36 weken

Vandaag ben ik precies 36 weken zwanger. En; omdat ik vanwege mijn rugproblemen niet zelf mag bevallen en vanwege mijn rugoperatie en zenuwbehandeling geen ruggenprik kan en dus een geplande keizersnede krijg onder volledige narcose deed tot week 36 de verloskundige nog de controles maar ging ik nu over naar het ziekenhuis.

En; omdat ik de vorige keer bij een gynaecoloog nog aangesproken werd als een blond meisje van 13 net zwanger (omdat de hele klas zwanger is en een baby gewoon vet schattig) met 2 weken verkering (oké sorry geen vooroordelen maar zo voelde het wel met z'n "meisje...") ging manlief mee. Gelukkig zaten we tegenover de gynaecoloog die we de vorige keer hadden overtuigd (omdat die NIET het dossier gelezen had wat hij wel had moeten doen en daarom dacht dat ik daar zat omdat ik de illusie had dat een keizersnede wel lekker makkelijk was en ik daarom niet gewoon WILDE bevallen).

**Alsof ik er vrijwillig voor zou kiezen om een keizersnede onder volledige narcose te laten doen. Je maakt niets mee van je bevalling, je bent vet suf van de narcose, manlief doet het eerste huid op huid contact omdat ik er niet ben en manlief mag er niet eens bij zijn ivm volledige narcose. Buiten dat schijnt borstvoeding starten lastiger te zijn...Wat denk je zelf...**

Hoe dan ook; we hoefden gelukkig geen heel verhaal meer te houden. Dat was fijn. Eerst even bloeddruk en gewicht van mij checken. Geen problemen hier. Mooi. Daarna echo om te zien hoe het met de kleine is. Ik heb al eens verteld dat ik een scheurkalender hier heb liggen geloof ik? Nou onze kleine is al langer en zwaarder dan daar op staat. Ja ik weet het; daar staan gemiddelden op maar tis toch best grappig. De gynaecoloog schat dat we straks een 7 ponder hebben. Best prima. En lang. Ook prima; dat zijn wij ook. Manlief is al bang dat ons kindje straks stiekem toch de genen heeft van mijn kant van de familie en gewoon rond de 2 meter lang wordt. Volgens de "voetbaloom" is dit logisch want "onze" genen zijn sterker dan die van manlief. Juist.

Vruchtwater was goed, lengte en gewicht dus ook niets mis mee en een kloppend hartje in beeld. Wat willen we nog meer? Nou ja; ik vroeg of het geslacht nog steeds hetzelfde was als bij de 20 weken echo maar dat ging onze gup mooi niet laten zien want de benen bleven strak tegen elkaar aan! Ja mama had gezegd nou eindelijk eens stil te liggen bij een echo. En dat lukte. Maar een gezichtsprofiel in beeld krijgen of nog een keer het geslacht? Ja daar ging de kleine natuurlijk mooi niet in trappen haha. De gynaecoloog vond dat we een eigenwijsje hadden. Hmm geen idee waar de kleine dát nou vandaan zou moeten hebben... hahahaha Is ook niet de eerste keer dat we dat horen...

Daarna invullen van allerlei formulieren want; we worden straks opgenomen. Dus moet je als eerste een formulier invullen en tekenen dat je de gynaecoloog toestemming geeft de ingreep te doen. Dan nog eentje dat je de laatste tijd niet in het buitenland opgenomen bent geweest of op een varkensboerderij woont. Dan nog eentje dat ze mogen reanimeren indien nodig (ehh dit vullen we voor niets in neem ik aan?) en als laatste nog eentje dat je akkoord geeft voor het toedienen van bloed e.d. indien nodig. Na dat alles krijg je een hand en ga je weer terug naar de balie waar ze je agenda volgooien met afspraken (hoezo verlof en rustig aan? haha).

In dit ziekenhuis zijn ze van mening dat de kleine altijd zo lang mogelijk moet blijven zitten (ook al vond hij dat die van ons voorliep met lengte en gewicht) omdat ze toch wel merken dat als kindjes met 38 weken gehaald worden toch problemen kunnen hebben met longetjes. Anders is dat wanneer een kindje zelf komt rond die tijd maar halen is wel anders. Hoe dan ook; egoïstisch vanuit mij gezien was dat even een tegenvaller. Want; ik moet toegeven dat ik het erg pittig vind die laatste loodjes. Ik heb echt veel pijn, kan vrij weinig (zitten doet zeer, liggen doet zeer, lopen wil nauwelijks meer) en had stiekem ook gehoopt op 38 weken. Maar goed; wat ik al die maanden al roep: alles voor de kleine. Dus ook dit. En voor de kleine is het beter om langer te blijven zitten. Oké dan maar langer.

We hebben dus ook al een opnamedatum gekregen. Nog geen precieze tijd; die horen we een week van te voren. Als alles gaat zoals gepland moet ik er van uit gaan dat ik 4 dagen in het ziekenhuis moet blijven. Ik had zelf gezegd minimaal 3 dus dat is prima. De kleine mag gewoon bij mij blijven en manlief is uiteraard niet gebonden aan bezoektijden. In de OK mag manlief er niet bij zijn maar volgens de arts kijkt hij mee vanachter een raam in een kamertje er naast en is binnen een minuut de kleine uit de buik en bij hem voor de testjes en om daarna lekker bij hem op de blote buik te liggen. Mijn narcose gaat nog geen half uur duren en daarna zal ik uiteraard nog wat suf zijn.

Dus voor vandaag, de opname, een afspraak op de anesthesie (dit kon in eigen woonplaats dat scheelt!) en de controles tussendoor zijn allemaal al afspraken gemaakt. Ik ging dus met een volle agenda weer naar huis. We zijn weer wat wijzer geworden en, alhoewel ik langer moet wachten dan ik had gehoopt; we kunnen toch echt aftellen nu :-)

Uiteraard is alles onder voorbehoud want als de kleine eerder komt ja.... dan komt het eerder...
We zullen zien!

En tot die tijd? Duwt manlief me gewoon af en toe in de rolstoel een ommetje omdat het buiten zijn toch wel lekker is :-)