Ik zal beginnen met het CB. Aangezien onze kleine man 14 maanden oud is mocht hij weer voor een APK'tje naar het CB. Inmiddels is hij 81 centimeter lang en weegt hij 10,9 kilo. Volgens manlief was het gewicht iets onder het lijntje gezakt en de lengte boven het lijntje gestegen.
De planning was dat papa én mama mee zouden gaan naar het CB maar helaas lukte het mama die dag niet uit bed te komen zonder draaiend op haar benen te staan met gigantische hoofdpijn, overal spierpijn, oorpijn, enzovoorts. Griepverschijnselen dus. Gelukkig was dit maar kort en is inmiddels manlief ook aan de beurt geweest en zijn we nu weer allemaal beter.
Hoe dan ook; manlief ging alleen met zoonlief naar het CB waar meneer dus goedgekeurd werd en zijn BMR prik kreeg. Hier kan hij na 5-14 dagen na die tijd nog last van krijgen. We zullen zien.
Verder gaat het prima met onze smurf. Hij ging nog een paar keer testen hoe papa en mama het gillen aan tafel vonden maar toen hij elke keer bij het gillen omgedraaid werd met de stoel was de lol er snel af.
Elke woensdagavond kijk ik op RTL 4 naar het programma "met open armen". Prachtig!
Manlief en ik hebben in het verleden het zogenaamde "STAP-programma" gevolgd bij de pleegzorg. Dit heeft verder geen concreet gevolg gehad omdat ik toen mijn ongeval kreeg maar ons hart is niet veranderd.
We hebben zelfs wel eens gezegd dat we wel aan adoptie zouden denken als we toch zouden voelen dat met onze smurf ons gezin nog niet compleet zou zijn.
Wat we toen nog niet wisten is dat adoptie tussen de 7.000 en 30.000 euro kost. Ja dat het geld kost snap ik wel, maar zo veel? Dat wist ik niet. Idioot eigenlijk. Hoe dan ook; helaas zorgt dat er voor dat het voor ons als "gewone mens" echt niet is weggelegd. Waar zou ik 30.000 euro vandaan moeten halen?! Los van dit alles blijf ik het programma heerlijk vinden om naar te kijken. Hoe lastig moet het zijn voor een peuter om ineens met een meneer en mevrouw mee te moeten die je niet kent en een taal spreken die je nog nooit gehoord hebt in een land waar mensen wonen die er anders uit zien dan jij en anders eten? Maar ja; wat moet je in een kindertehuis? Helaas bestaat dat ook nog steeds in veel landen. En in sommige landen wil je niet weten hoe dat er aan toe gaat...
Ik vind het een mooi iets. Adoptie. Ik snap dat het heel lastig is voor kind én ouders maar ook mooi.
Voor ons niet weggelegd. Ik kijk wel naar "met open armen"
En wat betreft ons gezinnetje; wij zijn gelukkig met ons drietjes. Onze smurf heeft er voor gezorgd dat we geen "stel" meer zijn maar een "gezin". Compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten