Ringworm...

Afgelopen maandag met Pinksteren waren we allemaal vrij en dus gingen we met ons drietjes iets leuks doen. Er was niet echt mooi weer voorspeld dus lekker sjouwen in een bos ofzo leek niet een goede optie. Een stuk fietsen net zo. En dus besloten we om naar het zwembad te gaan met onze gup. De laatste keer dat hij in een zwembad geweest is was juni vorig jaar. Bijna een jaar terug dus. Ik was dan ook erg benieuwd of hij het wel leuk zou vinden en hoe het zou gaan.

Eerst liep meneer iets onwennig het water in. Al snel zag hij een glijbaan in het water. Daar moest hij natuurlijk op! De glijbaan was nat (er liepen twee stralen water overheen) en eindigde natuurlijk ook in het water. Meneer keek, keek nog eens, en besloot de gok maar te nemen. Halverwege de glijbaan (en het was echt zo'n klein glijbaantje hoor) had meneer al een grijns op zijn gezicht en meteen moest hij nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. Wat vond hij het fantastisch leuk! Hij werd al snel heel vrij in het water, banjerde lekker rond (gaat voor een kindje staan en roept heel hard "haaaahaaaai!"), voelde aan elk waterstroompje, speelde met een gietertje en ging nog een keer van de glijbaan. En nog een keer. En nog een keer. Naast het bad stond een huisje; die was natuurlijk ook leuk want daarvan konden de luikjes open en dicht. En open. En dicht. En open. En dicht. En open. En dicht. Hoe dan ook; meneer vermaakte zich opperbest. En wij genoten van dat bekkie. Heerlijk.

Eén ding; in het zwembad ontdekten we een kringetje op zijn buik. Oh oh... meneer heeft als baby eerder ringworm gehad en eigenlijk herkende ik het meteen. Na overleg met de weekendarts (ja dinsdag is opvang-dag hier en ringworm is besmettelijk) mochten we een zalfje komen halen bij de apotheek.

Sinds maandagavond zijn we dus begonnen met smeren. Gelukkig lijkt meneer er verder niet zo veel last van te hebben. Hopelijk blijft dit zo en is hij er snel weer van af!

Vandaag mocht meneer dus gewoon naar de opvang (dit mag als de behandeling gestart is). Net als elke dinsdag. En net als elke dinsdag is het een uitdaging als hij thuis komt. Na een dag opvang is meneer namelijk hongerig en kriegelig. Gewoon moe. Maar deze dinsdag ging papa vriendje vroeg halen en dus was het eten nog niet klaar toen zij thuis kwamen. Meneer kan dan behoorlijk herrie schoppen. Als hij eten heeft is het oké maar op dinsdag kan hij behoorlijk meer (en harder) gillen onder het eten. Vermoeiend hoor als je een werkdag gehad hebt haha. En dan is hij echt gewoon moe. Dus 's avonds mooi om 19u naar boven om naar bed te gaan. Meneer ging mee, wilde "poe-en" (tandjes poetsen) en daarna was hij "kaaaa" (klaar) dus: mee naar de slaapkamer. En daar begon het weer. Hard gillen, huilen en van zich af maaien. Onmogelijk om hem om te kleden en/ of een luier te verschonen. Pffff dan is hij zo moe dat hij zichzelf in de weg zit. Héél driftig werd hij.

Als hij dan eindelijk klaar is (15 minuten was het vanavond) dan ligt hij lekker in zijn bedje, houdt hij in beide armen een knuffel vast die hij dicht tegen zich aanklemt. Zegt hij "die" terwijl hij met knuffel en al naar het bed wijst omdat die omhoog moet (zo gaat hij dicht) en daarna "die" terwijl hij een punt van het dekbed vasthoudt omdat deze nog ingestopt moet worden. Lekker strak om zich heen. Vindt hij lekker. En mama snapt dat. Het liefst kruip ik 's avonds ook onder een deken die lekker ingestopt is. Heerlijk. En ondanks de driftbui van daarstraks eindig je toch altijd met "dag schatje, slaap lekker, welterusten, tot morgen" en een handkus en een zwaai. Meestal krijg ik een handkus terug (of heel veel achter elkaar met twee handjes tegelijk) en zwaait hij en zegt hij "daahaa". Vandaag niet. Meneer was écht heel moe. Kinderopvang is leuk. Erg leuk. Maar ook vermoeiend. Erg vermoeiend.

Welterusten mannetje. Lekker slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag.