Weer niet helemaal zichzelf...

Met koningsdag scoorden wij op de markt een keukentje. Ja ik heb een zoon maar onze zoon met zijn deurentic vindt het keukentje (waar drie deuren in zitten!) echt fantastisch! Heerlijk om te zien. En niet alleen de deuren zijn leuk. Ook de dopjes van de melk kunnen er af en er op (klittenband), er zitten AH mini's bij en meneer heeft al heel goed in de gaten wat 'pindakaas', 'jam' en 'toetje' is. Laatst zei manlief; "ik lust wel een ei van jou. Ga jij een ei bakken voor papa?" ons vriendje zegt "ja". Laat alles uit zijn handen vallen en loopt weg. Ik zeg tegen manlief; ga er maar achteraan; wedden dat hij een ei gaat halen? "Heus niet" zegt manlief "het zou wel heel slim zijn als hij dat door heeft". Ondertussen liep hij er toch maar achteraan en ja hoor ons kleine mannetje stond bij het leghok van onze kippetjes te wijzen "die?!". Fantastisch!!

Op donderdag heeft ons mannetje altijd oma-dag. Hij gaat dan de hele dag bij oma spelen terwijl papa en mama aan het werk zijn. Afgelopen vrijdag gingen lieve vrienden van ons trouwen en daar mochten wij de hele dag (en avond) bij zijn en dus ging ons vriendje op donderdagochtend naar oma en bleef hij daar logeren tot zaterdagochtend. Voor hem rustiger dan het heen-en-weer-slepen maar voor mij toch wel een lange tijd hoor...
Donderdag terwijl ik aan het werk was met een zonnetje (had ik niet zo veel aan want ik zat op kantoor), kreeg ik te horen dat ons mannetje voor een onweersbui met veel regen moest schuilen onder een bruggetje (ze waren een rondje aan het fietsen). Hij was hierbij nogal overstuur geweest. Echt zo sneu! Gelukkig ging het terug bij oma thuis al snel weer heel goed met hem maar als mama-op-afstand was dat toch wel erg naar moet ik zeggen. Gelukkig is oma erg vertrouwd en mocht ons mannetje onder het bruggetje oma helemaal plat knuffelen en bij haar schuilen. Dank je wel lieve oma voor de goede zorgen!
's Avonds waren wij dus sinds lange tijd "kindloos" en dus gingen we samen uit eten en naar de film. Dat was lang geleden! Ik deed mijn best om hier van te genieten. Even tijd voor elkaar was ook zwaar nodig. We hebben heerlijk gegeten en daarna een film gekeken en waren iets na middernacht thuis. Ons mannetje was bij oma allang in diepe rust...

Vrijdag was mijn vader jarig maar daar waren wij dus niet bij. Ons mannetje wel; want die was dus bij opa en oma. Hij mocht dan ook met oma samen opa feliciteren op de vroege ochtend en alvast een kadootje geven. Wij hadden een drukke ochtend met allerlei voorbereidingen en daarna een dag met een prachtig bruidspaar die de hele dag liep te stralen en te grijnzen. Heerlijk om dat te zien en mee te mogen maken als vrienden :-)

Zaterdag werd ik wakker met hoofdpijn. Dacht ik. Dit ging echter vrij vlot over in migraine dus ik was gevloerd en lag in bed. Manlief heeft ons mannetje opgehaald bij opa en oma en vermaakte hem, stopte hem 's middags in zijn bedje en ging toen naar de verjaardag van ons buurjongetje. Het logeren bij opa en oma was (natuurlijk) prima verlopen. Dank aan opa en oma (en oom M. en tante B.) voor de goede zorgen!!! Aan het einde van de middag klaarde mijn hoofd iets op en gingen we met ons drietjes even op de fiets naar het dorp waar Taptoe was en we dus even muziek konden luisteren. Daarna thuis eten, mannetje naar bed en de oppas verwelkomen zodat wij naar de verjaardag van mijn vader konden. Ons mannetje sliep heerlijk en de oppas had een saaie avond :-)

Zondag sliep ons mannetje 's middags langer dan we van hem gewend waren maar ging het verder prima. Hij hielp zelfs papa nog even in de tuin.

's avonds at hij prima en ging hij lekker slapen.

Op maandagochtend waren wij allebei al ons bed uit toen ons mannetje pas om half 8 wakker werd (dit is voor hem echt heel laat). Ik hoorde hem wat 'rommelen' in bed en ineens ging hij heel hard huilen. Ik kwam er al snel achter waarom; hij had gespuugd. Hij bleek heel iets verhoging te hebben (38,0 waarbij hij normaal op 36,8 zit) maar gelukkig was papa vrij om bij hem te blijven die dag. Een keer spugen, een paar "korrelluiers" zondag en de verhoging kon wel eens een nieuwe kies betekenen... Ik was thuis aan het werk. Ik heb boven een kantoortje thuis maar als ons kleine vriendje slaapt verhuis ik even naar de eettafel en daar hielp hij nog even met werken:

(rode wangetjes en warrig haar van het slapen)Hij at nauwelijks brood, dronk redelijk en 's avonds ging er niets van de hutspot (wat hij normaal wel lust) naar binnen en ook niets van zijn kwark.

Vandaag was de kinderopvang dicht, papa aan het werk maar ik thuis bij ons mannetje. Wederom at hij slecht brood, dronk hij slecht en ging eigenlijk alleen de eierkoek naar binnen. Van het avondeten at hij twee stukjes gnocchi (dit lust hij normaal erg graag) en een paar schepjes kwark. Inmiddels zit hij op 37,3 en dus nog niet helemaal op eigen temperatuur maar ja ook niet echt noemenswaardig. Hij was wat sneller huilerig, was wat hangerig:

Tussendoor kon hij wel grapjes maken, lekker spelen en gekken. Het was een beetje "Jantje-huilt, Jantje-lacht" vandaag. Na het eten moest hij nog even gekken met papa. Heerlijk om daar naar te kijken :-)
Toen papa weer vertrokken was om te gaan werken, was meneer nog niet klaar met gekken en moest hij ook nog even met mij gekken en ja hoor; hij gleed uit en kwam met zijn oor hard op de rand van de salontafel terecht. Een rood oor (die kon morgen nog wel eens blauw worden) met een schaafvelletje aan de buitenkant en een wondje aan de binnenkant tot gevolg en als je dan tegen bedtijd loopt en eigenlijk ook niet helemaal jezelf bent is dat extra reden om heel erg te moeten huilen bij zo iets. Ik heb hem lekker stevig vastgepakt en hij kroop helemaal in mijn nek. Toen hij gekalmeerd was dus direct maar door naar bed. Arm mannetje.

Hij is niet ziek. Maar hij is toch ook niet helemaal zichzelf. Hopelijk is hij er snel weer (en gaat hij ook weer normaal eten en drinken)!