Peuter-in-wording

Lange tijd niet geblogd maar in de tussentijd is er erg veel gebeurd!  Ons mannetje is officieel nog geen peuter maar het is inmiddels echt een peuter-in-wording. Natuurlijk het "nee" horen we al een tijdje. Maar ook het ik-moet-het-perse-zelf-doen-ook-al-kan-ik-het-nog-niet is begonnen. Net als het; als-jij-nee-zegt-word-ik-boos-en-als-dat-niet-werkt-vraag-ik-het-nog-een-keer-met-een-poeslief-stemmetje-en-als-dat-niet-werkt-gooi-ik-mijzelf-op-de-grond-als-een-ware-drama-queen. Oh of de ik-heb-een-mening-en-laat-deze-horen (ook al ben ik niet perse verstaanbaar). En de als-ik-iets-in-mijn-hoofd-heb-en-het-lukt-niet-word-ik-heel-gefrustreerd.

Aan de ene kant prachtig om te zien. Aan de andere kant soms bloedirritant haha. Maar ach dat hoort er bij toch? Ons mannetje is sinds een dag of twee weer zijn vrolijke, gezellige zelf na een periode waarin hij mij behoorlijk leeg gezogen heeft. Noem het een sprong, noem het een fase, noem het hoe je het wilt noemen maar het was er. En ik vond het heftig. Ik heb teruggekeken; het was bijna twee weken. En ik was kapot. Echt kapot. Maar zoals ik al zei; meneer is nu klaar en gigantisch vrolijk. Vol met grapjes, meestal weer wakker tussen 06:30 en 07:00u wat echt prima is en gewoon een HEERLIJK mannetje!

Meneer slaapt nu meer dan een week in een peuterbed. Verschrikkelijk vond ik dat. Echt; van mij had hij nog wel een jaar in het ledikant mogen blijven. Alleen heeft meneer een verhoogd bed en deze zit vast met twee 'slotjes' die hij ineens open kon krijgen en toen was ik er heel snel klaar mee. Want; ondanks dat ik het nog zo'n klein mannetje vond (vind), gaat veiligheid boven alles. En dus bouwde meneer met zijn papa zijn nieuwe bed. 's Avonds bracht ik hem naar bed. Net als altijd. Ik wenste hem bij de deur nog eenmaal welterusten en trok aan het touwtje van het muziekdoosje. Net als altijd. Ik keek om en gaf hem een handkus. Net als altijd. En toen voelde ik het ineens even in mijn buik. Ik was trots op dat mannetje wat daar zo keurig lag. Met in elke arm een knuffel tegen zich aan geklemd. In zijn grote bed. Wat was hij ineens groot! Maar ook is het nog steeds mijn kleine gup... En hij is vrij lang maar ook nog zo klein... Slik...
Het ging echter supergoed! We hebben drie goede ochtenden gehad en daarna kwam meneer HEEL erg vroeg. (Lees: met de 5 nog in de tijd vind ik echt te vroeg...). We kochten een BabyZoo slaaptrainer. Zo'n aapje die zijn ogen dicht heeft en weer open doet als je uit bed mag. Toen dat ding op zijn kamer stond sliep hij spontaan langer. Dat had daar niets mee te maken maar het was wel zo. Morgen mag ik er echter mee terug naar de winkel want van de drie ochtenden heeft het aapje het één ochtend goed gedaan. Ons mannetje snapt het prima want toen papa hem kwam halen wees hij naar het aapje die de oogjes nog dicht had. Skeet. Hopelijk krijgen we nu een goede en kan hij echt gaan oefenen.

Vanmorgen waren we op het kinderdagverblijf. Evaluatiegesprek en meteen eindgesprek van de baby/dreumesgroep. Want jaja ons mannetje gaat bijna over naar de peutergroep. Hij wordt echt groot. Op de groep is hij niet heel erg anders dan thuis. Drinken doet hij daar erg slecht maar dat is altijd al zo geweest. Ach, dat haalt hij thuis wel weer in. Het is een mannetje met een duidelijke eigen mening. Hij wil graag dingen op zijn manier en kan ook eventjes boos zijn als ze op de groep net een liedje gaan zingen die hij niet bedoelde.... Als meneer iets écht niet wil kun je het net zo goed opgeven want dan ga je het ook echt niet voor elkaar krijgen.
Meneer is erg sociaal (herkenbaar; je kunt nog steeds niet met hem door het dorp lopen zonder dat hij tegen IEDEREEN "haaa-aai" moet zeggen) en doet leuk mee met de groep. Speelt graag met andere kindjes maar kan ook goed alleen spelen. De taal is volop in ontwikkeling en hij begrijpt al ontzettend veel (klopt! Hij kan prima opdrachtjes uitvoeren ook). De motoriek is prima; zowel de fijne (nooit een probleem geweest) als de grove (klopt gelukkig nu ook!).
Meneer gebruikt erg vaak "MIJN!". Zowel om duidelijk te maken dat iemand anders iets niet mag pakken als een soort stopwoordje. Hij roept het namelijk ook als hij lekker alleen zit te spelen en er niemand in de buurt is...  Meneer heeft een eigen mening en laat deze horen. Hij heeft vaak het hoogste woord. Hij kan goed voor zichzelf opkomen, laat weten als een ander kindje iets af pakt van hem of als hij hulp nodig heeft. Hij kan echter ook van anderen afpakken. Hij laat zich dan wel corrigeren; hij geeft het terug, maar is dit na 2 minuten weer vergeten.
Ons mannetje heeft een periode gehad dat hij alles vies vond (verf/ zand/ enz). Maar dit is helemaal over. Hij vindt het nu allemaal super leuk! Dat hij het zo vies vond was op het kdv meer dan thuis. Maar goed; ook thuis is het helemaal over.
Het liefste is hij buiten. Klopt. Thuis ook. Hij kan zo heerlijk in de weer zijn in de tuin; met zijn huisje, met de poes, op de zandbak klimmen en er af springen ("pring"!), bloemetjes plukken en aan de kippen ("tippies") voeren, gras plukken, op een bordje leggen en de tafel dekken, aardbeien ("bei") plukken en natuurlijk opeten, andere besjes plukken en opeten of aan de kippen voeren, in het kippenhok zoeken ("ei!"), kliederen en spetteren met een bakje water en zand er door... enz. Heerlijk!!

Allemaal best herkenbaar voor ons thuis. Heel af en toe heeft meneer dingetjes die hij perse af moet maken. Bijvoorbeeld; als we hem ophalen bij oma en hij bedacht heeft dat eerst alle deuren dicht moeten. Of; als hij naar bed moet en ik zeg dat hij zijn melk (speelgoed) op moet ruimen en hij bedacht heeft dat er dan ook eerst dopjes op moeten voordat hij klaar is. Ook kan hij soms gigantisch driftig worden. Het lijkt dan alsof hij in zijn hoofd iets bedacht heeft, maar het nog niet lukt. Zielig is dat want je wilt hem helpen maar je hebt echt geen idee hoe...

Maar: zoals ik al schreef, over het algemeen is het nu weer het lekkere jongetje wat hij meestal is. En we houden nog steeds gigantisch veel van hem. Hij doet het goed. Ons mannetje. Onze bink. Onze bijna-peuter.