij verstopte traanbuisjes een heel stappenplan is (voor de mensen die het interessant vinden: https://www.oogziekenhuis.nl/overzicht-aandoeningen-en-behandelingen/traanklachten-bij-kinderen-behandelingen.html). Inmiddels waren we in het begin al een paar keer weggestuurd met stap 1 maar te doen en hebben we stap 2 al geprobeerd in Emmeloord waar ze ons zeiden dat alles zó verstopt zat bij onze smurf dat ze er niet door kwam. En dus werden we doorgestuurd naar Amsterdam. Vandaag was het dus zo ver.
 
We moesten ons om 08:15u melden waarbij vriendje nuchter moest zijn. Als ontbijt vanmorgen vroeg mocht hij nog een sapje maar verder niets. Op beide handjes moesten we een flinke kwak zalf doen met daarop een doorzichtige grote pleister (lees: groter dan zijn knuistjes) die er dan zoveel uur op moest blijven zitten zodat zijn handjes verdoofd zouden zijn en er een infuus gezet kon worden.
Oké uitdaging nummer 1. Onze smurf is namelijk bijna anderhalf en als mama voor de grap een plakbandje of stikkertje op zijn handje plakt is die er binnen een halve seconde weer vanaf getrokken. Buiten dat mag je zijn hand/ arm niet vastpakken want dat is niet cool. Als je anderhalf bent wil je namelijk zelf de controle. De volledige controle. En dus mag je niet zijn hand/arm pakken. Duh. Teamwork dus: vriendje met de fles op de commode en manlief en ik samen de zalf en de pleisters er op. Dan meteen handschoentjes aan en hop direct door naar de auto. Had ik al verteld dat het vroeg was? Oké op naar Amsterdam dus.
 
Zonder file's ruim op tijd aangekomen in het ziekenhuis. Even plassen en door naar het dagcentrum. Inmiddels weten we de weg daar. Daar aan gekomen moesten we natuurlijk wachten. De eerste twee kindjes van zo'n dag roepen ze tegelijk op. Onze smurf was kindje twee maar als kindje één te laat zou zijn mochten wij als eerste. Jammer genoeg was kindje één ook al in de wachtkamer aanwezig en dus moesten we extra wachten. Smurf hield zich verbazingwekkend goed op alleen een sapje als ontbijt en vermaakte zich prima met mensen kijken en spelen. Op het moment dat hij het wat zat begon te worden werden we geroepen. Toptiming! Door een gang werden we gewezen op de zaal en de speelkamer er naast. Ook was er een kamertje waar papa's en mama's konden eten en drinken zodat dit niet op zaal hoefde bij de kindjes die nog nuchter moesten blijven. Slim! Onze smurf had het op zaal al snel gezien en dus vertrokken we richting speelzaal die klein maar echt wel heel leuk was. Genoeg afleiding!
 
Om 09:30u (jaja halve dag zat er al op voor ons gevoel) mochten we ons gaan omkleden. Dit hield in; vriendje uitkleden tot op zijn luier en een operatiejasje aan in maatje mini en mama een OK-overal aan over de kleren en zo'n charmante groene muts op. En dan weer wachten. En wachten. En wachten. Man wat duurt dat lang zeg. Iets voor 10u mochten we naar de OK. We is dus smurf en ik want papa moest buiten de OK blijven en ging dus maar ergens koffie scoren. Ik had smurf op schoot en de OK kwam zich voorstellen. Heel lief gingen ze allemaal zingen voor onze kleine man (klap eens in je handjes) om hem af te leiden maar meneer kon alleen maar huilen. Zingen was niet goed, grapjes maken was niet goed, schommelen met mama was niet goed, niets was goed. Hij kon alleen maar huilen. Een zuster plakte zelfs nog een pleister op Karel (de kip; zie hieronder) toen onze smurf ook een plakker op zijn infuus kreeg maar dat zag hij denk ik niet eens... Karel deed ook nog mee met "klap eens in je handjes" maar ook dat was niet leuk.
 Nadat de narcose er in zat gaf ik smurf over naar de zuster, gaf hem nog een dikke zoen, wenste iedereen succes en voegde mij bij manlief op de "koffiekamer" voor een bakkie thee. Wederom was het wachten begonnen. (Ondertussen zaten daar een andere papa en mama met een meisje van 2,5 jaar waarbij mama zei; "mama moet echt even eten. Jij mag niets. Ik beloof dat jij straks wat mag". Dat je denkt; pfff laat dat kind dan met papa even in de speelkamer wachten?!) Rond kwart voor elf werd ik naar de uitslaapkamer gehaald waar smurf in zijn bedje lag te snurken. In zijn handje en in een voetje inmiddels een infuusnaald en uit zijn neus drupte bloed. Ook bij zijn oogjes zat wat bloed. Ik pakte zijn handje beet en wachtte tot hij wakker werd. Ondertussen drupte er ook iets bloed op Kaas (de knuffel hieronder).

Dit duurde (in tegenstelling tot de vorige keer) niet heel lang. Toen meneer wakker werd was hij boos. Echt heel boos. Zo boos dat ook op dat moment niets meer hielp en de zusters de zaal gingen bellen om te vragen of onze smurf "alsjeblieft" opgehaald mocht worden haha
Oké dat mocht en wisselend bij papa en mama werd hij langzaam rustig. Weliswaar toch nog even weer met zijn speen (hij is al vier dagen helemaal van zijn speen af!) maar hé het ziekenhuis is ook wel heel eng/ spannend/ naar/ enzovoorts. Daarna VRAT meneer zijn twee boterhammen (zonder korstjes deze keer) op (naast ons hoorden we; "ja ze eet wel wat maar het gaat niet van harte" terwijl onze man echt zijn brood naar binnen schrokte zoveel honger had hij). Inmiddels was het natuurlijk vrij laat en was meneer moe. Mocht je zelf ooit in het ziekenhuis op zaal hebben gelegen weet je dat het al bijna een onmogelijke opgave is om te gaan slapen; zeker op een zaal met kindertjes. Dit ging hem dus niet worden en onze man gaat dan huilen. Boos huilen. Want hij wil slapen en dat lukt niet.

Gelukkig was er nog een eenpersoonskamertje ergens (volgestopt met apparatuur maar wat kon ons dat schelen) en daar werd zijn bedje heen gereden. Papa bleef bij hem en ik ging lunch halen. Later wisselden we om.

De arts kwam lang om te vertellen dat de ingreep goed gegaan was. Er zijn in beide oogjes een buisje geplaatst; links ging wat lastiger en daar zit nu een dubbele in. Over een paar maand moeten we terug komen en dan worden deze (wederom onder narcose) er uit gehaald. Voor nu mochten we rond half 2 's middags naar huis met neusspray en oogdruppels. Meneer heeft daar nog even geslapen en werd weer boos wakker. Eenmaal in de auto was hij enorm aan het grijnzen. Blij dat hij weer mee naar huis mocht denk ik. Wij ook! Thuis ook weer even lekker naar bed terwijl mama ijsjes gekocht heeft (want ja ook keelpijn hoort er bij na een operatie onder narcose vanwege de beademing). Vanavond een zetpil, de eerste keer neusspray en de eerste keer oogdruppels. Straks gaan we pasta eten. Zijn lievelingseten. Omdat het kan.

Wat heeft smurf het goed gedaan zeg! Oké wel gehuild maar dat vond ik logisch. Ondanks alles zijn we weer gigantisch trots op ons mannetje! En de komende dagen knuffelen we hem gewoon extra veel. :-) Onze kanjer.

woensdag 4 februari 2015

Iedere gek...

Ik schreef het al vaker; ons mannetje is het grootste deel van de tijd ontzettend blij en vrolijk en vol grapjes. Het is een showmaster die graag gezien wil worden. Daarnaast kan meneer stronteigenwijs zijn. Zoals een vriend dan zou zeggen; "van wie heeft hij dat..?". Ik ben bang van allebei... Zowel manlief als ik zijn beiden stronteigenwijs. Dan hoop je nog op de 'min en min is plus' formule maar in deze lijkt het 1+1=2 meer van kracht soms haha

Inmiddels is onze man 15 maanden oud. Volgende maand is hij dus al weer 1,5 jaar.

Meneer drinkt alleen uit een fles.
Een (tuit- / rietjes)beker wil hij absoluut niet. Ja; of hij drinkt twee slokken en meer niet. Volgens de CB richtlijnen moet een kind met 6mnd tegenwoordig al uit een gewone beker moeten drinken geloof ik maar dat vind ik overdreven. Soms wil hij een slokje uit mama's glas en dan oefenen we met water. Prima. Dat vindt hij ook leuk. Maar ik denk dan; met 1,5 zou je toch je sap in ieder geval gewoon uit een tuitbeker moeten kunnen drinken... Hij snapt heel goed hoe dit werkt; hij KAN het dus ook wel... Hij wil het gewoon niet.

Meneer drinkt alleen warm drinken.
Zijn melk maar ook zijn sap moeten worden opgewarmd. En niet te lauw want dan wil hij het ook niet. Nee: als ik zeg warm bedoel ik ook warm. Niet heet, niet lauw, niet koud: warm. Dus.

