Ondeugd...

Afgelopen vrijdag werd manlief ziek. En ziek zijn betekende in deze dat hij ook echt de hele dag in bed lag. Ook zaterdag was dit het geval. En zondag. En waar we ons met ons drietjes over het algemeen prima redden merk ik op deze momenten echt dat ik een beperking heb. En dat haat ik.

We hebben de deal dat ik één dag in de week mag blijven liggen in de ochtend. Niet uit luxe maar puur voor mijn lijf. Helaas heb ik dat echt nodig. Dat ging nu dus niet. En waar we de zorg delen voor ons mannetje kon dat nu natuurlijk ook niet. En ook dit trekt mijn lijf niet. En ook dat haat ik. Zondag had ik dus geen studietijd gehad in het weekend, was ik hartstikke moe en hield mijn lijf het steeds meer voor gezien. Ik had pijnscheuten en hij zeurde behoorlijk. En ik was zoooooo moe... En dat vind ik écht heel irritant. Want; ik zou mij toch gewoon een paar daagjes met mijn kind moeten kunnen redden? Tegelijk wist ik dat ik mijn werkweek zo echt niet in kon.

Opa en oma boden aan dat ik onze man wel kon komen brengen zodat ik even aan de studie kon. En waarom ook niet logeren? Hadden wij wellicht even kans op een gewone nacht (tenminste; als manlief er niet weer 26x uit moest voor het toilet). En waar dat zo ontzettend lief was aangeboden vond ik het ZO naar... Toch wist ik dat ik dit moest aanpakken. Ons mannetje is ontzettend thuis bij opa en oma dus voor hem is het alleen maar leuk. Opa was op maandag vrij en aangezien manlief zijn papadag ook niet ging redden maandag was dat meteen de oplossing voor maandag. Waarom dus niet. Ik pakte een koffer in en manlief kwam onze kleine vriend even een knuffel brengen. Daarna bracht ik smurf weg. Naar opa en oma. En waar ik nooit moeite heb om hem weg te brengen (ook niet voor logeren) vond ik het nu echt naar. Kutlijf. Deze reden is echt NIET tof! Stiekem toch wat tranen... Het voelt namelijk haast als aanstellerij. Waarom werkt mijn lijf niet gewoon een weekendje mee in zo'n geval? Waarom kan ik niet gewoon ons kind alleen hebben in het weekend?

Maar: ons kleine mannetje had het (natuurlijk!) naar zijn zin bij opa en oma. Opa en oma vonden het gezellig dat ons mannetje extra langs kwam en het logeren ging natuurlijk prima. Tegenwoordig komt hij 's nachts een paar keer maar even een speen brengen is dan voldoende en zelfs 's morgens rond 6en pikte hij opnieuw de speen van opa en sliep hij tot half acht! Dit ging dus prima. Natuurlijk. Ik sliep van 21:00 - 07:30u en ben maandag wat eerder gestopt met werken om de smurf weer op te halen en uitgebreid samen te kunnen spelen en knuffelen.

We hebben echt een heerlijk mannetje en hij doet het supergoed. Hij "kletst" volop, wandelt in hoog tempo langs de tafel en muur, staat soms even los (alleen als hij het niet door heeft, anders is het toch wel heel spannend) en heeft het verstoppertje spelen ontdekt. Hij gaat naast het (kamerhoog) gordijn staan, zwaait, loopt achter het gordijn, wacht tot jij zijn naam roept, haalt met een groots gebaar het gordijn aan de kant en maakt dan zo'n enorme triomfantelijke grijns dat je standaard moet lachen haha. Of: als papa op de bank zat, en onze smurf even niet kijkt en papa is ineens weg, dan heel fanatiek papa gaan zoeken. En lachen als hij hem gevonden heeft! Ook moet hij honderd keer op een dag op een stoeltje klimmen, gaan zitten, en dan er weer af.

Ik schreef tijden terug al dat ons mannetje ontdekt had dat hij een eigen mening had. Toen ging het voornamelijk over eten maar dat heeft hij vrij snel opgegeven omdat hij toch wel gek is van zijn eten (over het algemeen) dus koos hij eieren voor zijn geld en besloot hij dat eten toch wel de beste oplossing was. Een hele enkele keer moet hij 's avonds even proberen of hij niet iets anders kan krijgen maar na hooguit 2x omdraaien eet hij gewoon zijn bord leeg.

Vandaag bracht ik ons mannetje naar de opvang. Net als elke dinsdag. Toen ik hem ging halen vertelden ze mij dat hij weer eens nauwelijks gedronken had. Op dinsdag drinkt ons mannetje heel erg slecht. Geen idee hoe dat komt. De opvang dacht dat hij geen melk lust maar dat is zeker niet het geval. Diksap krijgt hij thuis ook, dus ook dit is niet het probleem. Ik denk zelf dat hij op de opvang te afgeleid is om te drinken. Op visite drinkt meneer namelijk ook nooit. Gelukkig drinkt hij verder thuis wel normaal dus ik maak me maar niet te druk. Op de opvang gaven ze aan dat als hij zijn beker kreeg hij hem resoluut aan de kant duwt. Als ze hem dan geen aandacht schenken en niet naar hem kijken neemt hij stiekem toch een paar slokken. Eigenwijs varkentje!

Verder kan ons mannetje heel ondeugend kijken. Nou ja; niet alleen kijken... Vandaag was er een moment dat er leidsters druk waren en er een leidster een baby zat te voeden op de bank. Onze man zat aan de andere kant van de groep te spelen en gooide op een gegeven moment een auto. Hij werd (terecht) aangesproken door de leidster. Meneer heeft door dat ze niet naar hem toe kan komen, kijkt haar aan, pakt de auto en oogcontact houdend smijt hij zo het autootje opnieuw weg. Wat een enorme ondeugd zeg!

Ik ben op dit soort momenten ZO benieuwd wat de toekomst gaat brengen... :-)