Afgelopen dinsdag haalde ik ons mannetje op van de opvang. Ze zijn daar gek met hem. Hij doet het daar goed, is meestal vrolijk en de laatste tijd ook 'erg aanwezig'. Daarmee bedoelen ze dat hij vrijwel de hele dag kletst. En hard kletst. (Oké ondanks de titel lijkt hij hierin waarschijnlijk op zijn moeder?) Iets nieuws is dat de leidster aan gaf dat hij regelmatig 'ruzie met zichzelf heeft' zoals zij het omschreef. En wat ze daarmee bedoelde is dat ons mannetje soms lekker bij kindjes speelt maar soms ook even lekker alleen. En dan ineens horen ze hem heel hard "MIJN! MIJN!" zeggen haha. Echt; er is geen kindje of leidster in de buurt dus er gaat echt niemand iets afpakken maar toch komt dat woordje "mijn" die we thuis ook regelmatig horen er dan ineens op luide toon uit.
Buiten kan hij heerlijk spelen. Als hij even buiten beeld is van de leidster komt hij regelmatig naar haar toe om "haa-haai" te zeggen als hij voor haar staat om dan vervolgens weer "daahaa!" te roepen en weer zijn eigen gang te gaan. Even checken. Dit kennen we van thuis ook.
Buiten nam hij op de opvang een meisje bij de hand, nam haar mee naar de glijbaan en deed voor hoe het moest. Daarna nam hij haar opnieuw bij de hand en probeerde haar te motiveren zelf op stap te gaan. Tot hij afgeleid werd. Hij zag namelijk een mooie auto. En ja, dan is het meisje niet meer interessant. Ook niet als zij naar hem toe komt om hem een hand te willen geven. Ons mannetje was niet meer geïnteresseerd want hé er was een mooie auto! Manlief/ papa is zorgzaam. Ook is hij heel lief voor mij. Maar als hij een mooie auto ziet dan hoort hij niet meer wat ik zeg. Aardje naar zijn vaartje...?
Verder kan ons kleine mannetje prima tegen weinig slaap. Ik niet. Echt niet. Sowieso door mijn beperking heb ik minimaal 8 uur slaap nodig in een nacht.
Op dinsdag is meneer altijd kapot als hij thuis komt van de opvang. Lange dag gehad met veel indrukken en veel prikkels. Thuis heeft hij vooral HONGER en is hij eigenlijk heel erg moe. Dit merken we aan dat hij eigenlijk bij thuiskomt al gaat huilen/ drammen/ schreeuwen. En dan huilt hij ook echt om alles. En hij wordt boos om alles. Niets lukt, alles is stom en niets gaat snel genoeg. Maar als het eten op tafel staat wil hij ook niet eten. Niets is goed. Dan heb ik dinsdagavond ons mannetje lekker in zijn bedje liggen en dan hoor ik hem eerst de dag nog even doornemen met Kaas en Karel (de knuffels). Ik hoor hem kletsen over de babyfoon. Hoezo moe? Oké dat heb ik ook... Vervolgens slaapt hij eindelijk en is hij écht heel erg moe.
Is hij om 05:30 / 05:45u klaarwakker. HOEZO?! Dat is 1) midden in de nacht (alles voor 6u vind ik nacht) en 2) je was toch heel moe? Slaap dan lekker bij! Maar nee; blijkbaar heeft hij genoeg aan weinig slaap. Net als zijn vader. Die gaat er eigenlijk standaard laat in en vroeg uit. Pfff hij liever dan ik. En ik had wat dat betreft graag gezien dat onze zoon een uurtje later wakker zou worden... Meestal wordt ons mannetje wel vrolijk wakker. Helaas is het nog wel eens zo dat hij de woensdagochtend toch chagrijnig is en een erg kort lontje heeft. Toch stiekem slaaptekort?
Al schrijvende ontdek ik maar weer eens wat ik eigenlijk allang wist: ons mannetje is een mooi mengelmoesje van papa en mama. En ondanks zijn fratsen houden we zielsveel va ons mannetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten