Ons mannetje is inmiddels bijna één en net thuis van zijn eerste echte vakantie met papa en mama. We zouden twee weken naar de Duitse Eiffel gaan om daar heerlijk met ons drietjes van de vakantie te genieten. Ja ik schrijf "zouden" want uiteindelijk zijn we vier dagen eerder naar huis gegaan dan de planning was. Zoals wel bekend ben ik rugpatiënt. En dat betekent dat ik thuis van alles goed voor elkaar heb maar dit op een vakantieadresje altijd iets afzien is.
De keuken is te laag, een verschoningsmogelijkheid is óf scheef zitten (op de bank) óf te laag (tafel), bedje is te laag (campingbedje terwijl we thuis een bed op hoogte hebben zodat ik niet hoef te bukken), enz. enz.
Dit weet ik, en daarom heb ik ook altijd nog een paar dagen na de vakantie vrij om mijn lijf bij te laten komen. Echter; dit jaar hadden we naast de standaard ongemakjes ook pech met het bed. Zodra ik ging liggen had ik het gevoel dat er iets in mijn heup stak, in mijn schouder en soms ook in mijn zij. Als ik wakker werd had ik niet alleen lage rugpijn maar ook pijn in mijn nek/schouder-gebied en een dof gevoel in mijn benen en/ of pijnscheuten in mijn benen. Na een paar dagen speelde ineens ook de bekkenpijn weer op (deze ken ik alleen van de zwangerschap). Allemaal gevolg van. Nou ja; als je dan overdag lekker in het zonnetje kan vertoeven maakt dat ook wel weer een hoop goed.
Maar ja, die was er niet haha.
Dus in plaats van lekker in het zonnetje een boekje lezen, in het zonnetje op het gras spelen met onze kleine man en in het zonnetje wandelen hebben we welgeteld twee dagen droog weer gehad en kon onze kleine man buiten vrij weinig omdat alles één grote modderbende was en meneer nog niet kruipt/ loopt. Beetje waardeloos dus.
De voorspellingen zouden zijn: regen, miezer, regen, regen, miezer en donderdags weer mooi weer. Maar ja; laat dat nou onze vertrekdatum zijn. De voorspelling thuis; zon, zon, matig dagje, zon, zon. Ehm ja tel dat op bij wat ik hiervoor schreef samen met maag en darmen die niet mee werkte, en onze keuze was gemaakt. We hebben nog wel getwijfeld hoor want de omgeving was prachtig en in principe vind ik dat je echt wel twee weekjes op vakantie mag na een jaar werken maar ja dit was wel de meest logische keuze...
Hoe dan ook: we hebben echt wel leuke 10 dagen gehad hoor!
Ondertussen bleek dat onze vriend ineens toch ingepland was voor een ingreep aan zijn oogje. We hadden doorgegeven dat we ook de eerste week september nog in het buitenland zouden zitten maar daar was niets van aangetrokken. Ons vriendje is ingepland voor a.s. woensdag. Morgen dus. Hmm oké raar maar ook wel weer fijn dat hij er straks vanaf is en wij er niet lang tegenop kunnen kijken. De oogjessoap waar ik eerder een aantal maal over schreef is namelijk nog steeds niet over. Nu moeten we morgen om 07:15u in het ziekenhuis zijn en wordt hij er EINDELIJK aan geholpen. Hopelijk heeft het zijn resultaat...
In de stacaravan (en ook thuis natuurlijk) gaat meneer steeds vaker op knietjes en handjes heen en weer schommelen (de kruiphouding), om dan vervolgens op zijn buik te ploffen en verder te tijgeren.
Naast deze verwoede pogingen tot kruipen heeft meneer ook boze buien. Uiteraard kan hij pissig zijn omdat iets niet lukt maar hij kan ook echt buien hebben dat hij gigantisch krijst. En waarom? Tja... Zeg het maar... Het lijkt alsof hij hartstikke gefrustreerd is. Misschien gaat het beter als het hem wel lukt om te gaan kruipen? Of vindt hij dat hij mama's aandacht zo kan opeisen? Het zal wel weer over gaan...
Vandaag is papa een dagje klussen bij zijn zus die net verhuisd is dus hebben vriendje en ik een dagje samen. En dan morgen dus met ons drietjes naar het ziekenhuis. Ik ben benieuwd! Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten