zaterdag 28 september 2013

Net niet...

Net niet helemaal ons mannetje...

Vanmiddag dronk ons mannetje maar een halve fles leeg (kennen we niet van hem).
Vanavond gaf hij ontzettend veel terug (kennen we ook niet van hem).

Zijn billetjes zijn rood. En niet alleen rood; zelfs een klein beetje stuk. Echt heel zielig. Sudocreme, billetjeszalf van Zwitsal en Vaseline hielpen niet. Het leek zelfs een beetje erger te worden. Het bovenste laagje van de luier bleef ook zo lekker aan hem plakken. Niet fijn! Ons mannetje leek ook pijn te hebben bij ontlasting. Echt wel zielig. (en dan nog niet huilen he maar alleen kermen)
Oma kwam met de tip van eiwit smeren dus vanavond zijn we daar mee begonnen. Hopelijk brengt dat wat verlichting. We zijn benieuwd.

Verder is ons mannetje verkouden. Hij "snurkt" en je hoort gewoon aan zijn ademhaling dat hij vast zit. En ja dat gaat vast nog honderdduizend keer gebeuren dat hij verkouden is maar ik vind het best zielig bij zo'n guppie. Dus wij in de weer met een peertje waarmee je snotjes uit een neus kan zuigen (werkte niet dus uiteindelijk het snotje gevangen met een wattenstaafje) en een babyneusspray (zout en water). Vannacht zetten we een ui op zijn kamertje en ja om beter te kunnen ademen ligt zijn matras al iets schuin.

Ik weet het; hij wordt vanzelf weer beter maar vanavond is ons mannetje net niet het mannetje wat we kennen.
Ik ben benieuwd wat hij vannacht gaat doen...

woensdag 25 september 2013

Twee weken en twee dagen oud

Thijs is vandaag twee weken en twee dagen oud. Aan de ene kant voelt het als "al" 2 weken en aan de andere kant is het net alsof Thijs al jaaaaaren bij ons is. Volgens een vriendinnetje is dat "het moedergevoel". Ah :-) Hoe dan ook; Thijs hoort bij ons.

Oké soms is het 's nachts niet zo grappig dat hij nog niet kan vertellen wat er is en dat het dan erg zoeken is nadat je luier en eten al afgevinkt hebt maar dat hoort er natuurlijk ook bij. 's Nachts kun je dat alleen minder goed hebben als overdag haha.

Ons vriendje doet het verder hartstikke goed.

Met papa gaat het ook goed. Al ziet hij nog wel iets op tegen komende week als hij weer aan het werk moet en ons vriendje gaat 's nachts spoken. We zullen zien hoe dat gaat lopen... Verder is hij ontzettend gek met ons mannetje en draait hij nergens zijn hand voor om (luiers/ fles/ aankleden/ uitkleden/ badje/ douche, enzovoorts). Heerlijk om hem te horen kletsen tegen ons kleine mannetje tijdens zijn 'vader-zoon-moment'.
Van de week lag Thijs even bij papa in het grote bed en echt waar ik had het moeten filmen. Beide 'mannen' lagen precies in dezelfde houding en toen papa een geluidje maakte, kwam Thijs vlak daarna met een soortgelijk geluidje. Vader en zoon... :-)

Met mij gaat het ook goed; ik ben flink aan het afbouwen wat betreft paracetamol en ga elke dag een stukje wandelen met Thijs. En; als papa tijd heeft gaat hij natuurlijk ook mee. De rondjes zijn nog niet verschrikkelijk lang maar al met al ben ik al best een kwartier/ twintig minuten weg.
Bekkenklachten zijn een stuk minder als tijdens de zwangerschap maar ja ik ben natuurlijk het kindje tussen mijn benen kwijt :-) 's Morgens bij het wakker worden heb ik het meeste last en na het wandelen voel ik mijn rug en bekken ook nog wel.
Mijn rug doet het oké. Ik merk dat als ik een dag veel met Thijs in de weer ben omdat manlief andere dingen doet, mijn lijf dat nog niet helemaal fantastisch vindt. Ach ook dat zal elke keer wel weer wat beter gaan.

Ondanks dat ik nog steeds wel last heb van dingetjes is het zó enorm fijn om aan het opbouwen te zijn!

Oh en wat ik echt even genoemd wil hebben: we hebben ontzettend veel lieve, leuke kaartjes gekregen. Te veel om iedereen persoonlijk te bedanken. Dus bij deze; BEDANKT! We genieten nog steeds elke dag van de postbode op deze manier :-)

vrijdag 20 september 2013

Weer een nieuwe stap

Vandaag besloten; maandag worden mijn rolstoel en mijn hoog/laag-bed (die we voor beneden hadden laten komen) opgehaald. Dat betekent dat het goed gaat met mij haha. Ik ben van 8 paracetamol en 2x dyclonfinac (hoe schrijf je dat?) in het ziekenhuis terug naar 6 paracetamol per dag. 's Morgens bij het opstaan 2, met de lunch 1, met avondeten 1 en voor het slapen gaan 2. Ofwel; we zijn hard aan het afbouwen en dat gaat prima!

Manlief was vandaag klussen met de buurman. Geniaal want zo kon ik testen hoe het was om Thijs de hele dag alleen te hebben en; als er wat was, dan was manlief om de hoek dus superfijn! Dit was echter niet nodig want ik heb alles gered. Ik ben ook begonnen met het koken 's avonds maar dat heeft manlief na zijn douche (halverwege het koken) over gekomen want dat was nét te veel van het goede nog. Vanavond is manlief naar een verjaardag dus ook de avond doen we alleen. Er gaan nog heel veel van deze dagen volgen dus goed om te oefenen zolang manlief nog vakantie heeft.

Een collega kwam met de geniale tip van een rugzak omdat ik nog niet een aantal maal per dag de trap op en af kan lopen dus de rugzak ligt al klaar en over anderhalf uur vertrek ik met de rugzak op mijn rug (met daarin kolf, flesjes, enz.) en Thijs in één arm naar boven zodat ik ook nog een arm vrij heb voor de trap. Uiteraard heb ik al geoefend met Thijs op één arm en dit gaat ook goed.

Wat nog meer goed gaat; Thijs en ik zijn gisteren én vandaag buiten wezen wandelen (nee ik heb geen wonderkind; Thijs ligt in de wagen en ik wandel er achter natuurlijk). Gisteren alleen de straat rond en vandaag al een stuk verder. Fijn om te doen en oké ik kom van vrij ver maar ik ga elke dag met sprongen vooruit. We zijn aan het opbouwen! Thijs vindt het heerlijk buiten; die ligt gewoon te slapen in de wagen. Glad fietspad of hobbelweg; het maakt hem niets uit.

En sinds we 'gewoon' kolven (alle meningen lekker opzij gezet) en ons mannetje goed drinkt omdat hij eindelijk de fles redelijk door lijkt te hebben (hij doet met speen en fles hetzelfde als met borstvoeding alleen dan minder extreem. Echter; een fles en speen zijn net iets makkelijker te sturen of door te duwen als de borst en de stand van lipjes zijn dan iets minder belangrijk) gaan we gewoon door met genieten.

We krijgen veel vragen over of het niet allemaal vreselijk wennen is enzo. Ja natuurlijk zijn dingen anders nu maar het voelt eigenlijk gewoon gigantisch goed. Nou moet ik ook wel eerlijk zeggen dat we volgens mij een heel makkelijk mannetje hebben. Hij ligt wel eens wat te mopperen maar hij huilt eigenlijk alleen maar als hij een vieze broek heeft, het etenstijd is of als hij last van zijn buik heeft (dan heb je hem tegen je aan totdat zijn buik GIGANTISCH gaat borrelen en er een scheet oid uit komt en dan is het weer goed). Echt een tevreden mannetje.

En wij? Wij zijn gek op hem!!! (alleen de kat weet het zo net nog niet...)

woensdag 18 september 2013

Wij met ons 3tjes

En dan is het al weer woensdag. Dag 2 zonder kraamzorg. Hoe dat gaat? Prima! Oké ik werd echt ontzettend verwend met creatieve ontbijtjes en fruithapjes en het is héél handig om in het begin wat tips en trucs te krijgen en voor papa ook om met een niet zo mobiele echtgenoot het badje, de douche en een emmer te kunnen proberen maar het is ook wel fijn zo met ons 3tjes.

Manlief verwent mij ontzettend want ja de kraamzorg heeft gezegd; let op haar want je bent 6 weken kraamvrouw en ze heeft ook gewoon een operatie achter de rug. En als ik dan zeg dat het best prima gaat en ik bepaalde dingen heus wel red vindt hij dat hij toch echt voor mij moet zorgen. En ja; misschien is dat ook wel zo en moet ik mij er gewoon aan over geven... Toch ook best fijn.

Thijs doet het fantastisch. Waar de voedingen eerst wel een ding waren (of in ieder geval een stressmomentje) hebben we dat nu veel meer los gelaten. Thijs heeft maandag aan de kraamhulp laten zien wat wij bedoelden als hij écht niet wil en zij gaf aan dat we bij dat gedrag ook op moeten passen dat hij geen afkeer krijgt van de borstvoeding. We hebben het nu dus anders; Thijs krijgt de kans om borstvoeding te pakken. Lukt dit niet, dan krijgt hij afgekolfde melk in een fles. In het begin vond ik dit echt heel naar omdat ik persé vond dat hij borstvoeding moest krijgen. Totdat ik de vraag kreeg; wat vind je nou belangrijk; de borstvoeding of de moedermelk? Want; als je zo doorgaat met dat "vechten" heb je kans dat hij de afkeer krijgt en doe je het zo krijgt hij in ieder geval de moedermelk binnen. Ja en daar zit dan ook wel weer wat in.

En hoezeer ik het ook heel vervelend vond; nu geeft het ZO veel meer rust... Ja natuurlijk is borstvoeding ook gewoon heel gezellig en heel fijn om zo samen het contact te hebben maar wij kunnen heel goed knuffelen na een voeding en kletsen en vooral GENIETEN nu we wat meer hebben losgelaten dat dit geloof ik nu een betere methode is.

Ik heb trouwens ontdekt dat als je dit aan anderen vertelt dat het heel veel herkend wordt. Iemand zei tegen mij; oh die van mij deed dat ook op die manier! En toen heb ik een tijdje gekolfd en de fles gedaan en daarna hebben we een hele tijd een fijne combi gehad tussen borst en fles. Dat soort dingen stelt wel gerust. En als het mannetje tevreden is en er zo veel meer rust in huis heb dan is genieten zo veel makkelijker... We hebben zo'n heerlijk mannetje!

Kortom; wat meer loslaten.
Verder doet hij het ook fantastisch; hij drinkt goed, luiers zijn goed en Thijs zit al weer op 4350gr dus ongeveer terug op geboortegewicht (4405). Super dus! Ik zeg met een beetje mooi weer maar de wagen testen buiten :-)

Wij zijn verliefd op ons mannetje...

zaterdag 14 september 2013

Kraamzorg

Inmiddels zijn we twee dagen thuis. En dat moest ik echt even hardop bedenken. Het lijkt namelijk al langer en ik ben totaal kwijt welke dag het is haha.

Donderdagmiddag zijn we thuis gekomen en daar werden we opgewacht door de kraamhulp die ons even 3 uurtjes op gang hielp thuis. Oma E. heeft ons geholpen om thuis te komen. De reis viel op zich mee. Ja oké alle bochtjes, bobbels e.d. waren niet heel fijn maar het was wel te doen. Thijs heeft de hele weg geslapen dus die heeft de verhuizing niet eens gemerkt ;-)

Ons vriendje heeft niet altijd helemaal goed meegewerkt wat betreft borstvoeding. In het begin wilde hij het aanhappen niet goed doen en werd er zelfs door de kinderarts nog even gecheckt of hij niet een te kort tongriempje had. Thijs moest echt even leren hoe het werkte want hij zoog op zijn onderlip (trekt zijn onderkaak dan naar achteren) of op zijn eigen tong waardoor hij mij weer naar buiten werkte. Niet echt handig natuurlijk. Het tongriempje bleek niet te kort en Thijs leerde op een gegeven moment happen. Helaas had hij een mama die met een keizersnede was bevallen en daardoor een mama die de borstvoeding nog niet op gang had. We zijn al dagen aan het kolven geweest en aan het aanhappen geweest om de boel te stimuleren maar lastig was het wel... En dan alle liefbedoelde zusters die helpen door aan je borst en tepel te trekken, duwen, enzovoorts... Bah... Lekker is anders... Op een gegeven moment ontwikkelde zich rechts zelfs een blaar. Oké dat was dus niet handig.

Hoe dan ook; inmiddels heb ik voeding en loopt het kolven als een tierelier. En ja je raadt het al; nu zit ik dus met de "stuwingsdagen" ofwel; aanhappen lukt weer niet. Soms, heel soms word ik er wel heel erg moe van hoor. Ik ben dan heel blij dat ik inmiddels voeding heb maar denk soms; jeetje moet ik niet gewoon gaan kolven en dan dat in de fles geven? Maar ja jullie kennen mij; ik ben eigenwijs en een doorzettertje dus we houden nog steeds vol. De kraamhulp zegt dat het morgen of overmorgen over zou moeten zijn en dan moet het EINDELIJK oké gaan. Nu wordt Thijs af en toe door papa geholpen door middel van fingerfeeding wat voor papa wel weer heel gezellig is.

De kraamzorg helpt ons super! Zowel met de voeding als met tips zonder opdrachten te geven of te zeggen hoe iets MOET. Heerlijk! Ondertussen word ik verwend met heerlijke ontbijtjes op bed, creatieve fruithapjes, enzovoorts. Heeeeeerlijk!

Mijn buik gaat prima (ja ook ik heb een na-de-bevalling-flubberbuik) maar de wond geneest supergoed dus daar geen klagen. Ik heb nog wel paracetamol maar daarmee heb ik nauwelijks last van de wond. Ook merk ik dat ik elke dag ietsje mobieler word.

Verder doet Thijs het supergoed; hij komt lekker aan in gewicht en heeft goede plasluiers (oké sorry voor de details).  Papa geeft aan dat hij zijn eerste nacht heel zwaar vond maar de tweede al iets beter ging. Ook geeft hij aan dat hij de kraamzorg heel fijn vindt, maar het ook lekker vindt als die straks weer weg is. Papa geeft aan dat Thijs écht anders huilt dan andere kinderen. Nee; dat komt omdat het je eigen kind is dat lijkt zo; zo regelt de natuur dat. Nee niet waar; Thijs huilt heel lief en schreeuwt niet. Oké prima dan is dat het..

Ondertussen hebben we af en toe gezellig visite tussendoor. Hartstikke leuk! Een "welkome afwisseling van de dag" noemt papa dat. Fijn dat mensen even een belletje doen en dan een afspraak maken.

We zijn trots op ons mannetje!!!

donderdag 12 september 2013

De eerste dagen als papa en mama...

Nou hoe Thijs zijn start was hebben jullie een klein beetje kunnen lezen. Nu zal ik wat vertellen over onze eerste dagen als papa en mama.

Zoals vertelt mocht papa bij de OK door een raampje mee kijken naar de bevalling. Hij vertelde dat alles met grof geweld ging en dat, toen hij er naar vroeg ze vertelden dat ze inderdaad alleen de buik snijden en de rest scheuren omdat dit sneller zou genezen. Hij vond het heel gek om dit zo te zien gebeuren bij zijn vrouw. Daarna mocht hij nog een stukje navelstreng doorknippen en hij vertelde dat het ook wel eventjes een emotioneel moment was toen hij zijn zoon voor het eerst zag.
Papa is de hele dag bij ons geweest. 's Avonds zijn de opa's en oma's Thijs wezen bewonderen en toen papa rond half 10 naar huis ging was hij compleet stuk gedraaid. Hoogste tijd om thuis lekker te gaan slapen dus!

Voor mij was de start natuurlijk anders want ik was onder narcose. Ik werd wakker op de uitslaapkamer wat bij mij schijnbaar lang duurt (dat wakker worden). Nadat ze me een aantal maal geroepen hadden en gevraagd hadden hoe het ging mocht ik naar mijn mannen toe. Ik weet dat ik onderweg naar de kamer nog gevraagd heb wat mijn kleine mannetje voor Apgar score had (waarom? ja zeg het maar maar dat is wat ik wilde weten haha).
Toen de opa's en oma's kwamen 's avonds was ik wel wat moe maar verder was ik er wel bij en dat is iets wat ik heel duidelijk gezegd had. Ik wilde eerst heel bewust mijn eigen kleine man vast gehad hebben voordat iemand anders dat mocht (papa niet meegeteld natuurlijk).