Meneer wil geen andere speen.
Dit is best gek; als kleine gup had meneer een gigantische zuigbehoefte en had hij vrijwel constant een speen in. Dit was nog een ronde babyspeen. Met 6 maand zijn we over gestapt op een dentalspeen van Bibi. Hij heeft al tijden alleen nog maar een speen bij het inslapen wat ik op zich prima vind. Hooguit wil hij er ook mee 'hangen' als hij ziek is, maar ook dat vind ik meer dan prima. Alleen; momenteel zijn de Bibi-spenen tijdelijk uit de verkoop omdat er een verkeerde lading is geweest. Wij hebben 3 spenen in omloop; 1 bij oma, 1 in de tas voor de opvang en 1 in bed. Je raadt het al; alle drie van de verkeerde serie. Dus ik denk; ik koop een difrax dental. Ach wat is het verschil zou je denken? Nou blijkbaar is die er want meneer pikt hem niet. En dan is het huilen, huilen, huilen, huilen. Nu heb ik op internet na 1,5 avond zoeken een site gevonden die Bibi-dental spenen had van de oude serie. Perfect! Inmiddels zijn die binnen maar meneer pikt ook deze niet. En ik denk te weten waarom niet; ik heb namelijk spenen gekocht voor vanaf 12 maanden en wellicht had hij nog de 6-12 maanden. Deze zijn dus ietsje groter. En dus pikt hij ze niet. Shit. Vanmiddag dacht ik; even doorbijten en gewoon niet anders geven maar na 20 minuten huilen, huilen, huilen in zijn bed terwijl hij wel echt moe was heb ik toch de oude speen nog weer gegeven. Te snel..?

Meneer doet moeilijk met slapen.
Dit speelt al veel langer. Vaak wilde hij thuis 's morgens heel vroeg naar bed (lees: rond 9u) en dan was het 's middags ook nog echt nodig maar lukte het hem op de één of andere manier niet om in slaap te komen terwijl alles er op wees dat hij ontzettend moe was. Ik moest hem daar echt bij helpen. Hij had dit overigens nooit bij het KDV of bij oma.
Op een gegeven moment ging dit ongeveer over en toen kwamen we er een aantal weken geleden achter dat als meneer nog twee keer volledig slaapt (dus 's morgens een slaapje en 's middags een slaapje en beiden tot hij zelf wakker wordt), hij 's avonds en 's nachts meerdere malen komt en om 05u klaarwakker is. Oké dat lijkt me ook niet de bedoeling. Voor ons niet; maar ook voor hem niet want de ochtenden was hij dan heeeeeel chagrijnig. In principe ben ik altijd geweest van het; ben je moe dan mag je naar bed. Smurf gaf altijd keurig zelf aan wat hij nodig had en dit werkte altijd prima. Nu dus niet meer.
Na een consultatie met het consultatiebureau (leuk he?) kregen we het advies hem dan 's morgens maar alleen een powernap te laten doen en deze af te bouwen. Zij zei; blijkbaar is hij toe aan één slaapje maar lukt het hem zelf nog niet zijn uren anders in te delen. Hoezo niet? Alle kindjes gaan toch vanzelf op een gegeven moment anders slapen? En begrijp me goed; van mij mag hij op zich nog best twee keer slapen alleen niet als dat betekent dat hij 's avonds/ 's nachts spookt en 's morgens om 05u wakker is. Hoe dan ook; de tip was om hem om 09:30u naar bed te brengen en hem dan bewust wakker te maken na een powernap. 's Middags dan tussen 12 & 13u naar bed tot hij zelf wakker wordt. Daarbij zei ze; wellicht zal hij in het begin wat chagrijnig er van zijn omdat hij daar aan moet wennen maar je zult zien dat als je dit consequent doet en vooral ook volhoudt, uiteindelijk alle drie er profijt van hebben. Ik moet zeggen; we doen het nu bijna een week en eigenlijk is hij tegenwoordig wel weer rond half 7 wakker in plaats van 05u. Dat scheelt zeg!
Nou ja; behalve nu even... Want nu zijn er tandjes/ kiezen onderweg en dan is meneer er om 06u maar hé das nog een uur later dan 05u!!! Plus dat er dan een goede reden is...

Soms denk ik wel eens:
Alle kindjes gaan toch van de fles af?
Alle kindjes gaan toch van het opwarmen van drinken af?
Alle kindjes stappen toch van speen over (dit deed hij met 6mnd ook nog; waarom nu dan zo moeilijk?)?
Alle kindjes gaan toch vanzelf op een bepaald moment over van 2 naar 1 slaapje overdag?

Het gaan kruipen hebben we toentertijd ook al hulp bij gehad van de kinderfysiotherapie omdat meneer vast zat en het hem zelf niet lukte.

Doet hij nou moeilijk? Of hebben veel meer kindjes dit soort fratsen en praten mama's hier niet over? Is meneer gewoon eigenwijs? Heeft hij ZO zijn vertrouwde dingen nodig? Hij zal dit waarschijnlijk niet zonder reden doen... Waarom dan?

Of; zijn het dingen die vallen onder wat mijn moeder altijd zegt; "iedere gek heeft zijn gebrek" en maak ik mij te druk? Lastig soms hoor.