De oogjes-soap...

Wij kennen ons mannetje niet anders dan met snotoogjes. Altijd natte oogjes, en altijd met gele, of groene snotjes er in. De ene keer wat erger dan de andere keer maar wel ALTIJD vies. En ja ik weet het; regelmatig schoonmaken met lauw water, enzovoorts maar ja dat weet ik en dat doen we dus inmiddels al bijna 6 maanden (ja ons mannetje is bijna een half jaar!).
Een tijdje terug waren we bij de huisarts voor ringworm en toen zei de huisarts dat hij vond dat de oogjes er ook ontstoken uit zagen. Nu waren ze net als altijd snotterig maar ook rood. Daar hebben we toen een kuurtje voor gehad. De huisarts zei; max 10 dagen druppelen en als het niet over is wil ik jullie terug zien.

Toen de kuur afgelopen was, zijn de oogjes welgeteld twee dagen beter geweest en daarna begon het weer van voor af aan. Oké niet knalrood maar nog steeds elke keer vies. Dus belden we weer met de huisarts. Vanmorgen konden we terecht. Niet handig want dat is een werkdag voor papa en mama maar oké we konden meteen om half 9 dus dan maar wat later beginnen op het werk. Opvang gebeld; ja was geen probleem. Mooi. Gaan dus.

Rugzakje gepakt met alles voor de opvang, luiertas mee (want ja anders zal je zien dat er NET een poepluier geproduceerd wordt als je niets mee hebt), werktelefoon mee (wie weet kan ik nog wat doen in de wachtkamer als het lang duurt), agenda mee en gaan met die banaan. Ik jas aan, vriendje jas aan, in de auto, alle tassen mee en naar de huisarts.

Daar even wachten in de wachtkamer. Zeer interessant overigens. Allemaal mensen kijken die allemaal naar je lachen, hangt er OOK nog een televisiescherm die beweegt (hij mag thuis nog geen televisie kijken) en er zijn allemaal lampjes. Ons mannetje deed het dus prima. (Oh en op een gegeven moment stopte hij ZELF zijn speen in zijn mond. Jaja..)
Toen waren we aan de beurt. Vervangende huisarts maar goed; prima. Vertelt waarvoor we kwamen (mannetje had weer nieuwe lampjes om te kijken, een nieuwe dokter om naar te kijken en een kast vol boeken met allemaal verschillende kleurtjes). De huisarts heeft met een lampje in zijn oogje geschenen (was ook interessant) en heeft er even aangezeten (dat was iets minder maar dat liet ons mannetje alleen merken door zijn hoofd weg te draaien en een geluidje te maken) en weer schoongemaakt (ook zo irritant). Daarna ging hij in zijn computer typen en nog wat opzoeken in een boek. Ons mannetje hield zich supergoed.

Er werd een recept uitgeschreven. Dit keer voor neusspray. De traanbuis zit verstopt bij de kleine man. En goed ook. Normaal gesproken maakt je oog bovenin vocht aan en wordt dat beneden weer afgevoerd. Dat afvoeren gebeurt bij ons mannetje dus niet. En ja dan hoopt het op. En dat wordt vies. En dat kan ook leiden tot een ontsteking. Veel baby's hebben dit alleen vaak gaat het vanzelf over. Soms na een paar weken, soms na een half jaar, soms duurt het nog langer. Hoe dan ook; de oogdruppels hadden onvoldoende geholpen dus nu gaan we een neusspray (via de andere kant) proberen. En masseren. Net weer anders als dat ons de vorige keer gezegd werd. Of het helpt? Tja... dat wist hij niet... Misschien... Als het niet helpt moeten we wachten tot mei/ juni. Dan is ons mannetje zo'n 9 maanden oud en dan kunnen we naar de oogarts om het door te laten prikken. Tot die tijd: gewoon schoon houden.

Dus wij mochten naar beneden naar de apotheek. Ik had het idee dat ik wat rook dus even een tussenstop bij de verschoningstafel. Bleek niets aan de hand te zijn (mooi dat scheelt weer) dus op naar beneden. Daar weer even op onze beurt wachten en daarna op de neusspray die gezocht moest worden. De spray moest ik zelf betalen en ik had natuurlijk vanmorgen aan alles gedacht behalve aan een portemonnee. Stom... Oké dat wordt hem dus niet. Naar de gang; vriendje op een stoel om de jas aan te trekken kom ik er achter dat hij één blote voet heeft. Shit. Dus; gang door, apotheek door, trap op, huisarts wachtkamer, de gang, de verschoningstafel (waar was ik allemaal geweest?) tot iemand me vriendelijk wees op de bungelende sok aan de klittenband van de luiertas. Zucht....

Goed; sokken aan en hop de auto in naar de opvang. Uiteraard 2 seconden voor aankomst in slaap vallen (niet handig want hij moest echt uit de maxicosi). Uit de stoel, naar binnen, jas uit en meteen daar maar over in bed. Hopelijk valt hij zo weer in slaap. Ik in de auto en hop naar huis om te starten aan mijn werkdag.

Starten aan mijn werkdag. Ja je leest het goed. Ik heb het idee dat ik er al een hele dag op heb zitten. :-)

Goedemorgen!