Jantje Beton

De deurbel gaat (ja ook dat is het nieuwe werken he; thuis zijn als de bel gaat overdag):

Voor de deur staat een ontzettend schattig jongetje (doen ze dat expres?) met blonde haren. Ik schat hem een jaar of 6...

"Dag mevrouw. Wilt u een lot kopen?"
"Dat is voor Jantje Beton"

Ik; "ja hoor dat wil ik wel; wat kost zo'n lot dan?"

**even stilte**

"Dat is voor dat alle kinderen dan buiten kunnen spelen"

(ah ik ging iets te snel...)

"Het kost 2 euro"

Ik: "nou doe mij maar een lot van twee euro. Ga ik even geld pakken voor jou"

Ondertussen:
"Mevrouw..? Kunt u dan ook scheuren? Ik kan dat niet zo netjes"

Ik; "en jij denkt dat ik dat wel kan?"

"Ja... er zijn ook stippeltjes waar het langs kan maar toch kan ik dat niet zo goed..."

Ik; "nou laat mij maar eens kijken of ik dat wel kan dan"

Vervolgens betaal ik het lot, het jongetje zegt vriendelijk dank u wel. Ik wens hem succes met het verkopen van nog veel meer loten en hij zegt nogmaals dank u wel en loopt dan langzaam de oprit af.

Aaaaaah :-) Wordt ons kindje net zo'n schatje? :-)