De eerste nacht was echt NIET fijn. Ik lag met nog een mama met zoon op de kamer en als onze Thijs stil was dan ging buurjongen Sjoerd en als Thijs en Sjoerd stil waren dan snurkte de mama van Sjoerd. En dan lig je natuurlijk niet in je eigen bed, niet in je eigen omgeving, niet op je eigen kussen en met allerlei ziekenhuisgeluiden om je heen. En ja; ik had oordopjes maar geloof me die hebben weinig geholpen die nacht. Losse kwartiertjes heb ik gepakt maar volgens mij niet heel veel meer.

Ondertussen leek Thijs niet te snappen hoe hij moest drinken bij mama dus dit moest tussendoor volop geoefend worden. Fijn al die mensen die aan je tepel knijpen, trekken en duwen. Lekker gevoelig. Gelukkig was Thijs geboren als een flinke Hollandse jongen dus hij kon wel wat hebben.

Dinsdag was papa hier al weer rond 9u en heeft hij bij de zuster afgekeken hoe het badje ging. Gelukkig had papa thuis een beetje bij kunnen tanken. Leuk om papa bezig te zien met zijn zoon. Hij vertelt ook dat "het toch wel heel anders is als het van jezelf is" en dat is natuurlijk ook zo.

Ik heb de eerste dagen last gehad van naar slijm in mijn keel waardoor ik moest hoesten wat natuurlijk hartstikke zeer deed met die buikwond. Geen handige combi. Verschillende houdingen had ik ook niet door mijn lijf dus af en toe zat ik mezelf behoorlijk in de weg.

Nacht twee ging voor mij al een stuk beter (inmiddels met een andere buurvrouw en buurjongetje).
Afgelopen nacht heb ik alleen met Thijs op de kamer geslapen en dit was heerlijk. Thijs meldde zich rond 1u en rond 4u en dat was prima! Tussendoor alleen wat geprutteld maar absoluut een heerlijk mannetje.

Inmiddels snapt Thijs helemaal hoe hij bij mama aan moet happen. Ze hebben getwijfeld of zijn tongriempje te kort was omdat het niet goed ging en het zeer deed. Thijs had elke keer de neiging om op zijn onderlip of eigen tong te gaan sabbelen waardoor hij mij niet goed pakte. Inmiddels gaat het soms één of twee keer mis en daarna goed en dan probeert hij ook te drinken.
Helaas heeft het lijf van mama nog niet door dat de kleine er echt is en dus is de borstvoeding nog niet echt op gang. Omdat het een keizersnede is geweest is dit normaal en kan het echt nog wel langer duren. Ik ben ook direct op maandag al begonnen met kolven om alles zo veel mogelijk te stimuleren. Wat er wel uit kwam was elke keer zo weinig dat het de moeite haast niet was maar dit gemengd met kunstvoeding hebben we nu als voeding. Door een slangetje langs het tepelhoedje. Even Thijs foppen zodat hij denkt dat het echt bij mama vandaan komt maar dit drinkt hij goed! Gelukkig maar.

Vanmorgen met kolven had ik EINDELIJK een piepklein laagje in een flesje. We hopen dat dit het begin is van nog veel meer en dat we het uiteindelijk niet meer nodig hebben.

Hoe dan ook; papa heeft les gehad in hoe hij mij kan helpen met het bijvoeden, mijn buikwond gaat supergoed. De pleister is er af. Ik red mezelf inmiddels naar het toilet zonder flauw te vallen (hier was ik dag 1 en deel dag 2 heel goed in) en kraamzorg en een hoog/laagbed voor thuis zijn geregeld. Wij zijn supertrots op ons mannetje want hij doet het hartstikke goed. Ik merk ook echt dat hij anders is nu hij gewoon voldoende voeding binnen krijgt.
Vanmiddag mogen we naar huis. Papa is heel blij (geeft veel rust natuurlijk bij hem met al dat heen en weer rijden naar het ziekenhuis) en ik ben natuurlijk ook blij dat ik met mijn twee mannen naar huis mag.

Ofwel; ik doe hier nog even de lunch, nog een keer voeden, mezelf opfrissen (jaja dat kan ik zelf alleen douchen moet op een stoel maar ach dat redden we ook wel weer) en daarna komt papa met oma ons halen!

Ben benieuwd hoe het thuis allemaal voelt en gaat maar daar volgt vanzelf een nieuwe blog over natuurlijk :-)

Heb ik jullie zo een beetje vertelt hoe het met ons gaat?

woensdag 11 september 2013

Thijs

Jaaaaa ons mannetje is er!

Maandag moesten we ons om 08:00u melden in het ziekenhuis en dan zouden we rond half 10/ 10u opgeroepen worden voor de OK. Tot die tijd hebben we elke keer whatsapp even aangetikt om de schijn op te houden natuurlijk haha want ja; niemand wist de dag...

De nacht er voor hebben we beiden redelijk geslapen en we zeiden tegen elkaar nog dat we niet het idee hadden dat we heel zenuwachtig waren maar dat we toch wel merkten dat ons lijf enigszins onrustig was. Stiekem toch zenuwachtig dus :-)

08:00u in het ziekenhuis en daar aangekomen aangesloten om te zien hoe ons kleintje het deed.
 
Daarna werd ons gezegd dat we wel even de tijd hadden want we werden vanzelf opgeroepen. Totdat het telefoontje kwam dat we al richting OK mochten en ik nog totaal niet was voorbereid. Oké snel uitgekleed, nog maar een keer plassen, OK jas aan, enz. In bed, door de gangen (ondertussen discussie wie nou waar welke voorbereidingen ging doen omdat het zo onverwachts was). Dan een overdrachtje waarbij je voor de 3e keer die dag vragen gesteld werd als allergieën, naam, geboortedatum, wat je kwam doen, enzovoorts.
 
Manlief werd meegenomen door de OK assistente en ik werd de sluis door gereden. Daar werd mijn infuus geprikt en verder nog niets gedaan. Ook hier weer discussie wie wat nou precies ging doen aan voorbereidingen. Ondertussen kwam manlief weer bij mij; compleet in groene dokters-outfit. Stond best stoer ;-) Hij mocht bij mij blijven tot ik écht naar de OK moest. Gek hoor; lig je daar...
 
Hoe dan ook; ook hier kwam op een bepaald moment het telefoontje dat we door mochten. Manlief werd weer meegenomen door iemand anders en ik werd de OK in gereden. Daar bleek dat mijn bed leeg was en dat ik dus zelf van het bed op de OKtafel moest klimmen. Handig met rugklachten, een dikke buik en bekkenklachten is anders maar hé alles voor die kleine. Ontzettend koud daar werd ik verder voorbereid (nog zonder verdoving/ narcose want die kleine moest zo min mogelijk mee krijgen). Katheter er in, spul op mn buik, rek- en strekoefeningen (nogmaals; niet fijn met mijn lijf) en echt heel heel koud. Dan EINDELIJK de narcose er in. In de OK werden foto's gemaakt. Manlief stond achter een raampje mee te kijken en zag onze zoon geboren worden. Hij vertelde dat de kleine meteen huilde. En dat hij er binnen 5 minuten uit was en naar hem gebracht werd.
 
Manlief mocht het laatste stukje navelstreng doorknippen (ook hiervan een foto) en bij de testjes zijn van de kleine. Meteen 9 en 10 scoren op de Apgar en al gehuild hebben gaf wel aan dat de kleine echt geen last heeft gehad van de narcose. Gelukkig maar! En daar was hij dan... onze zoon Thijs
 

Geboren op 9-9-2013 om 10:54u met een gewicht van 4405 gram. Lengte meten ze niet meer omdat ze niet aan beentjes mogen trekken. Hoe dan ook; een gezonde, Hollandse jongen met een lekker dik koppie (ja das van mijn kant van de familie haha). En hoe tevreden...

Aangezien het verhaal al best lang is; zal ik binnenkort een blog schrijven over de eerste paar dagen van papa, mama en Thijs... Wordt vervolgd...

vrijdag 6 september 2013

En maar weer eens op de poli geweest...

Ja het is nog vroeg maar we zijn al weer terug van weer eens een bezoekje op de poli. Het is erg fijn dat Baby en ik zo goed in de gaten gehouden worden. En wat nog veel fijner is; elke keer is alles goed.

Papa was vanmorgen even met ons mee naar de poli en heeft nu 2 uurtjes werk en aan het einde van de dag nog 2 uurtjes werk. Hij heeft Baby door de buik heen streng toegesproken dat de kleine nu niet meer zelf mag komen maar nu net zo goed kan wachten tot het ziekenhuis.

Ik heb van te voren gezegd dat ik het gevoel had dat de kleine zich vanzelf zou melden in week 38 maar inmiddels wordt dat wat krapjes en ik denk nu ook wel; als ik dan toch geen gelijk krijg met mijn week 38, wacht dan maar braaf op de dag dat we naar het ziekenhuis mogen. Maximaal nog 7 dagen (nee we vertellen nog steeds geen dag) kan ik nu ook nog wel wachten. Zeker nu het vanaf morgen gewoon weer wat koeler gaat worden. Prima.

Ondertussen zijn er allerlei mensen aan het proberen en testen of we ons niet gaan verspreken. Zo denkt tante H. zeker te weten dat de kleine vrijdag niet komt want zij gaan de nacht van vrijdag op zaterdag op vakantie en dat kon toch echt niet anders als dat zij de kleine ook nog konden zien.
Tante G. zegt donderdag.
Oma E. is nog steeds overtuigd van maandag of dinsdag (maar als je iets later reageert ergens op dan denkt ze ook dat ik betrapt ben op twijfelen of "te druk" ben om te reageren. Ofwel; ze zit er op te wachten...) en oom K. weten jullie al; die blijft bij de woensdag. Overigens vinden veel mensen dat hij de beste (of origineelste) motivatie heeft en bij mij op het werk schijnt al vertelt te worden dat het zeker weten op woensdag komt (alsof ik dat zo gezegd heb).

Wij vinden het allemaal erg grappig en laten het vooral gebeuren. Het is erg leuk om te horen en te lezen dat allerlei mensen ZEKER weten dat het een meisje is, dat er ook mensen zijn die ZEKER weten dat het een jongetje is en zo ook met de dag waarop de kleine komt. Allerlei mensen weten het zeker maar niet iedereen zegt hetzelfde. Toch best lastig ;-)

Zoals ik al zei; over maximaal 7 dagen weten jullie het allemaal; is het een jongetje of meisje? En welke dag stond de kleine nou gepland?

Ik laat jullie nog even in spanning en zou zeggen; hou de telefoons maar bij de hand en houd anders m'n blog in de gaten...

dinsdag 3 september 2013

38+1

38 weken zijn we inmiddels. En ook vandaag mochten we weer naar het ziekenhuis voor een afspraak met de gynaecoloog en dus ook voor een echo.

Afgelopen week had ik bloed laten prikken dus ook daarvan kregen we de uitslag. Nou om lekker egoïstisch te beginnen; met mijn bloed, bloeddruk e.d. was alles goed. Daarna naar de gynaecoloog (deze keer weer een ander) die heel verbaasd (bijna geschrokken) reageerde toen we het hadden over een keizersnede onder volledige narcose. Of we dat met de anesthesist afgesproken hadden? Ja natuurlijk. Vorige week woensdag al. *zucht* Oh... Ja dan was het wel handig dat er een kinderarts bij zou zijn. Duh; dat was ook al besproken. Maar zij zei; gelukkig is er vanmiddag nog een kinderartsenoverleg dus dan moet dit meegenomen worden. Meegenomen als in overleggen? Nee als in een mededeling. Pff oké dan is het goed. Manlief zei nog ietwat geërgerd; is het niet wat laat nu dit alles nog te regelen? Maar volgens deze gynaecoloog was het allemaal heel normaal. Nou ja dan moeten we daar maar weer op vertrouwen.

Met de kleine (hartje en vruchtwater) was ook alles goed. Heerlijk!
Alhoewel... is het heel lelijk als ik zeg dat ik het stiekem best prima had gevonden als ze gezegd hadden; oh mevrouw gezien dit of dat gaan we u meteen houden en komt de kleine eerder?
Begrijp me goed; ik ben heel blij dat alles goed is maar heel stiekem ben ik het ook wel een beetje zat :-)

Maar goed; alles was weer goed, de kinderarts schijnt nu ook goed te komen en dus gaan we maar weer gewoon zo door....