33 weken ben ik inmiddels.
En EINDELIJK kan ik zeggen dat ik er vertrouwen in heb :-)
Helemaal gerustgesteld ben ik pas als ik ons kleine wondertje in mijn armen heb maar ik zit 's morgens niet meer te wachten tot ik de kleine voel om dan een "phieuw-gevoel" te krijgen. Ik weet dat de kleine zich meestal tussen half 10 & 10u 's morgens meldt. En 's avonds tussen half 11 en 11. En tussendoor nog zo'n 300 keer haha.
Vanmiddag en morgenochtend moet ik nog werken en daarna begint mijn verlof.
In eerste instantie had ik er nog geen zin in. Mijn lijf is er steeds meer aan toe; ik heb steeds meer klachten maar mijn hoofd was er nog lang niet klaar voor. Ik vind mijn werk veel te leuk en de laatste keer dat ik langere tijd thuis zat was echt verschrikkelijk. Ja natuurlijk; dat had een andere reden en deze keer zal ik ook heel druk zijn met de kleine (als die er eenmaal is) maar toch...
Nu ik echter weet dat het er aan zit te komen en het zó dichtbij is lijkt het me heerlijk. Diverse collegaatjes zeiden; wacht maar je blik wordt steeds minder wijd totdat je alleen nog maar gefocust bent op je kindje en je verlof. En ik dacht; ja right... Maar ik geloof dat ze gelijk hebben haha. Niet dat niets me meer interesseert hoor, maar ik denk inderdaad steeds meer aan de kleine en aan mijn verlof. Ik word dan ook zó nieuwsgierig naar ons guppie!
Een collegaatje is net bevallen en dat zorgde er voor dat ik dacht; oeh wij ook bijna! Heerlijk! Nog ongeveer een maandje dan is de kleine er.
Nog 2 halve dagen werken. Nog 1 babywas draaien. Nog 1 laagje verf op de schommelstoel. Nog 1 maand wachten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten