Van Zuiderzee naar AMC...

Voor vanochtend hadden we een oproep van het AMC. Ons mannetje heeft, zoals jullie weten, al vanaf het begin "prutoogjes". Nu hebben meer baby's dat en vaak gaat het vanzelf over. Daarom moesten we het aankijken tot hij 9 maanden oud was en daarna zouden ze een inschatting maken. Eenmaal 9 maand oud zijn we dus bij het oogziekenhuis geweest en daar kreeg onze man allerlei testjes en werd besloten dat we op de wachtlijst moesten voor 'traanwegsondage'. Ofwel; het doorprikken van het traanbuisje die verstopt zit. Onze man maakt wel traanvocht aan (net als wij allemaal) alleen normaal wordt dit ook weer onderin je oog afgevoerd en dat zit bij hem verstopt.

Deze ingreep hebben we inmiddels gehad maar dit is niet gelukt; het zat té verstopt. En vanuit het Zuiderzee ziekenhuis werden we doorgestuurd naar het AMC. Vanochtend in alle vroegte (06:50u zaten we in de auto) dus vertrokken naar Amsterdam om zo in te spelen op eventuele files. Onderweg één file gehad maar ruim op tijd in het ziekenhuis waar we eerst een pas aan gingen maken en daarna keurig 10 minuten te vroeg in de wachtkamer aan kwamen. Onze man had er toen al een halve dag op zitten (nou nee op zich valt dat wel mee maar als je bedenkt dat hij echt nog twee keer slaapt op een dag kun je je voorstellen dat de ochtend op deze manier wel snel ging) en wilde vooral ook even LOS in plaats van uit bed in de autostoel en daarna in de kinderwagen. Helaas geen kindvriendelijke wachtkamer op de oogpoli dus een filmpje van Mickey Mouse op papa's telefoon en iets lekkers te snaaien.

Op tijd werden we binnen groepen bij de arts die even keek en zei; oh dit is een duidelijk verhaal. Ik zie het al.
Daarnaast gaf hij aan dat hij graag zo spoedig mogelijk opnieuw een sondage wilde plannen voor onze kleine man. Opnieuw dezelfde ingreep dus? Ja in principe wel. Dat had te maken met soms wat verder door durven gaan. Eventueel wordt er een buisje geplaatst (die later weer verwijderd moet worden). Waarom het deze keer dan wel zou lukken? Nou deze arts beweerde dat in het eerste jaar in 95% van de gevallen een tweede keer in het AMC wél lukt. En in 85% in het tweede jaar. Nu verschilden deze aantallen ook nog wel van welke arts er doorgestuurd werd. De arts die ons geholpen had in Emmeloord was een goede arts zei hij dus of het dan nu zou lukken...?
Hij wilde het in ieder geval proberen. Mocht het nou zo zijn dat deze ingreep weer niet zou lukken moet er echt geopereerd worden; er moet dan een sneetje gemaakt worden bij zijn neusbrug en daar vinden ze hem nu echt nog te jong voor dus als het zo ver moet komen gaat dit opgeschoven worden naar eind volgend jaar.

Hooguit vijf minuten later stonden we weer buiten. Met wel een goede uitleg maar verder niets. Een onderzoek heeft hij niet gedaan; hij wilde even verder kijken maar ons mannetje duwde resoluut zijn arm weg en de arts zei "ah dat kan ook wel als hij onder narcose is". Aangezien deze arts onze vorige arts zo'n goede arts vond, vonden wij dat hij dan ook wel op haar mocht vertrouwen en ons niet voor deze vijf minuten helemaal naar Amsterdam had hoeven komen. In de spits. Door de file. Dit had prima telefonisch gekund denk ik dan...

We wilden ons mannetje niet meteen weer zo'n lange rit vast zetten in de auto dus hebben nog even een kinderafdeling opgezocht waar hij in de wachtkamer nog even gespeeld heeft. Daarna maar weer in de auto. Naar huis. Wachten op de oproep...

Fijn dat we serieus genomen zijn. Fijn dat hij wat wil gaan doen. Fijn dat we uitleg hebben gehad.
Zonde dat we op deze manier een halve dag kwijt waren voor 5 minuten werk...