Meneer heeft "blazen" ontdekt.
Blazen moet bij je warme avondeten, bij papa's koffie, maar ach als je toch bezig bent; dan ook maar je koekje blazen...
En wat ook een leuk spelletje is; het lepeltje uit papa's mok halen, er weer in proberen te mikken, papa die hem dan ronddraait en dan weer van voor af aan. En dan natuurlijk 30x. Waarom niet.
Hij doet het prima onze kleine man. Waarbij de fysio haar laatste keer zei dat hij nu moest gaan oefenen met rechtuit lopen en de draai maken (bij oversteken van tafel naar bank en andersom) is hij dit helemaal zelf gaan doen. 100x op een dag. Want het is leuk. Prima. Vooruit lopen moet dan wel met hulp achter zijn karretje aan of aan papa's / mama's handen maar hij vindt het fantastisch en het gaat op hoog tempo soms!
Onze man heeft absoluut nog twee slaapjes op een dag nodig en tegenwoordig slaapt hij ook thuis zo'n anderhalf uur beide slaapjes. Nou ja, behalve als je er even van uit gaat of het nodig hebt want dan is het zo ineens maar 40 minuutjes ofzo haha zo werkt dat he met kleine kinderen... Wordt je moe van hoor dat ontdekken!
Vanmorgen werd ik wakker met een verschrikkelijk slechte rug. Ik ben natuurlijk rugpatiënt dus ik heb altijd last van mijn rug maar ik heb dagen dat ik eerder zou zeggen; plat vanochtend en vanmiddag rustig aan gaan bewegen dan ben ik er morgen wel weer.
Maar ja.... We hebben nu een dreumes. En een dreumes die mama reuze goed aanvoelt en daar op reageert. En dus was meneer hangerig en knuffelig vandaag. Reuze gezellig hoor maar als je niets zwaars mag tillen (sowieso niet laat staan op zo'n dag) dan is dreumes al snel te zwaar. Maar hoeveel keus heb je? Ja niet. En dus ga je gewoon door. Met dus de grote kans dat zo'n "dip" nu langer duurt. Ik zou ook niet weten hoe ik dat anders moet doen... Gelukkig maakte meneer vandaag twee keer anderhalf uur slaapjes en kon ik in die tijd in ieder geval plat. En als je daarna de trap op gaat (ook zo fijn op zo'n dag) en je doet de deur los en meneer staat met een MEGA grijns "Eeeeey!" te roepen.. Ach dan kan je toch ook niet anders dan glimlachen?
vrijdag 31 oktober 2014
maandag 27 oktober 2014
Kinderfysiotherapie
Waar we eerder al "ontslagen" waren bij de manueel therapeut, gaf vandaag de kinderfysiotherapie aan dat meneertje klaar was. Goed nieuws dus! Ik schreef het al eerder; het gaat super goed met meneer. En waar hij het eerst wat betreft fijne motoriek prima deed, liep hij op gebied van de grove motoriek behoorlijk achter. Inmiddels kan meneer kruipen (ook in de tweede en derde versnelling haha), tijgert ook met zijn armen om en om, gaat zelf zitten, zit op zijn knietjes, staat, danst aan de tafel, klimt in razend tempo de trap op (rechter knietje, linker voetje en hop omhoog), loopt zijwaarts langs de tafel, loopt om het hoekje van de tafel, steekt over van tafel naar bank (draait daarbij zijn romp met maar één handje vast), maakt een paar stapjes aan mama's (of papa's) handen; allemaal keurig!! En hij heeft er ook reuze veel plezier in. Fantastisch om te zien.
Nu nog "kilometers maken achter de loopkar" aldus de fysiotherapeut. Maar een nieuwe afspraak maken hoefde van haar niet meer want meneer doet het fantastisch. We zijn echt op tijd geweest met het aanmelden; meneer had alle eigenschappen om een billenschuiver te worden en liep echt wel achter. Nu is hij dit niet gaan doen en heeft hij dankzij de oefeningen met papa en mama ineens reuzensprongen gemaakt in zijn grove motoriek.
En mama? Mama is blij dat ze deze keer eigenwijs was (ik ben heel vaak eigenwijs maar het is niet altijd ten goede haha) en heeft doorgezet naar de fysiotherapeut. En nu ook gerustgesteld. Want ook ik zie dat het goed gaat en dat meneer minder gefrustreerd is en er plezier in heeft.
Het lukt hem en daar wordt hij blij van. En trots.
En daar worden wij dan weer blij van. En trots.
Nu nog "kilometers maken achter de loopkar" aldus de fysiotherapeut. Maar een nieuwe afspraak maken hoefde van haar niet meer want meneer doet het fantastisch. We zijn echt op tijd geweest met het aanmelden; meneer had alle eigenschappen om een billenschuiver te worden en liep echt wel achter. Nu is hij dit niet gaan doen en heeft hij dankzij de oefeningen met papa en mama ineens reuzensprongen gemaakt in zijn grove motoriek.
En mama? Mama is blij dat ze deze keer eigenwijs was (ik ben heel vaak eigenwijs maar het is niet altijd ten goede haha) en heeft doorgezet naar de fysiotherapeut. En nu ook gerustgesteld. Want ook ik zie dat het goed gaat en dat meneer minder gefrustreerd is en er plezier in heeft.
Het lukt hem en daar wordt hij blij van. En trots.
En daar worden wij dan weer blij van. En trots.
vrijdag 24 oktober 2014
Testen en laden & lossen
Jep, onze kleine man heeft een mening. En waar ik altijd gezegd heb dat ik zo blij was dat ik een kind had wat heel makkelijk was met eten (zowel brood (gewoon met korstjes) als allerlei soorten warm eten) gebruikt meneer juist daar nu zijn eigen mening.
Etenstijd hoort voor mij met elkaar aan tafel een gezellig momentje te zijn. En juist op die momenten gaat meneer klieren. Bijvoorbeeld; stukje brood oppakken, even in je mond stoppen, er weer uit halen en over het blad van de kinderstoel smeren. Of; een stukje brood oppakken, met gestrekte arm naast de stoel houden, als jij een halve seconde niet kijkt laten vallen en dan "OH!" roepen (ja BIJNA geloofwaardig dat dit per ongeluk ging). Of; gewoon een stukje brood heel hard heen en weer vegen over het blad.
Nu hebben manlief en ik altijd gezegd; knoeien mag maar smeren niet. En dit valt alle drie echt onder smeren. En dus krijgt meneer op zijn kop. Als hij op zijn kop krijgt zijn er eigenlijk drie opties:
1.) Hij gaat héél hard huilen
2.) Hij knijpt zijn oogjes dicht en maakt een tuitmondje
3.) Hij draait zijn oogjes naar boven en zijn hoofd iets opzij
Hoezo showmaster?! Ofwel; meneer is behoorlijk aan het testen. Dit liet hij dinsdag ook op de opvang zien en helaas ook bij oma thuis. (Nou ja; ergens wel fijn dat het niet aan mij ligt maar ik heb liever niet dat hij elders zich ook zo gedraagt..) Eerst dacht ik; het broodbeleg is ook wel wat éénzijdig aan het worden dus ik voeg wel wat nieuwe smaakjes toe dan gaat het vast beter maar vanmorgen maakte het niet uit wat er op zijn stukje zat, meneer moest gewoon klieren.
En dan heeft hij een mama die vindt dat als meneer écht slecht gegeten heeft, hij zijn broodje gewoon weer voorgeschoteld krijgt bij het drinken in plaats van een koekje. Dus ik haal een bakje, stop de stukjes brood er in die over waren en dan wil meneer het bakje. Ik denk; oké kijken wat er gebeurt en ja hoor het hele bakje wordt gewoon leeg gegeten **zucht**
Verder gaat het prima met onze man. Op het testen na is meneer bijna voortdurend zijn vrolijke zelf die constant grapjes maakt en heerlijk kan showen en lachen. Hij heeft sinds een tijdje weer nieuwe klanken in zijn repertoire waarbij de letters P, T en J zijn toegevoegd. Paaataapaataapaatjaaaa horen we regelmatig. Reuze gezellig!
Verder loopt hij zonder problemen langs de tafel en kan hij daarbij ook het hoekje van de tafel om (dit laatste moesten we oefenen van de fysiotherapeute). Verder kan hij ook de oversteek maken van tafel naar bank als hij alleen mijn handen vast heeft met zijn handjes. Los in de kamer werkt dit ook voor enkele stapjes.
Ik moet regelmatig denken aan een fragment wat ik een keer op televisie lag. Als onze kleine man zit te eten (en dan bedoel ik deze keer fruit oid want dat gaat prima) en hij moet poepen, dan legt hij bewust zijn fruit of koekje neer, gaat zitten persen en gaat dan verder met eten. Zoals de meneer op de televisie zei; "een mens kan niet laden en lossen tegelijk" haha. Fantastisch om te zien.
En waar we tijdens de momenten dat hij zo aan het testen is ons wel eens afvragen waarom wij ook al weer geen behang hebben in onze woonkamer, zei manlief gisteren nog dat hij zich van te voren niet had kunnen voorstellen wat zo'n kleintje met je doet. Voordat ik zwanger was (en eigenlijk ook nog wel tijdens de zwangerschap) kon hij zich nog niet zo heel goed voorstellen hoe het zou gaan en of we er wel klaar voor waren en of hij wel een leuke papa zou zijn. Maar vanaf 09-09-2013 is dat is als sneeuw voor de zon verdwenen. Manlief is verliefd. Elke keer als de kleine man uit zijn bedje komt of als manlief thuis komt van het werk... Eigenlijk elke keer als je het kleine mannetje opnieuw ziet heb je weer kriebels. En voor mij is dit hetzelfde. Het is en blijft ons schatje. Monstertje. Boefje. Maar oh zo'n lekker ding!
Etenstijd hoort voor mij met elkaar aan tafel een gezellig momentje te zijn. En juist op die momenten gaat meneer klieren. Bijvoorbeeld; stukje brood oppakken, even in je mond stoppen, er weer uit halen en over het blad van de kinderstoel smeren. Of; een stukje brood oppakken, met gestrekte arm naast de stoel houden, als jij een halve seconde niet kijkt laten vallen en dan "OH!" roepen (ja BIJNA geloofwaardig dat dit per ongeluk ging). Of; gewoon een stukje brood heel hard heen en weer vegen over het blad.
Nu hebben manlief en ik altijd gezegd; knoeien mag maar smeren niet. En dit valt alle drie echt onder smeren. En dus krijgt meneer op zijn kop. Als hij op zijn kop krijgt zijn er eigenlijk drie opties:
1.) Hij gaat héél hard huilen
2.) Hij knijpt zijn oogjes dicht en maakt een tuitmondje
3.) Hij draait zijn oogjes naar boven en zijn hoofd iets opzij
Hoezo showmaster?! Ofwel; meneer is behoorlijk aan het testen. Dit liet hij dinsdag ook op de opvang zien en helaas ook bij oma thuis. (Nou ja; ergens wel fijn dat het niet aan mij ligt maar ik heb liever niet dat hij elders zich ook zo gedraagt..) Eerst dacht ik; het broodbeleg is ook wel wat éénzijdig aan het worden dus ik voeg wel wat nieuwe smaakjes toe dan gaat het vast beter maar vanmorgen maakte het niet uit wat er op zijn stukje zat, meneer moest gewoon klieren.
En dan heeft hij een mama die vindt dat als meneer écht slecht gegeten heeft, hij zijn broodje gewoon weer voorgeschoteld krijgt bij het drinken in plaats van een koekje. Dus ik haal een bakje, stop de stukjes brood er in die over waren en dan wil meneer het bakje. Ik denk; oké kijken wat er gebeurt en ja hoor het hele bakje wordt gewoon leeg gegeten **zucht**
Verder gaat het prima met onze man. Op het testen na is meneer bijna voortdurend zijn vrolijke zelf die constant grapjes maakt en heerlijk kan showen en lachen. Hij heeft sinds een tijdje weer nieuwe klanken in zijn repertoire waarbij de letters P, T en J zijn toegevoegd. Paaataapaataapaatjaaaa horen we regelmatig. Reuze gezellig!
Verder loopt hij zonder problemen langs de tafel en kan hij daarbij ook het hoekje van de tafel om (dit laatste moesten we oefenen van de fysiotherapeute). Verder kan hij ook de oversteek maken van tafel naar bank als hij alleen mijn handen vast heeft met zijn handjes. Los in de kamer werkt dit ook voor enkele stapjes.
Ik moet regelmatig denken aan een fragment wat ik een keer op televisie lag. Als onze kleine man zit te eten (en dan bedoel ik deze keer fruit oid want dat gaat prima) en hij moet poepen, dan legt hij bewust zijn fruit of koekje neer, gaat zitten persen en gaat dan verder met eten. Zoals de meneer op de televisie zei; "een mens kan niet laden en lossen tegelijk" haha. Fantastisch om te zien.
En waar we tijdens de momenten dat hij zo aan het testen is ons wel eens afvragen waarom wij ook al weer geen behang hebben in onze woonkamer, zei manlief gisteren nog dat hij zich van te voren niet had kunnen voorstellen wat zo'n kleintje met je doet. Voordat ik zwanger was (en eigenlijk ook nog wel tijdens de zwangerschap) kon hij zich nog niet zo heel goed voorstellen hoe het zou gaan en of we er wel klaar voor waren en of hij wel een leuke papa zou zijn. Maar vanaf 09-09-2013 is dat is als sneeuw voor de zon verdwenen. Manlief is verliefd. Elke keer als de kleine man uit zijn bedje komt of als manlief thuis komt van het werk... Eigenlijk elke keer als je het kleine mannetje opnieuw ziet heb je weer kriebels. En voor mij is dit hetzelfde. Het is en blijft ons schatje. Monstertje. Boefje. Maar oh zo'n lekker ding!
maandag 13 oktober 2014
Kinderfysiotherapeut
Vanmorgen kwam de kinderfysiotherapeut weer aan huis. En aangezien het in mijn agenda vakantie lijkt te zijn (ja begrijp me goed; ik heb geen vakantie maar afspraken maken met anderen is deze week best lastig), was ik thuis aan het werk. En als je dan je koffie over slaat en je broodje achter de PC op eet, kun je gewoon even naar beneden als de fysio er is om er ook weer een keer bij te zijn.
De kinderfysiotherapeut was vorige week nog geweest maar was onder de indruk van de vorderingen die ons mannetje gemaakt had. Hij gaat zo ongeveer de hele dag staan want staan is cool. Om te kunnen gaan staan (aan de bank/ tafel/ stoel/ mama's benen), gaat meneer heel soepel in de kruiphouding om dan omhoog te gaan naar staan. Ofwel "hij wil heel graag verticuleren" aldus de fysio. Ja hij wil graag staan. Maar niet alleen dat, hij verplaatst zich ook langs de tafel. En aan mama's handen durft meneer zelfs de overstap van de tafel naar de bank te maken. We maken stapjes!
Het lijkt net alsof meneer het licht ineens gezien heeft en nu in rap tempo toch nog alles af gaat vinken.
De fysio gaf aan dat we nu het billenschuiven voor zijn geweest en dat is positief nieuws! Waar ik me geen zorgen moest maken en ons mannetje de tijd moest geven ben ik blij dat we de fysio benaderd hebben en met hem zijn gaan oefenen.
Zoals je ziet; het gaat goed met ons mannetje. En wij zijn trots.
zaterdag 4 oktober 2014
Opvoeden in het openbaar...
Ja het zat er een keer aan te komen natuurlijk; opvoeden in het openbaar. Onze man heeft al een tijdje de leeftijd dat hij door heeft dat hij kan laten blijken dat hij iets wil door boos te worden en/ of te huilen. Ja jammer joh daar ben ik niet gevoelig voor.
Vanmorgen ging ik met hem op de fiets naar de supermarkt voor wat kleine boodschapjes. Bij de supermarkt ging meneer in het zitje van het karretje en zo heb ik handen vrij voor de boodschappen (mandjes zijn echt verleden tijd wat mij betreft met zo'n kleine). Aardappelen in het karretje, bananen uit het vak, op de weegschaal, in het karretje...
En daar begon het...
Meneer is namelijk een fruitmonstertje. Prima natuurlijk. Alleen had hij nu bedacht dat, toen hij de bananen zag, hij best wel zin had in een banaan. Nu. Meteen. En mama vond van niet. Dus ik zeg tegen hem dat hij er nu geen één krijgt en daarop gaat meneer huilen. Dikke tranen over zijn wang.
Mama is vastberaden en loopt door maar omdat ik nu door de supermarkt loop met een klein huilend mannetje in de winkelwagen die dikke tranen over zijn wangen heeft lopen terwijl hij niet getroost wordt door zijn mama (sterker nog: genegeerd wordt door mama) zie je al de denkwolkjes al verschijnen bij de omstanders... Wat is dat irritant zeg... Je VOELT gewoon dat mensen van alles denken. En dan vooral dat hij zielig is en ik een slechte moeder. Ofzo.
Ja sorry; mijn mannetje mag dan nog wel een klein mannetje zijn en met tranen huilen maar deze mama ging haar kind niet leren dat hij zijn zin krijgt als hij boos wordt en/ of gaat huilen.
En deze mama wil haar kind ook niet leren dat hij elke keer iets krijgt als we in de winkel zijn. En dus had meneer pech. En ondanks dat hij klein is snapt hij dat dondersgoed!
Op zich was het na anderhalf gangpad wel weer over.
Maar toen kwamen de bananen bij de kassa weer uit het karretje in het zichtveld en gingen ze daarna nog steeds niet naar hem maar in de tas!
Reden genoeg om weer boos te worden en tranen te huilen.
Jammer joh. Tas inpakken, betalen, op de fiets en naar huis.
En thuis, waar we dat altijd doen, kreeg meneer drinken en.... een banaan!
Het opvoeden (ook in het openbaar) is echt begonnen :-)
Vanmorgen ging ik met hem op de fiets naar de supermarkt voor wat kleine boodschapjes. Bij de supermarkt ging meneer in het zitje van het karretje en zo heb ik handen vrij voor de boodschappen (mandjes zijn echt verleden tijd wat mij betreft met zo'n kleine). Aardappelen in het karretje, bananen uit het vak, op de weegschaal, in het karretje...
En daar begon het...
Meneer is namelijk een fruitmonstertje. Prima natuurlijk. Alleen had hij nu bedacht dat, toen hij de bananen zag, hij best wel zin had in een banaan. Nu. Meteen. En mama vond van niet. Dus ik zeg tegen hem dat hij er nu geen één krijgt en daarop gaat meneer huilen. Dikke tranen over zijn wang.
Mama is vastberaden en loopt door maar omdat ik nu door de supermarkt loop met een klein huilend mannetje in de winkelwagen die dikke tranen over zijn wangen heeft lopen terwijl hij niet getroost wordt door zijn mama (sterker nog: genegeerd wordt door mama) zie je al de denkwolkjes al verschijnen bij de omstanders... Wat is dat irritant zeg... Je VOELT gewoon dat mensen van alles denken. En dan vooral dat hij zielig is en ik een slechte moeder. Ofzo.
Ja sorry; mijn mannetje mag dan nog wel een klein mannetje zijn en met tranen huilen maar deze mama ging haar kind niet leren dat hij zijn zin krijgt als hij boos wordt en/ of gaat huilen.
En deze mama wil haar kind ook niet leren dat hij elke keer iets krijgt als we in de winkel zijn. En dus had meneer pech. En ondanks dat hij klein is snapt hij dat dondersgoed!
Op zich was het na anderhalf gangpad wel weer over.
Maar toen kwamen de bananen bij de kassa weer uit het karretje in het zichtveld en gingen ze daarna nog steeds niet naar hem maar in de tas!
Reden genoeg om weer boos te worden en tranen te huilen.
Jammer joh. Tas inpakken, betalen, op de fiets en naar huis.
En thuis, waar we dat altijd doen, kreeg meneer drinken en.... een banaan!
Het opvoeden (ook in het openbaar) is echt begonnen :-)
vrijdag 3 oktober 2014
Klimmen/ staan en... kruipen!
In mijn vorige bericht schreef ik het al; onze man kan staan! En waar hij dit eerst alleen deed als hij dacht dat hij een laptop/ afstandsbediening/ telefoon (alles wat hij niet mag) kon pakken, doet hij het nu steeds vaker. Gewoon om het staan. Want staan is ineens stoer.
Hij vindt nog steeds wel eens dat hij bij de bank moet staan en dan blijkt hij daar alleen te moeten staan omdat daar een telefoon of afstandsbediening ligt. Meneer is dan echt HEEL boos als hij het niet krijgt maar dan heeft hij echt de verkeerde ouders getroffen...
Onze man is gigantisch aan het klimmen en klauteren. Thuis vond hij het ineens leuk met behulp van de kruiprol (gekregen van zijn oom en tante) te klauteren en dan zichzelf er overheen te werken. Op het KDV is ook een soort klimding waar hij de hele dag overheen moet samen met zijn vriendje daar. Verder staat er op het KDV een verhoogde box en in de onderkant zit een rond gat. Dat is ook cool om doorheen te klimmen. Als mama op de grond zit klimt hij heen en weer over de gestrekte benen. Als papa op de grond ligt klimt hij over zijn buik. En een schik dat hij dan heeft!
Gisterenavond stonden manlief en ik bijna te juichen. Ons mannetje bedacht ineens toch nog te gaan kruipen! Inmiddels is hij bijna 13 maanden oud en ik dacht eerlijk gezegd dat hij het kruipen over zou gaan slaan omdat hij ineens zo druk was met klimmen en staan maar zou hij het dan toch nog gaan doen? Eerst is het afwachten of het een eenmalige actie was maar vandaag heeft hij ook al weer twee keer gekropen. Hij is zo hard aan het oefenen! (nou ja; wij ook met hem want we zijn naast de osteopaat ook bezig met de kinderfysiotherapeut)
We hebben een gigantisch groot lelijk tapijt in de woonkamer liggen wat er voor moest zorgen dat meneer iets minder makkelijk kon glijden (tijgeren) en daardoor wellicht ging kruipen. Ik merk dat als hij met blote beentjes en blote voetjes daar bezig is hij eerder geneigd is te klimmen/ kruipen en klauteren dus zo lekker in huis gaat regelmatig de broek uit en de sokken uit. Wat maakt het uit.
Nu was ik als baby anderhalf dat ik dacht; goh misschien kan ik mij ook wel eens gaan optrekken aan de spijlen van de box dus wat dat betreft heeft meneer misschien wel mijn genen... Ach inmiddels kan ik ook gewoon lopen hoor ;-)
Ons mannetje lijkt dus ineens het licht te hebben gezien en lijkt ineens dingen te gaan doen.
Ik laat hem lekker klauteren en aan mij optrekken (want ja staan bij mama is echt het leukste).
Hij komt er wel :-)
Ons schatje
Hij vindt nog steeds wel eens dat hij bij de bank moet staan en dan blijkt hij daar alleen te moeten staan omdat daar een telefoon of afstandsbediening ligt. Meneer is dan echt HEEL boos als hij het niet krijgt maar dan heeft hij echt de verkeerde ouders getroffen...
Onze man is gigantisch aan het klimmen en klauteren. Thuis vond hij het ineens leuk met behulp van de kruiprol (gekregen van zijn oom en tante) te klauteren en dan zichzelf er overheen te werken. Op het KDV is ook een soort klimding waar hij de hele dag overheen moet samen met zijn vriendje daar. Verder staat er op het KDV een verhoogde box en in de onderkant zit een rond gat. Dat is ook cool om doorheen te klimmen. Als mama op de grond zit klimt hij heen en weer over de gestrekte benen. Als papa op de grond ligt klimt hij over zijn buik. En een schik dat hij dan heeft!
Gisterenavond stonden manlief en ik bijna te juichen. Ons mannetje bedacht ineens toch nog te gaan kruipen! Inmiddels is hij bijna 13 maanden oud en ik dacht eerlijk gezegd dat hij het kruipen over zou gaan slaan omdat hij ineens zo druk was met klimmen en staan maar zou hij het dan toch nog gaan doen? Eerst is het afwachten of het een eenmalige actie was maar vandaag heeft hij ook al weer twee keer gekropen. Hij is zo hard aan het oefenen! (nou ja; wij ook met hem want we zijn naast de osteopaat ook bezig met de kinderfysiotherapeut)
We hebben een gigantisch groot lelijk tapijt in de woonkamer liggen wat er voor moest zorgen dat meneer iets minder makkelijk kon glijden (tijgeren) en daardoor wellicht ging kruipen. Ik merk dat als hij met blote beentjes en blote voetjes daar bezig is hij eerder geneigd is te klimmen/ kruipen en klauteren dus zo lekker in huis gaat regelmatig de broek uit en de sokken uit. Wat maakt het uit.
Nu was ik als baby anderhalf dat ik dacht; goh misschien kan ik mij ook wel eens gaan optrekken aan de spijlen van de box dus wat dat betreft heeft meneer misschien wel mijn genen... Ach inmiddels kan ik ook gewoon lopen hoor ;-)
Ons mannetje lijkt dus ineens het licht te hebben gezien en lijkt ineens dingen te gaan doen.
Ik laat hem lekker klauteren en aan mij optrekken (want ja staan bij mama is echt het leukste).
Hij komt er wel :-)
Ons schatje
Abonneren op:
Posts (Atom)